- Madem kendinden bu kadar eminsin, o zaman o çocuğu tavla ve bize bunu kanıtla.

- Benimle iddiaya girme boşuna.. Üzülürsün..
- Hay hay.. Sen bunu yap üzülmesini bırak biz düşünelim.. Tabi.. Yapabilirsen..
-Tamam diyelim ki yaptım sonra ne olcak?
- Ne istersen..
- Hayır onu kasdetmiyorum.
- Neyi kasdediyorsun?
- Tavlarsam ve bu çocuk bana aşık olursa ve sonra ben bırakırsam...

Burcu tuhaf gözlerle bana bakıyordu.. Bakışlarını umursamadan devam ettim..

- Yani ya üzülürse, biz bir iddia uğruna bir kalp kırmış olacağız.. Yani sonra ne olacak ayıp olmayacak mı?

Burcu ciddi bir tavırla etrafına bakındı.. Bir süre düşündükten sonra gözlerime bakıp, '' Ya tavladın da üzülmesi kaldı hahahah saçmalıyorsun şuan Mine.'' Diyerek kahkaha attı... ''Görüyor musun Sıla arkadaşımızda ki özgüveni?'' Diyerek bir yandan da Sıla'yı dürtüyordu..
Sıla elinde ki telefonu kilitleyip '' Ya siz ruh hastası mısınız? Ne saçmalıyorsunuz şuan '' dedi.
Sıla grubumuzun en şaka kaldırmazı ve laubalilikten hoşlanmayanıydı..
'' Dur dur Sıla hiç elleme bakalım Mine hanım dediği gibi maharetli mi seyredeceğiz.. ''
'' Seyredin bakalım Burcu Hanım.. Çok pişmann olacasınız çokkk...Ayrca kazanma sonucu bir yemek ısmarlarsın artık..''
'' İstediğin yemek olsun güzellikk'' Diyerek yanağımdan bir makas aldı...

“Her şey tamam da önce şu çocuk kim bana onu bi göster’’

“Hala inanamıyorum çocuğu tanımadığına.. Okulun tüm kızları peşinde hiç mi görmedin ya “

“Ay kesin çirkin bir şeydir ondan görmemişimdir.. Yoksa gözümden kaçmazdı ay ayrıca çirkinse ona göre tekrar düşüncem şimdiden söyliyeyim”

“Ohooo şimdiden yan çizmeye başladın.. Ama iyi haber çocuk efsane yakışıklı. Kantine gelirken bahçede gördüm onu , bekleyelim illa ki gelir gösteririm sana hangisi diye..”

“Hey Allah’ım ya “ diyerek çayımdan bir yudum aldım…