Güven

Saat öğlen iki civarıydı. Lavin ve Aras sigara içmek için balkona çıkmışlardı. Bende öylece yere bakıyordum. Aklımdan çocukluğumu geçiriyordum.

"Düşünme artık."

"Neyi ?" Kafamı yerden kaldırıp Ayaz'a doğru baktım.

"Geçmişini." Çok mu belli ediyordum ?

"Sanane bundan. Seni ilgilendiren bir durum yok."

"Gözlerinin mavisi soluyor Gece. Nasıl benlik bir durum olmaz?"

"Haklısın." Ona hak vermemi beklemiyor olacakki kaşlarını havaya kaldırdı.

Oturduğum yerden kalkıp salano doğru yürümeye başladım.

"Seni ilgilendiren durum; eserinle gurur duymak Ayaz Kara."

Durup arkama baktığımda ellerini yumruk yapmış bana bakıyordu. Parmaklarını o kadar sıkmıştı ki eklem yerleri beyazlamıştı. Çenesi kasılmış, anlında ki damar "Her an burdan fırlayabilirim !" dercesine belirmişti.

"Benim gözlerimin rengini söndürdüğün gibi yüzlerce çocuğunda gözlerinin rengini söndürdüğünü de unutma Ayaz Kara."

Ayaz tam birşey söyleyeceği esnada yoluma devam ettim. Onun dediği hiçbir şeyi dinlemek istemiyordum.

Ayaz'ın "bizim odamız" diye isimlendiriği odaya girip kapıyı kilitledim. Şuan tek istediğim şey uyumaktı. Uyuyunca geçmeyecekti belki ama uyuyunca unutucaktım. Hiçbir acı zamanla geçmiyordu. Sadece insan zamanla alışıyordu. Ama ben alışamamıştım. Ben annemin ölümüne hiç alışamamıştım. Sanki bir yerden çıkıp bana tarçınlı kurabiye yapıcakmış gibi geliyordu bana. On iki yıl olmuştu oysaki. Ama ben birtürlü kabul edememiştim.

Yavaş yavaş yatağa doğru ilerledim. Yatağa uzandım. Benim annem ölmüştü ve ben bunu kabul etmiyordum. Edemiyordum. Edemezdim

Gözlerimi sıkıca kapadım. Bir süreliğine de olsa unutmak istiyordum. Kendimi uykunun kollarına bıraktım.

"Gece !" Gözlerimi açıp sesin olduğu yere baktım. Annem ve abim bir bankın üzerine oturmuş bana sesleniyorlardı.

"Minik kuş hadi voleybol oynayalım!"

"Tamam abi!" Voleybol her zaman en sevdiğim oyun olmuştur. Abimi düzenlü olarak yenerdim. Ne yalan söyliyeyim yendikten sonra sürekli dalga geçerim.

"Gece dikkat edin."

Başıma anneme çevirip gülümsedim.

"Tamam anne."

"Hadi bakalım." Abim ilk atışı yapmıştı. Sıra bendeydi. Topa vurduğum esnada abim ortadan kaybolmuştu.

"Abi!"

Top annemin başına çarpmıştı. Hayır! Acaba canı çkk acımış mıydi?

"Ann !" Anneme doğru koşmaya başladım.

"Anne çok üzgünüm. Acıdı mı?" Annemin kafası birden yere düşmüştü. Çığlık atmak istedim ama sanki sesim benden alışmış gibiydi. Kaçmak istiyordum ama kıpırdayamıyordum.

"Senin yüzünden." Haklıydı benim suçumdu.

"Anne ben özür dilerim." Sesim fısıltı gibi çıkmıştı. Hatta hiç çıkmamıştı.

"Özür mü! Bu beni hayata döndürmez Gece!" Annem bağrıyordu ama ben ağlamak dışında birşey yapamıyordum.

"Senin yüzünden !" Özür dilerim annem.

"Senin yüzünden onca çocuk travma yaşadı !" Özür dilerim çocuklar.

"Özür dile !" Arkamdan Burak, Mert ve Onur çıktı birden.

"Özür diler misiniz öğretmenim?" Hepinizden özür dilerim.

"GECE !"

Gözlerimi yavaşca araladım. Ayaz başımı iki elinin arasına almış bana endişeli gözlerle bakıyordu. Gözlerimi kapıya çevirdimde Aras ve Lavin'i gördüm.

"Gece iyi misin minik kuşum ?" Gözlerimi tekrar Ayaz'a çevirdim.

"Evet, iyiyim." Ayaz kafasını sallayıp yataktan kalktı.

"Sana su getireyim." Lavin bana su getirmeye giderken Aras'da peşinden gitti.

Ayaz bir sandalye çekip karşıma oturdu.

"Ne gördün ?" Tek kaşını havaya kaldırmış bana bakıyordu.

"Kabus." Onu çok tatmin edecek bir cevap vermiştim gerçekten.

"Dalga geçmeye devam edersen seni öperim." Anlaşılan ciddileşme vakti gelmişti.

"Ne gördün güzelim?"

Derin bir nefes aldım.

"Annemi öldürüyordum." Ayaz bana şok olmuş gözlerle bakarken yatakta hafifçe doğruldum.

"Suyunu getirdim tatlım al." Lavin elinde su dolu bardakla odaya girdi.

"Teşekkürler Lavin." Lavin'in elindeki bardağı alıp tebessüm ettim.

Suyu içtiğimde rahatladığımı hisettim.

"Başka birşey ister misin minik kuşum ?" Bu çocuğun bana "Minik kuşum" demesi sinirimi iyice bozmaya başladı.

"Bu kuşun bir cinsi var mı Ayaz?" Aras'ın sorusuyla Ayaz hafifçe sırıttı. Kafamı Aras'a çevirip kaşlarımı çattım.

Aras ellerini havaya kaldırıp. "Bana öyle bakma yenge, haklıyım." dedi.

"Bana bir daha yenge deme ve bana minik kuş demesi zaten sinirimi bozuyor, birde cinsiyle uğraşamam." Lavin bu dediklerimden sonra kaşlarını çatmıştı. Acaba burda zorla tutulduğumu bilmiyor muydu? Aras bu dediklerime gülerek göz devirmişti.

"Kanarya." Ne? Gözlerimi Ayaz'a çevirdiğimde gülümseyerek bana bakıyordu. Kanaryalar sarı olurdu bir kere.

"Kanarylar sarı olurlar Ayaz." Ayaz belli belirsiz bir şekilde güldü.

"Siyah kanaryalar da var sevgilim."

"Bana bir kere daha sevgilim dersen kafanı kopartırım."

Ayaz tam bir şey diyeceği diyeceği esnada Lavin ayağa kalkıp kafasını bana çevirdi.

"Gece seni burda zorla mı tutuyorlar ?"

"Balım daha öncede demiştim burda isteyerek kalıyor."

"Kes sesini Aras!" Bana yardım edebilirdi. Lavin beni bu cehennem çukurundan çıkarabilirdi.

Gözlerim Ayaz'ın gösterdiği şeyi görmeseydi tabii...