Karanlık gökyüzünün altında, Astral Akademi’nin yüksek taş duvarları, zamanın unuttuğu bir sır gibi dimdik duruyordu. Her bir taş, geçmişin yankılarını taşıyor, eski ritüellerin ve gizemli bilgilerin izlerini barındırıyordu. Kapıdan içeri adım atan Amara, derin bir nefes aldı. İçerideki hava, soğuk ve ağırdı; sanki yıllar boyunca bekleyen bir sırrın ağırlığını hissediyordu.

Akademinin koridorlarında yankılanan ayak sesleri, ona yalnız olmadığını hatırlatıyordu. Ancak, burada ne aradığını kendisi bile tam olarak bilmiyordu. Belki de kaybolmuş bir geçmişin peşindeydi, belki de içindeki boşluğu dolduracak bir anlam arıyordu. Gözleri, duvarlardaki eski yazıtları tararken, her bir kelimenin ardında yatan gizemi çözme arzusuyla yanıyordu.

Amara, Astral Akademi’nin sırlarını keşfetmeye kararlıydı; ama bu yolculuk, onu karanlık bir geçmişle yüzleşmeye ve kendi içindeki çatışmaları çözmeye zorlayacaktı. Acaba burada bulacağı gerçekler, onu özgürlüğe mi yoksa daha derin bir hüzne mi sürükleyecekti?

Amara, koridor boyunca ilerlerken, duvarlardaki eski resimlerin gözleri üzerinde yoğunlaşıyordu. Her biri, farklı bir zaman diliminden gelen hikayeleri anlatıyor gibiydi. Bir resimde, gülümseyen bir kadın, diğerinde ise hüzünlü bir çocuk görünüyordu. Bu yüzlerdeki ifadeler, Amara’nın içinde bir şeyler uyandırıyor, onu geçmişe dair unutulmuş anılara sürüklüyordu.

Akademinin içi, soğuk taşların ve eski ahşapların karışımıyla doluydu. Her adımında, ayak seslerinin yankısı, sanki geçmişin hayaletleriyle dans ediyormuş gibi geliyordu. Tavanın yüksekliği, ona bir tür özgürlük hissi verse de, aynı zamanda yalnızlığını da derinleştiriyordu. Işık, pencerelerden sızarak, karanlık köşeleri aydınlatıyor, ama yine de her şeyin ne kadar gizemli olduğunu vurguluyordu.

Birden, Amara’nın dikkatini çeken bir kapı belirdi. Kapı, diğerlerinden daha büyük ve ihtişamlıydı; üzerindeki oymalar, zamanla silinmiş ama hala etkileyici bir güzellik taşıyordu. İçgüdüsü, bu kapının ardında bir şeyler olduğunu fısıldıyordu. Kalbi hızla çarparken, elini kapının soğuk metaline uzattı ve derin bir nefes aldı. Belki de bu, kaybolmuş olanı bulmanın başlangıcıydı; belki de burada, kendi hikayesinin anahtarını bulacaktı.