Annemi bazı noktalarda anlamadığım kadar babamı da anlamıyorum.. Annem her zaman evlat sevgisi de başkadır evlat acısı da bambaşkadır diyor. Hatta anne baba sevgisinden daha üstündür diyor. Ben babamı bu kadar özlerken o beni neden özlemiyor o zaman? Neden beni görmeye gelmiyor yıllardır?

Neyse bu sevgi konusunu çok uzakta aramaya gerek yok. Annem yanımda da ne oluyor ? Ben zorladığımda ancak sevgisini gösteriyor. Sevgi benim için bu demek değil. Zorlama olmadan bir koşul sunmadan içinden gelerek sevmektir sevgi. Yani kalple sevmek. Sevmek için mantık aramadan, kalbinin sesini dinleyerek sevmek.

Belki de bu büyükler kalplerinin sesini dinlemeyi unuttular.

Ne acı.. Çok acı..

Büyüklerin bu halini gördükçe büyümekten korkuyorum sanki… Hayatın merkezinde sevgi olmadıktan sonra yaşamanın bir anlamı olmaz ki.

Yaşamamak bu ! Yaşayamamak !

- İpek !

- Efendim Menesse abla ?

- Postacı kapıda, senin adına bir posta olduğunu söylüyor git de al kuzucum hadi.

Bu neydi şimdi ? Doğum günüm değil, bayram falan da değil. Genel de böyle özel günler de babam mektup yollar.

Postacıdan mektubu aldığım da tam kapıyı kapatacaktım ki ve tabi ki teyzem geldi..

- Oo İpekciğim, sen mektuplaşma yaşına ne zaman geldin de haberimiz yok.

-Ya teyze dakika bir gol bir, saçmalama seansın başlamış yine bakıyorum da, okuldan falandır, gel hadi geç içeriye.

Teyzem her zaman böyledir. Boşluk bulduğu an espriler yapmaya bayılır. Biraz fırlama bir teyzem var ama yine de onu seviyorum. Sağ olsun sık sık beni ziyarete, benimle kahve içmeye gelir. Bazen beni çok kızdırsa da yine de beraber güzel sohbet edebiliyoruz. Mektubu çaktırmadan odama çıkarttım. Sonuçta içinde ne olduğunu bilmeden teyzemin yanında açamazdım ne olur ne olmaz ben işimi sağlama alayım da.

Aslında hazır teyzem gelmişken biraz kanına girip şu albümde ki kişinin kim olduğu hakkında belki biraz bilgi alabilirim. Teyzemin bazen boş boğazlığı tutuyor ona denk geldik mi tamamdır bu iş.

- Teyze sütlü ve şekersiz yapıyorum kahveni.

- Evet tatlım teşekkür ederim.

- Teyze annem ile sen bir tek ikiniz mi varsınız?

- Ne demek bu teyzeciğim ?

(Harbi ne demek bu şimdi. İyi ki önce kanına girecektim böyle pat diye atlanır mı ya ah salak kafam.)

- Hey İpek sana soruyorum yine ne mırıldanıyorsun kendi kendine?

- Hiç teyze öyle dalmışım ya. Yani şey diyorum siz sadece iki kardeş misiniz ?

-Bu nerden çıktı bu İpek?

- Teyze geçen gün ben albümlere bakarken bir fotoğraf gördüm. Sen annem ve yanınızda bir oğlan çocuğu daha vardı. Kuzeniniz mi veya kardeşiniz mi ?

- Bir tanem o albümlere bakmak için annenden izin aldın mı ?

- Ya teyze albüm bu albüm ! Aile albümü. Albümlere bakarken bile annemden neden izin almam gerekiyor söyler misin ?

-Çünkü ipek anneni sende en az benim kadar iyi tanıyorsun. Senin annen kontrolcü ve kuralcı bir kadın. Kendi kontrolü dışında gelişen şeyleri pek sevmez. Ve bu yüzden her şeyden haberi olsun istiyor ondan habersiz iş yaptığında da sinirlenebiliyor. Bunları tek tek anlatmama gerek yok herhalde değil mi?

- Biliyorum teyze. Fakat bildiğim tek bir şey daha varsa o da bir insan kontrolcü diye , hayatımın her anından haberi olsun istiyor diye bende ona göre şekil alıp, onun istediği gibi davranmak zorunda olmadığım. Bilmem anlatabildim mi ? Ben büyüdüm artık kendi kararlarımı kendim verebiliyorum. Ve her şeyi anneme sorarak veya haber vererek yapmamaya karar verdim. Bu da benim seçimim.

- Anlıyorum seni hayatım ama bu konuyu annenle konuşmalısın. Ben annenin kararlarına saygı duyuyorum. Bu yüzden onun neyi anlatıp neyi anlatmak istemediğini bilemem. Bu yüzden benimle değil de onunla konuşsan daha doğru olur.

- Peki teyze. Yine de teşekkür ederim.

(Off teyzemden de bir şey öğrenemedim. Acaba konuya hızlı girdim diye mi ? Zaten annem hep diyor, ‘heyecanlandığın da ağzında ne var ne yok dökülüyorsun, düm düz konulara dalıyorsun’ diye. İyi de ne yapayım yani lafı dolandırmayı sevmiyorum. Anında merak ettiğim şeyleri duymak, öğrenmek istiyorum. Neyse içimden konuşmayı bırakayım artık. Yine kendi kendime gevezeleştim ahahaha.)

Teyzemi uğurladıktan sonra hemen odama çıktım. Malum aklım mektupta kaldı. Odama girer girmez kapıyı kilitledim. Ben işimi sağlama alayım da.. Evet hazırım..

Merhaba İpek !

Bulunduğunuz semtin yakınlarında ki okullar olarak birleştik. Ben ve birkaç rehber öğretmenle birlikte kura çekerek 3 er öğrenci seçtik. Bana çıkan öğrencilerden birisi de sensin. Sen ve senin yaş grubunda ki bireylerle irtibat halinde olmak istiyoruz. Tabi ki sizlerin de buna müsaadesi varsa. Bazen bilgiler verip bazen de merak ettiğiniz şeylere cevap olmak istiyoruz. Yani ben senin için buradayım. Sende bu teklifimi kabul edersen çok mutlu olurum. Cevabını bir mektuba yazıp, kapınızda ki posta kutusuna koyman yeterli. Gerisini ben hallederim (:

Bu neydi şimdi ? Herhalde böyle bir şeye inanmamı beklemiyorlar, daha önce öğretmenlerin böyle şeyler yaptığı nerde görülmüş? Ya da öğretmenlerin bizi böyle düşündüğü ? Saçma ve aptalca. Kesin sınıftakiler bir oyun peşinde. Ama ya doğruysa ben kafamda ki sorulara cevap bulabileceksem ? Veya sevdiğim konular üzerinde biriyle sohbet edebileceksem ? İşte o zaman bu durum beni çok mutlu ederdi. İyi de neden mektupla haber veriyorlar da yüz yüze konuşmuyoruz ? Neyse kendi kendime sorgulayarak bir yere varamayacağım. En iyisi onun dediğini yapıp bir mektup yazsam iyi olacak. Birisi şaka yapıyorsa da zaten çıkar kokusu.

Hemen çalışma masama oturdum. Kağıdım, kalemim hazır. Evet başlayabiliriz..

Mektup 2

Merhabalar. Öncelikle benim size bir sorum olacak. Benimle neden yüz yüze değil de mektup yoluyla iletişime geçtiniz ?

Bu ne yazdım şimdi? Çok kısa oldu sanırım. Ya da hayır ilk mektuba göre gayet olması gereken şekilde, kısa ve öz. Evet harika şimdi Menesse ablaya gözükmeden bu mektubu posta kutusuna koyma vakti.

x x x x

Gecenin bir yarısı oldu hala gelen giden yok. Tabi ki mektubu oraya koyup görmezden gelmeyecektim. Gizlice kim olduğunu görmek için bekleyeceğim. Hem bu kişi kadın mı? Erkek mi? Büyük birisi mi? Küçük mü? Onu bile bilmiyorum daha. Büyük birisi ise benimle dalga geçecek hali yok ya. Of uykumda gelmeye başladı ne zaman gelecek bu insan anlamadım ki?