Bölüm 27 - KESİT!

Keyifli okumalar dilerim. 🌺☺️

Multimedya Leyla & Ayla kardeşler ❤️

✒✒ YAZARDAN ✒✒

Başına dayanan silahla neye uğradığını şaşıran Leyla, bedeni üzerinde asılı kalan beyaz çarşafın uçlarından sıkıca tuttu. Göz çevrelerini saran kızarıklık, gece boyunca yaşadığı şokun üstesinden gelemediğinin büyük bir kanıtı gibi idi adeta. Bütün bir vücudu, işlevini yitirmişti.

''Lütfen... Yapma!''

Hıçkırıkları arasına kaçan, titrek ses tonu ile zoraki konuşabilmişti Leyla. Karşısındaki babası ve ikiz kız kardeşinin korku dolu yüz ifadesine karşılık elinden hiç bir şey gelmiyordu.

''Efendim lütfen, yalvarıyorum o silahı indirin. Size karşı ne yanlış yaptım ben? Ayrıca kızım...''

''Kes lan!''

Sert ve tehlikeli ses tonu, Leyla'nın babası Ahmet Beyin lafını keskin bir bıçak gibi kesmişti. Ayla yaşananlara hala bir sonuç getiremez iken, yaşlı bakışları ikiz kardeşi Leyla'nın üzerinden bir an olsun hedefini şaşırmamıştı. Ahmet Bey tabi ki kendisine göre tek kızı Ayla için endişe ve korku içinde idi. Leyla'yı hiç bir zaman Ayla gibi sahiplenmemiş ve önemsememişti. Leyla da bunun gayet iyi farkındaydı fakat yine de onun için endişeleniyordu. Korku dolu sessizliği delip geçen ses tekrardan devreye girmişti.

''İlla bana bir şey yapmana gerek yok! Ben zaten alacağımı aldım, aptal herif! Hakkını yiyemem, planımda başarılı olmak için bana büyük yardımların dokundu. Ama zaten karşılığını misli misli verdim, benim için sana verdiğim görev de son buldu artık! Sana ihtiyacım yok!''

Kükreyen ses tonu bulundukları yeri sararken, Ahmet Bey büyük bir şok yaşıyordu şimdi. Kızı Ayla'nın bir tık önüne geçerek, aptalca bir harekette bulunmuştu.

''Dediğiniz gibi size pek çok konuda yardım ettim! Şimdi karşıma geçmiş, beni ve kızımı öldürmekle tehdit ediyorsunuz. Bunu yapamazsınız!"

Kükreyen ses tonu bu kez pis kahkahalarını salmıştı üzerilerine. Ellerine daldırdığı sarı saçları, olabildiğince çekti. Saç diplerine giren ani sızı ile inlemişti Leyla. Kollarından kurtulmayı denese de bunu başaramayıp, hıçkırıklarına bir yenisini ekliyordu sürekli. Boşuna çabalıyordu ne yazık ki.

"Baba bir şeyler yap!"

Ayla, çaresiz ses tonu ile babasının önüne geçince şaşırmıştı Ahmet Bey.

"Onu rahat bırak! Yeter, bitsin artık! Daha ne kadar sürdüreceksin?"

Ahmet Bey oldukça şaşkındı. Ayla, kardeşi Leyla'yı babasının önüne geçerek savunmuştu. Leyla durumu pek anlayamasa da ufak ufak umut kırıntıları yüreğinin üzerine serpilmeye başlamıştı.

Mahir Bey,sinir küpü olmuştu. Ahmet Bey kızını kolundan tutarak yanına çektiğinde, Mahir Bey de harekete geçmişti. Leyla'nın başına dayadığı silahını karşıya doğru çevirmişti anında.

"Fazla ve gereksiz yere uzattınız!Şimdi az çene bol icraat zamanı." diyerek silahını hazır hale getirince Leyla'nın gözleri kocaman açılmıştı. Silah ilk olarak Ahmet Beyi hedef seçmişti. Leyla başını sağa sola hareket ettirerek, boğazına yapışan eli itmeye çalıştı,olmadı.

"Lanet olsun yeter! İstediğini aldın artık beni ve ailemi rahat bırak!"

Leyla boşuna dil döküyordu. Mahir Beyin geri adım atacağı filan yoktu.

"Baba..."

Ayla hemen yanındaki babasına seslenmişti fakat Ahmet Bey duymamıştı bile. Mahir Bey yüzüne yapıştırdığı pis sırıtışını iyice genişleterek, Leyla'nın boşta kalan cansız kolunu sertçe kavradı. Ve silahı zorla titreyen parmakları arasına sıkıştırınca, beynine dolan tehlike ile yerinde hareketlenmişti Leyla.

"Ne yaptığını sanıyorsun, bırak!"

"Kapa çeneni fahişe!"

"Bırak dedim bırak!"

"Sana kapa çeneni dedim!"

Mahir Bey, ellerine hapsettiği saçları bir tık daha sert çekince, koca çığlık bulundukları odayı çatlatacak duruma gelmişti.

"Şimdi ilk kimden başlasak? Bence saygı açısından büyüklere yol verilmeli, ne dersin Leylacım(!)"

Kulağına fısıldayan iğrenç ses tonu, midesini bulandırmıştı adeta. Leyla parmakları arasına sıkıştırılan demir parçasına, korku ile bakıyordu. Korkmalıydı da. İlk kez zorla da olsa eline geçmişti bu demir parçası ve saçlarına dolanan ellerden ziyade ondan deli gibi korkuyordu.

"Efendim rica ediyoru..."

"Sana söz veren olmadı Ahmet! Ayrıca çeneni yormak yerine, son dakikalarını dua etmekle değerlendirirsen öteki tarafta belki bir şansın olabilir(!)"

"Sen..."

"Şitt! Tek kelime daha edersen, yanındaki güzel bayandan başlarım, ona göre!" deyince öylece kalmıştı Ahmet Bey.

"Evet... Şimdi sana bir teklifim olacak, güzelim. Dikkatlice dinle, tekrar etmeyeceğim."

Leyla zor bela korkudan başını belli belirsiz sallamakla yetinmişti. Her şey iki günde mahvolmuştu ve artık geri dönüşü yoktu. Leyla iki günde birden fazla kayıp vermişti ve tükendiğini hissedebiliyordu.

"Oğlumun hayatına nasıl aniden girdiysen, tamamen çıkmasını da bileceksin! Ufak bir hatanda sadece aileni değil çevrende kim varsa tehlikeye atacaksın, haberin olsun."

"Siz nasıl..."

"Sana konuş demedim güzelim! Sıranı bekle!" deyince hiç istemediği halde ıslanan dudaklarını birbirine bastırdı Leyla.

"Okuldaki kaydını alıp, herkesin hayatından çıkacaksın. Kimseye de tek bir açıklama yapmayacaksın!"

"Bunu yapmayacağım!"

Leyla verdiği kesin cevap sonrası, sertçe yutkundu.Zar zor annesi ile bir hayat kurmuştu ve bunu çöpe atmaya niyeti yoktu.

"Yapacaksın! Yoksa babanı ve kız kardeşini kendi ellerinle öldürmeyi daha mı cazip buluyorsun?"

"Onlara dokunmayacaksın!"

"Ben dokunmayacağım zaten, yerime sen dokunacaksın güzelim(!) Son kez söylüyorum ve tekrar etmeyeceğim."

"Ben son sözümü söyledim! Yapmayacağım!" diyerek yenilediğinde Leyla'nın elindeki silaha son şeklini verdi ve tetiği hazır durumuna getirdi.

"Son sözünün, karşılığını al o halde." diyerek tetiği basması ile Ahmet Bey zeminle birleşmişti. Silah sesi ve ardından yüzüne sıçrayan kan lekeleri ile neye uğradığını şaşırmıştı Leyla. Ayla olayın şoku ile çığlığı basarken hemen arkasındaki duvarın dibine düşmüştü. Başını her iki elinin arasına alarak ağlamaya başlamıştı. Ahmet Bey, beynine sıkılan tek kurşunla cansız bir şekilde karşılarında yatıyordu şimdi.

''Baba...''

Leyla uzun zamandır kendisine olan yabancı hitabı kullanarak, kuruyan dudaklarını aralamıştı.Ahmet Bey, kötü bir baba olabilirdi fakat yine de bir baba idi işte... Fakat şuan belki de gördüğü manzaradan çok, parmakları arasında duran silaha odaklamıştı kendini Leyla. Tetiği Mahir Bey çekmişti fakat ateş eden kendisi olmuştu. Kendi babasının katili olmuştu! İstemeden de olsa bunu yapmıştı. Terleyen bir kaç tutam saçı büyük bir korku ile önüne düşerken, akan gözyaşları daha şiddetli bir fırtınanın koynundan çıkarcasına bir bir zeminle buluşmaya başlamıştı...

Mahir Bey, koca kahkahalarını yinelemişti. Vakit kaybetmeden bu kez silahı Ayla'ya doğrultunca, zoraki kendine gelebilmişti Leyla.

''Sıra, o çok sevdiğin değerli kardeşinde güzelim! Ölüm ona daha çok yakışacak gibi, ne dersin?''

Leyla, çaresizliğin vermiş olduğu yıkımla başını öne eğerek, hıçkırıklarını tekrardan serbest bırakmıştı.

''Hadi ama! Sana ne zaman iyi bir kardeş oldu ki bu kadar zorlanıyorsun?''

''O haklı Leyla!''

Kardeşinin ağlamaklı ve bir o kadar da tuhaf cesaretli ses tonu ile başını kaldırmayı başarmıştı. Ayla, ayağa kalkarak bir kaç adım atmıştı onlara doğru. Leyla üzerindeki şok dalgasını dağıtamıyordu bir türlü. Neden sürekli kendisini korumaya çalışıyordu? Üstelik kendi hayatı Leyla'nın ellerinde olmasına rağmen...

''Söylediklerini dinleme! Benim gibi biri için değmez!''

''Ayla sen...''

''Ne dediysem onu yap Leyla! Şu dakikadan sonra kendi canımın derdine düşecek değilim! Onu dinleme, Emir'den vazgeçemezsin Leyla...''

Leyla art arda yaşadığı şokların içerisinde boğuluyordu sanki... Bir den bire ne olmuştu da kardeşi, kendisini savunacak kadar kendi hayatını hiçe sayabilmeyi düşünebilmişti? Leyla kadar Mahir Bey de şaşkındı. Ne de olsa kurdukları bu plan içerisinde Ayla da yer almıştı fakat şimdi bambaşka bir kız vardı karşılarında.

Mahir Bey sinirlenmişti.

''Kesin su saçmalığı!''

Kükreyen ses tonu bulundukları odada şiddetli bir yankı yapınca her iki kardeş de irkilmişti. Avuçları arasındaki saçları bir kez daha kendine doğru çekerek, Leyla'nın kulağına yaklaşmıştı. Ensesine sinen iğrenç ve korku dolu nefesle sertçe yutkunmuştu Leyla.

''Ya söylediklerimi yapar aileni ve değer verdiğin insanların hayatlarını kurtarırsın ya da aptalca bir karar verip hepsinin gözünün önünde gebermesini izlersin! Seçim senin güzelim(!)''

Ne yapacağını bilemeyen Leyla bir kaç saniye sessiz kalmıştı. Ailesine ve değer verdiği insanlara zarar gelmesine göz yumamazdı fakat hayatını anlamlı kılan Emir'den de vazgeçemezdi. Bakışları kardeşi Ayla'nın yaşlı bakışlarına takılınca, dudaklarını birbirine bastırdı.

''Süren doldu güzelim!''

Mahir Bey ani hamlesi ile yeniden hareketlenmişti. Korku ile yerinde sıçrayan Leyla ise parmakları arasındaki silahla büyük ama çaresiz bir savaşa girmişti.

''Hayır!Dur!''

''İstediğim cevap bu değil, güzelim!''

Mahir Bey ikinci kez tetiği hazır hala getirdiği anda duyduğu cümle ile sırıtışını genişletmişti.

... Bölüm Sonu ...

Yorumlarda buluşalım lütfen. 🌺