KANDELA

17

GÖKYÜZÜNDE TEK BİR KUASAR

🔑

İskeletkanatlar; Şiirsel konuşabildiğini bilmiyordum.

SarpKuasar; Her güne yeni bir bilgi.

SarpKuasar; Nasıl ama?

SarpKuasar; Güzel değil miydi?

İskeletkanatlar; Güzeldi.

SarpKuasar; Manyak sevdin bence?

İskeletkanatlar; Yani... Manyak fazla olur.

SarpKuasar; Biz kavga etmediğimiz zaman baya anlaşıyoruz hm, ne dersin?

İskeletkanatlar; Ben nabza göre şerbet verebiliyorum, seninle anlaşabilmek zor değil benim için ama senin birileriyle anlaşabildiğin görülmediğinden -çünkü belli bir çemberin içinde ailen ve sen o çemberin aşılmasına hiç izin vermedin gördüğüm kadarıyla- bu durum biraz şaşırtıyor beni.

SarpKuasar; Ailemi o çemberde tutmak güvende olmalarını sağlayabilir.

SarpKuasar; Çember güvendir.

SarpKuasar; Yine de bazen o çember aşılabiliyor, parçalanabiliyor ya da artçı depremler gibi açılıyor zeminden.

SarpKuasar; Engel olamadıklarım var, hayatta.

İskeletkanatlar; Çünkü insan aslında ölüme engel olamıyor.

İskeletkanatlar; Bir kitapta okumuştum ölümü.

İskeletkanatlar; Yazar ölümü geride kalmaya benzetiyordu ve karakterin içsel çatışmasıyla geride kalmanın ne denli acı verdiğini kaleme alıyordu. Geride kalınca insan devam edebilmek için güç bulamıyor, bazen ve her seferinde güçsüzlüğüyle karşı karşıya kalıyor aynada. Aslında geride kaldığı kendiyle baş başa kalıyor. Bu da kendisinin ölüme engel olamadığı düşüncesini doğuyor. Ve bu da, aynada gördüğü kendinden kaçmasına neden oluyor.

SarpKuasar; İnsan kaçamaz kendinden.

SarpKuasar; Sadece kaçabildiğine kandırabilir bir noktaya kadar.

İskeletkanatlar; İlk karşılaştığı aynada kendiyle göz göze geldiğinde, kandırıldığı kendinin farkına vardığında, bütünüyle düştüğünü anladığında; işler toparlanamayacak kadar kötüleşiyor.

SarpKuasar; Sonra düştüğü zeminden kendi, kendine ağır geldiğinden kalkamıyor.

İskeletkanatlar; Dizleri titrediğinden bedenini taşımakta da zorlanıyor. Böyle bir his işte ölüm. İnsanı her gün sınıyor, tek bir gün değil. Ve aslında acısı da geçmiyor, ruhunda açtığı boşluğu da zaman kapatmıyor. Sadece sana ölümle nasıl yaşayabildiğini gösteriyor, geçen zaman. Devam edebildiğini fark ettiğindeyse, kendini cezalandırmana neden oluyor. Çünkü sanki hakkın yokmuş gibi hissetmeye başlıyorsun bir zaman sonra. Nefes almak borçmuş gibi yaşıyorsun. Yemek yemek yanlış gibi davranıyorsun. Devam edebilmeye hakkın yokmuş gibi hissediyorsun ve kendini cezalandırıyorsun. Cezalandırırken, kendini karanlığa hapsediyorsun ve hakkın yokmuş gibi yaşamaya devam ediyorsun.

SarpKuasar; Yaşarken kendini cezalandırmak ölümden çok daha zor.

SarpKuasar; Çünkü aslında hiçbir suçun yok olduğu halde, bazen buna kendini inandırmakta zorlanıyorsun. Zor geliyor bunu düşünmek. Dediğin gibi, zor geldiğinden kendini borçlu hissettiğin ölüm için kendin cezalandırıyorsun.

SarpKuasar; Kimi kaybettin Aykırı kelebek?

SarpKuasar; Kendini hangi ölüme borçlu hissediyorsun?

İskeletkanatlar; Bir trafik kazasıydı.

İskeletkanatlar; Bir nedenden toparlandığımızı ve evden hızla ayrıldığımızı hatırlıyordum belli belirsiz. Her hatıra çok silik. Korktuğumu hatırlıyorum. Havanın çok karanlık olduğunu ve karın yağdığını... Hatırlıyorum.

İskeletkanatlar; Yollar sisliydi, gözlerimi kaldırdığım gökyüzü zifir karanlıktı o gün ve tek bir yıldız yoktu şehri aydınlatan.

İskeletkanatlar; Erkek kardeşim arabanın arka kısmındaydı, ben çocuk koltuğundaydım ve annem o kadar telaşlıydı ki her seferinde çocuk koltuğunun kemerini kendisi bağladığı halde; o gün bağlamamıştı. Bir şeyler olmuştu. Bunu anlayacak kadar büyük değildim fakat zaman zaman düşündüm aynı kazaydı ve farkında vardım; bir şey olmuştu o gün anlamadığım ve o gün yaşananlar; burada olmama neden olmuştu.

İskeletkanatlar; Erkek kardeşim benim kemerimi taktığında yola çıkmıştık ve babam o kadar hızlı kullanıyordu ki... O zifiri karanlıkta yaşananları görememiştim üzerimize doğru yükselen beyaz ışıklardan dolayı.

İskeletkanatlar; Anne ve babamı o gün kaybettim.

İskeletkanatlar; Erkek kardeşimse mucizeyle kurtuldu fakat, yürüyemedi.

İskeletkanatlar; O gün ikimiz de nefes alıyorduk, yaşıyorduk fakat o günden sonraki her gün biraz biraz ölmeye başladık. Erkek kardeşim için her şey çok daha zordu, çünkü yürüyemiyordu bile. Her gün kendinden nefret etti. Yaşamak için hiçbir nedeni yoktu, her gece krizler geçirirdi ve biz Dedemin evine getirildiğimizde her şeye çok yabancıydık. Yabancı olmak da zordu, abim iyileşmek istemedi ve dedem onu en iyi tedavilerin gerçekleştirileceği bir doktorla görüştürdü. Erkek kardeşim kazadan iki ay sonrasında İsviçre'ye gönderildi, tedavilerin devamlılığı için ve ben o evde yapayalnız kaldım.

SarpKuasar; Geri dönmedi mi bir kez daha?

İskeletkanatlar; Aslında şöyle, erkek kardeşim İsviçre'ye gönderildiğinde iki yıl boyunca bacakları için tedavilere başlanıldı. Bir sürü ilaç denendi ve her şekilde, her tedavi deneniyordu. İsviçre'deki doktorlar, Los Angeles'tan bir doktorla görüşmeler yaptı ve onun da görüşüyle çok ağır bir kemoterapi süreci başlatıldı. Bir yıl kadar sonunda kemoterapinin olumlu sonuçlar verildiği saptandı ve süreç hızlandırılarak tedavisine devam edildi. Erkek kardeşim bu umuda tutunarak orada kaldı, süreç boyunca da ayağa kalkmak için direndi.

SarpKuasar; Durumu nasıl şu an?

İskeletkanatlar; Bazen aksadığını söyler yürürken ama yolundaymış anlattığına göre... Dediğim gibi, Erkek kardeşim dönmedi. Hayatını orada kurdu, sanki dönmek için hiçbir nedeni yoktu ve dönmedi bir kez daha.

SarpKuasar; Kazadan sonra bir kez daha görüşmedi mi seninle?

İskeletkanatlar; Hayır.

SarpKuasar; Şimdi bir şey yazacağım ama doğru olmayacak.

İskeletkanatlar; Çaresi yok bunun zaten ben de zorlamadım onu. Kalmak istiyorsa, kalsın orada.

SarpKuasar; Sen ne olacaksın peki?

SarpKuasar; Bu adamlığa sığmaz.

SarpKuasar; Hiç mi düşünmüyor seni?

İskeletkanatlar; Ben bir yolunu buldum.

SarpKuasar; Bulduğun yol her gün ölmekten geçiyor Aykırı Kelebek.

İskeletkanatlar; İyi de, yaşıyorum.

SarpKuasar; Yaşıyormuş.

SarpKuasar; Yaşamak bu değil diyene ne oldu?

SarpKuasar; Böyle yaşanmaz, ruh çürür.

İskeletkanatlar; Sorun değil.

SarpKuasar; Sorun.

İskeletkanatlar; Sahiden, sorun değil. Kendi hayatını tutmaya çalışıyor ellerinde ve onu burada kalmaya zorlasaydım kendimi suçlu hissederdim. Burada olmasını, orada olmasına tercih ediyorum.

SarpKuasar; Sen her gün ölmeyi, Erkek kardeşinin yaşamasına tercih etmişsin.

SarpKuasar; Bunu düşünmesi gereken de sen değilsin. Kaç yaş var aranızda?

İskeletkanatlar; 4 yaş büyük benden.

SarpKuasar; Bir de abi güya!

İskeletkanatlar; O gün kemerim bağlı olmasaydı ölebilirdim. Benim hayatımı kurtaran abimdi, dönüp kemerimi bağladığı için yaşadı bütün bunları. Yani sorun değil. Gerçekten değil.

SarpKuasar; Hata olduğunu mu düşünüyorsun bunun?

İskeletkanatlar; Hata olmaktan ziyade... Belki de... Bilmiyorum.

SarpKuasar; Kendini suçluyorsun sen, yaşadığın için.

SarpKuasar; Hiçbir şey olmadan hayatta kalabildiğin için.

SarpKuasar; Bu neden de seni yaşam sana sanki borç bırakılmış gibi hissetmene neden oluyor. Kendin yazdın biraz öncesinde; mutlu olmak, gülebiliyor olmak, devam edebiliyor olmak cezaymış gibi.

SarpKuasar; Bunu ödeyebilmek için sanki, kendini cezalandırıyorsun.

İskeletkanatlar; Çünkü bilmiyorum.

İskeletkanatlar; Başka türlü nasıl yaşanır, nasıl devam edilir bilmiyorum.

İskeletkanatlar; Ben de bildiğim yoldan ilerliyorum.

İskeletkanatlar; İyi ya da kötü. Önemi yok bunun. Ben bildiğim karanlığımda, bilmediğim o aydınlıktan daha huzurluyum. İnsan bazen girmek istemez ışığa. Korktuğundan. Endişelendiğinden. Değişemeyeceğinden. Çünkü ışığı bulduğunda kendine geri dönmek zorunda bırakılmaktan endişelenir ve çıkmak istemez kendine yarattığı karanlığından. Çünkü zaten geriye döndüğünde, aynı kendine, aynı benliğine dönmek zorunda kalır. Çünkü zaten insan kendinden kaçmaya çalıştığında yine kendiyle karşılaşınca bir kez daha ayağa kalkacağı gücü bulamıyor, paramparça olduğunu gördüğünde... O karanlık bu yüzden güvenli.

İskeletkanatlar; Burada olmak, bahsedilen ya da anlatılan ışığa çıkmaktan daha güvenli.

İskeletkanatlar; Dersim var. Gidiyorum bu yüzden.

SarpKuasar; Öyle olsun bu defa.

SarpKuasar; Kaçıyor sayılma.

SarpKuasar; Görüşürüz, Aykırı Kelebek.

🔑

Oy ve yorumlarınızı bekliyor olacağım. Sosyal medya hesaplarım kkgizemm instagram, iskeletkanatlar twıtter ve gkmserisi instagram'da olacağım. Merak ettiklerinizi her yolda bana iletebilir, cevabını uzun zaman geçmeden alabilirsiniz. Sevgiyle kalın!

-GK.

Anahtarlarımıza sıkıca sarılalım!