Yıldızlar her gece konuşurlarmış. Ay'a, Güneş'in ne kadar parlak ve güzel olduğunu fısıldarlarmış. Ay, Güneş'i daha önce hiç görmediği için Güneş'i hep yıldızlara sorarmış. Yıldızlar her gece, her gece, her gece anlatır dururmuş.

Ay, Güneşi hiç görmemiş, bilmemiş. Güneş, onun için imkansızın da ötesiymiş. Gel zaman git zaman Ay, güneş'e aşık olmuş. Ne kadar güzel olduğunu, ne kadar nazik olduğunu hiçbir zaman bilmemesine rağmen aşk duygusunu ilk Güneş ile paylaşmış.

İkisi her zaman birbirini kovalarmış, hiçbir zaman yakalayamamışlar birbirlerini. Ay kovaladıkça, Güneş kaçmış.

Çok kısa bir süre sonra Ay sevdiğine benzemeye başlamış. O da yavaş yavaş insanlara kendini sevdirmiş. O da geceleri ışık saçmış etrafa. O da insanları mutlu etmeye çalışmış, o da ısı yaymak istemiş ama nafile. İkisi çok ayrı kişiliklere sahipmiş. Ay soğukken, güneş sıcakmış.

Ama, bir gün Ay o kadar hızlanmış ki, güneşe yetişmiş. Dünyadakilere göre bu günün adı güneş tutulmasıymış. O günden beri, Ay'ın Güneş'e olan aşkı sonsuz. Kimse bitirememiş. Zaten kimse de bitiremezmiş...