Hava soğumaya başlamıştı. Ne yalan söyleyeyim üşümeye başladım. Üşüdüğümü unutmak için kendi kendime şarkı mırıldanmaya başladım.

"Don't kill me."

"Merak etme seni öldürmeyeceğim." Ayaz'ın içeriye girdiğini fark etmemiştim. Anında ayağa kalktım. Ayaz'a doğru birkaç adım attım Ayaz tek kaşı havada bana bakıyordu. Elimde sopa ya da taş olmadığı için tek bir şansım vardı. Yüzüne sağlam bir yumruk atmaktı.

Küçükken hep mahallede kavgaya karışırdım. Bakalım hâlâ eskisi gibi miyim? Burnuna doğru sağlam bir yumruk attım.

"Ah!" Ayaz burnunu tutmuş yere doğru eğilirken son gücümle koşmaya başladım. Eğer ana yola ulaşabilirsem birinden yardım isterdim ve ilk bu pisliği hapse attırıp sonra güzel, sakin hayatıma geri dönebilirim. Eski hayatıma geri dönme düşüncesi daha hızlı koşmama neden olmuştu. Hayatımda daha önce hiç bu kadar hızlı kosmamıştım. Arkamdan bağrış sesleri geliyordu ama umursamadım.

"Gece! Buraya gel!"

"Asla!" Oraya geri dönememk için elimden geleni hatta daha fazlasını yapıcaktım.

Birden bir ses duydum. Silah sesi. Bir saniye sonra sağ ayağımda çok kötü hir acı hisettim. Ayağımda ki acıyla yere düştüm. Arkama baktığımda Ayaz bana yaklaşmak üzereydi. Ayağa kalkmaya çalıştım ama ayağımda ki acı buna engel oluyordu.

"Acıyor mu?" Bu adamda bir sorun var. İlk vuruyor sonra acıyor mu, diyor.

"Mal mısın sen?!" Bana anlamayan gözlerle bakıyordu. Ay valla bana cinnet geliyor. RESMEN BENİ VURDU VE HİÇBİRSEY OLMAMIŞ GİBİ YÜZÜME BAKIYOR!

"Hadi seni kucama alayım da evimize gidelim." Hafifçe ayağıma baktı sonra tekrar sert bir şekilde yüzüme baktı.

"Kanaman var." Açıkcası kanamam olmasına şaşırmamıştım. Şaşırdığım şey yerlerin kan gölü olacak şekilde kanamam olması beni şaşırtmıştım. Kanı gördüğüm zaman başım döndü ve gözüm kararmaya başladı. Ayaz yere eğildi. Yavaşca gözlerimi kapattım.

"Korkma sevgilim."

Birkaç saat sonra:

"Oğlum delirdin mi sen?!"

"Aras bir sakin olur musun?"

"Nasıl sakin olayım Ayaz?!"

"Otur bir şöyle sakin ol."

"Abi kızı neden vurdun sen!"

Gözlerimi hafifçe araladım ve etrafıma ufak bir göz attım. Sanırım Ayaz'ın "bizim odamız" dediği odadaydjm.

"Aras biraz sessiz ol kardeşim."

"Nasıl sakin olayım! Gece yarısı beni arıyorsun; Aras ben bir kız vurdum, gel yardım et." diyorsun geliyorum bakıyorum vurduğun kız aşık olduğun Gece!"Gerçekten vurulan kişinin ben olmama mı takıldı o? Poyraz Karayel haklı. HEPSİ MANYAK BUNLARIN!

"Aras güzel kardeşim benim. Sessiz olda kız uyanmasın

."

"Ayaz ömrümü yedin. Hayatımın son on üç yılını anlamadım. Beni yedin. Beni bitirdin."

"Evet evet her neyse aç mısın?"

Bu Aras denilen çocuğa üzüldüm on üç yılımı bu aptalla geçirmek zor olsa gerek.

"Siktir git kodumun malı." Evet doğru olanı söyledi. Siktir git Ayaz Kara.

"Minik yaralı kuşumuşta uyanmış." Hasiktir yakalandım. Telaşla gözlerimi kapattım. Ayaz'ın yatağa oturduğunu hisettim. Ellerini yüzüme koydu. ÇEK ELLERİNİ BE!

"Boşuna gözünü kapatma. Yakalandın minik kuş." Evet Gece şimdi ne yapmayı düşünüyorsun canım? İnat ettim gözümü açmayacaktım. Uyuyorum kardeşim sal beni ya.

"Bebeğim uyanıksın gördüm. Aç gözünü." Bebeğini senin. Açmıyorum ulan gözümü!

"Ayaz mal mısın kardeşim? Öperek uyandırsana." Hayır hayır.

"Zekice."

"Siktir ordan be!"

"Dokunma bana pislik herif!"

Ben ne olduğunu anlayamadan kendimi yemek masasında buldum. Pekela doğruyu söylemek gerekirse ayağım bu haldeyken bir yere gidebileceğimi sanmıyorum. Bu yüzden küçük cocuklar gibi ortama ayak uydurmaya çalışıcam. Eminim en yakın zamanda birileri gelip beni bulucaktır. O zamana kadar tek yapmam gereken hayatta kalmaktı.

Sofrada Ayaz ve Aras çok sessizlerdi. Gözlerim Aras'a kaydı. Beni dikkatlice izliyordu. Bende onu incelemeye başladım. Sarı saçlı, mavi gözleri vardı. TAM BİR JALEN PARKER!

Her neyse bu sessizlik çok uzadı.

"Ayağımı kim tedavi etti." Gerçekten salak gibi bu soruyu mu sordum? Artık girdik bir yola yapacak bir şey yok.

"Ben tedavi ettim." Aras'ın cevap vermesiyle kafamı ona çevirdim.

"Aslında Aras'a ilk başta bir daha kaçmaman için ayaklarını kesmesini söyledim ama beni dinlemedi." Dehşetle başımı Ayaz'a çevirdim.

"NE ?!" Bunu yapmasını gerçekten söyledi mi? Eğer söylediyse ve Aras onu dinlemediyse Aras'a teşekkür etmeliyim. Bu çocuk ne biçim bir psikopat önümde gülmekten ölmek üzere.

"Sadece şaka yapıyorum minik kuş."

"Senden her şeyi bekliyorum." İnsanlara kolay kolay güvenen biri zaten değildim ve bu Ayaz denilen çocuğa hiç güvenmiyorum.

"Kız seni bir günde tanımış oğlum." Aras kahkalarla gülerken ben tip tip Ayaz'a bakıyordum. Ayaz kafasinı bana çevirip bana bakmaya başladı.

"İstersen yüzüme daha yakından bakabilirsin." Dur ne? Tam cevap verecekken kapı çaldı. Dur bir dakika gelen kişi bana yardım edebilir. Kapıda olan kişi poliste olabilirdi.

Tam ayağa kalkacağım sırada Ayaz beni yakaladı.

"Aras ben geldim!"

Merhaba canlarım! Nasılsınız? Umarım iyisinizdir. Yeni bir bölümle gördüğünüz gibi karşınızdayım! Bölüm hakkında ki düşünceleriniz neler? Yorumlara bekliyorum. Bir sonraki bölümde görüşmek üzere. Dikkatle kalın hoşça kalın!