EK SAHNEDİR.

YILDIZLAR HER ZAMAN PARLASIN.

"Sen hayatımın en önemli parçasısın, sen benim tek gerçekliğimsin Vera." – Viktor Volkov

(Viktor)

Vera’yı göğsüme doğru çekerken, narin bedeninin sıcaklığı içimi sardı. O an, sanki her şey durmuş gibiydi. Dudaklarım hafifçe boynuna değdiğinde, dünya sessizleşti. "Seninle olduğum her an," diye fısıldadım, sesim içimdeki o derin duyguları yansıtarak, "dünya yeniden anlamını buluyor, Vera. Senin kokun, dokunuşun... Hepsi beni hayata bağlayan şeyler."

O da başını göğsüme yasladı, her zamanki gibi sakin ama derin bir şekilde. "Sadece senin yanında olmak istiyorum," dedi. "Bu dünyanın karmaşasından uzak, sadece sen ve ben..."

Parmaklarım belinde dolaşırken kalbinin hızlanışını hissedebiliyordum. Her bir atışı, sanki sadece bizim için varmış gibi geliyordu. "Sana bir şey olursa, devam etmek çok zor olur," dedim içimden gelen bir kararlılıkla. "Gücüm, sahip olduğum her şey, sen olmadan anlamsız kalır, Vera. Sensiz hiçbir şeyim."

Vera başını kaldırıp gözlerimin içine baktı. "Seninle olduğumda her şey daha anlamlı," dedi, dudaklarında küçük bir gülümseme belirdi. "Senin yanındayken kendimi güvende hissediyorum. Ve... her geçen gün, içimdeki bu sevgi daha da büyüyor."

Yüzünü nazikçe avuçlarımın arasına aldım, gözlerimdeki kararlılığı fark ettiğini hissettim. "Seninle olmaktan asla vazgeçmem," dedim, dudaklarım yavaşça ona yaklaşırken. "Sen hayatımın en önemli parçasısın, sen benim tek gerçekliğimsin Vera."

Kalp atışları bu sözlerle hızlandı, dudaklarım onun dudaklarına nazikçe dokunduğunda aramızdaki bağ daha da derinleşti. Sanki dünya yalnızca bizim için dönüyordu; tüm korkular, tehlikeler bir anlığına kaybolmuştu.

Vera, benden hiç ayrılmadan gülümsedi. "Sana ihtiyacım var, Viktor. Hep seninle olmak istiyorum."

Onu sımsıkı sarmaladım, gözlerimde saf bir adanmışlıkla. "Sonsuza kadar benimle kalacaksın. Çünkü sen yanımdayken her şey daha güçlüyüm Vera, sensiz olamam."