Bir tane ceket ve telefonumu alıp arabaya yönelmistik. Hastaneye vardığımızda Aslı titreyerek ağlıyordu. Bizi gördüğünde Önce bana sonra Efeye sarılıp zorlada olsa konuşmaya çalıştı. "Durumu ağırmış ameliyat olacak ama" Asliya "ama ne Aslı" dediğimde"%70 felç kalabilir" cevabını vermişti. Elimi saçlarımın arasina daldırıp nefes almaya çalıştım. Bir oraya bir buraya giderek "benim yüzümden benim yüzümden" diye tekrarlamaya başladım . Aslı bana doğru gelerek "Ne demek senin yüzünden Ela" göz yaşlarımı silip konuşmaya başladım."Ona dün akşam ayrılmak istediğimi söyledim" Aslı sinirle gülmeye başladı "senin yüzünden benim abim felç kalabilir farkında mısın sen!" Efe Aslıyı tutuyordu. En sonunda oda konuşmaya başladı. "Abicim niye yaptın bunu"

​​​​​"Ben bir sey yapmadım sadece ayrılmak istedim""

"Abimin seni ne kadar çok sevdiğini gorecek kadar kör muydün sen benim tanıdığım Ela bu değil" işaret parmağını bana doğru yönelterek "eğer abime bir şey olursa seni asla affetmem şimdi defol git"

"Ne?"

"Defol git dedim sana " Efenin yüzüne baktım bir şey demeyince göz yaşımı silip hastaneden ayrıldım. Hastanenin bahçesinde zarzor nefes almaya çalışırken bilinmeyen bir numara beni arıyordu. "Efendim"

"Ela Burağın katili olduğun gibi şimdide sıra Arazda mı?"

"Ne diyorsun sen be"

"Bence sen bu şehri terk et sıra sira herkesi öldüreceksin" ve telefonu kapatmıştı Aslında telefonun karşısındaki kişi doğruyu söylüyordu. Ama Arazı bu halde bırakıp gidemezdim. Aklimda bir plan kurup taksiyle eve vardım.

Dolabımın altındaki pembe valizi çıkarıp dolabımda ne var ne yok içine atıp kapattıktan sonra Annemi aradım. "Annecim nasılsın?"

"İyiyim kızım sen"

"İyiyim bende şey diyecektim artık ehliyetimde olduğuna göre çetin abiden bir araba rica edebilir misiniz?"

"Kızım babana sormam lazım"

"Annecim biricik kızını mi kıracaksın"

"Tamam kızım çetinle konusurum ben"

"Tamam annecim bayy"

Telefonu kapatıp bir çantaya kredi kartlarımı şarj aletimi koyduktan sonra evden çıkmıştım. Bir taksi çağırıp çetin abinin galerisine gidip annemin ayırdığı almaya gitmiştim araba gayette güzeldi ve rengi kızımızıydı.

Arabayı alıp annemin bir kaç yıl önce onun ve benden başka kimsenin bilmediği evine doğru sürmeye başladım. Site gibi bir şeydi. 12 katlı binanın 5. Katında oturacaktım. Valizim orta boyuttu taşıması kolaydı arabamı kilitleyip asansöre bindiğimde Asansöre benimle aynı anda binen 18 bilemedim 19 yaşlarında bir genç vardı. Beni baştan aşağıya süzüp konuşmaya başladı "yenisin galiba"

"Evet"

"İyi tanışalım o zaman uğur ben" diyip elini uzatmıştı. "Tanıştığıma memnun oldum Ela bende" selamlaştıktan sonra oda benimle aynı katta oturduğunu hemen yan evimde olduğunu öğrenmiştim. Vedalaşma vakti geldiğinde tekrardan konuşmaya başlamıştı "bir kahveye beklerim o zaman"

"Şuan gelemem hastaneye gitmem gerekiyor"

"Neden ki önemli bir şey mi var?"

"Hayır sevgilim kaza geçirdi onu görmem lazım"

"Anladım Ela sonra görüşürüz"

"Görüşürüz"

İçeriye girdiğimde ev baya genişti 3+1 di. Az önce Uğura sevgilim hastanede demiştim ama Arazdan ayrılan bendim. Uğur da Araz gibiydi geniş omuzlu spor yapan biriydi boyuda Arazdan bir tık kısaydı Araz 185 ise uğur 180 falan yani.

Onu bunu bırakıp valizimi bir yatak odasına bırakıp hızlıca duş aldım daha sonra bir eşofman bir tişört giyip solana geçtim. Arazı çok merak ediyordum. Efeyi aradım ama açmadı Aslıyı aradım oda açmadı bende hastaneye gidecektim odamdan arabanın anahtarını alıp evin kapısını kilitliyordum ki uğur da benimle aynı anda çıkmıştı.

"Selam"

"Selam uğur"

"Hastaneye mi?"

"Evet gitmem gerekiyor"

"Ben bırakayım seni"

"Yok saol ben giderim"

Beraber asansöre binip aşağıya indigimizde otoparkta ayrılmıştık. Hastaneye vardığımda büyük ihtimalle ameliyat olmuştu. İçeriye girip bir sekreterle konuşmaya başladım. "Şey merhaba Araz Atakul diye bir hastanız ameliyat olacaktı oldu mu acaba"

"Tabii hemen bakıyorum"

"Olmuş efendim normal odaya almışlar"

"Numarasını öğrenebilir miyim?"

"405 numaralı oda"

"Teşekkür ederim saol"

Hemen 405 numaralı odayı ararken bulmuştum Aslı ve Efe yoktu. Bir şey olmadığını ümit ederek içeriye girdim belliki yeni yeni uyanıyordu. Ama tam uyanık değildi. "Yanına doğru gidip baş ucundaki tabureye oturdum ve elini tuttum. " Özür dilerim Araz benim yüzümden ama sana söz veriyorum bir daha karşına çıkmayacağım" diye kendi kendime ağlarken "niye ağlıyorsun güzelim" sesini duymuştum uyanmıştı. "Araz iyi misin?"

"Ben iyiyim sen iyi misin?"

"İyim ben"

"Uyandığımda niye yanımda değildin"

"Araz gitmem gerek"

Ayağa kalkıp gideceğim sırada Araz da peşimden gelmeye çalıştı ama daha doğru dürüst başını bire hareket ettiremiyordu. "Araz yaralısın dursana"

"Bana bir açıklama yapar mısın Ela neden benden kaçıyorsun"

"Cidden benim gitmem gerek"

Ben tekrardan arkamı dönüp gideceğim sırada kapı açılmıştı Aslı ve Efe gelmişti. Aslı bana doğru yürümeye başlamıştı " ne işin var senin"

"Arazı görmeye geldim"

"Arazı görmeye gelmiş sen kimsin de Arazı görüyorsun"

"Aslı bana sesini yükseltmeyi kes"

"Öyle mi Ela"

"Öyle Aslı artık burun burunaydik" ben kapıyı açıp çıkacakkende Efeye dönüp "artık benim senin gibi bir abim yok Efe" bunu zorlada olsa demiştim ama sevgilisi bana bağırıyorken onun susmasına ayrı bir ayar olmuştum. Yolda eve doğru giderken telefonuma annemden mesaj gelmişti. "Eve dönüyoruz haberin olsun" heh bir bunlar eksik diyerek eve gidip salonda uyuya kalmışım.

SONNNNN 🎀

ARKADAŞLAR SİZİN SAYENİZDE HİKAYEM TUTMUS AMA LUTFEN YORUM VE OY DA KULLANİR MİSİNİZZZ🌷😍🎀🎀🎀