10 dakika sonra kapı çalmıştı. Abim evde değildi. Doğru ya! Berkan gelecekti! Üstümdeki pijamaları umursamadan kapıya koştum. Zaten Berkan alışıktı benim bu hallerime. Kapıyı açtığımda direkt sarıldım ona. Uzun olduğu için Kafam göğsüne dayalıydı. Beni yukarı kaldırdığında çenemi omzuna koydum. Gülmeye başladığında ise geçirdim kafasına bir tane. Daha çok gülünce ayrıldım ondan. Ayaklarımı vura vura odama çıktım. O da arkamdan gelmişti. Yorganı kafama kadar çektim ve bir gülme sesi işittim.

''Gülme ya''

'' Utandı mı benim güzelim?''

''Hı hı''

Kafama kadar çektiğim yorganı nazikçe kaldırdı. Ona bakmak istediğimde ise çok yakınımdaydı. Sesleneceğim sırada dudaklarıma baktığını ve yutkunduğunu gördüm.

''A-abi''

''Efendim abim'' derken gözlerime bakıp gülümsüyordu.

''Aç mısın?'' Mükemmel zamanlama, mükemmel soru... Tabii ki de kahkaha atıyordu. Berkan Ulukurt gülmeden duramazdı zaten.

''Vallahi küseceğim artık. Gülme ya.'' derken ellerimi bağladım. Oturur pozisyona geldim. Berkan da çekilmişti zaten.Yüzüklerimle oynamaya başladım. Berkan, ellerimi tutunca irkildim. Fark etti işte. Stresliyken ve üzgünken yüzüklerimle oynardım ve o, bunu biliyordu.

''Ne olduğunu anlat bana.''

'' Yok birşey. ''

'' Bende anlamadım zaten. Anlat kurtul, hadi.''

''Ayaz...''

''Hass'' Elinin birini, elimden çekip yatağa vurdu. Şuan içinden milyarlarca yıl önce yaşamış babaannesine kadar sövüyordu, Ayaz'a. Ayaz benim eski sevgilim. Anlaşmalı ayrıldık ama o, yeni bir ilişki yaptığımı düşünerek peşime takılmıştı. Bunu hayatıma karışmadan yapsa yine iyi fakat o beni her fırsatta kenara çekmeye çalışıyor, tehdit ediyor ve beni, bir yerlere götürmeye çalışıyordu. Berkan bu durumu biliyordu ve bana yardımcı oluyordu. Ben ne kadar 'karışma' desem de yok. İllaki kavga edecek.

Birden ayaklanınca kolundan tuttum. Sinirliydi. Çömeldi ve yüzümü avuçlarının içine aldı. Alnıma uzunca bir öpücük bıraktı. Gitmesini istemiyordum. Bunu anlamış olacak ki sıkı sıkı sarıldı bana. Biraz sonra kapı çalmıştı.

“Abine geleceğimi söylemiştim.” Sakince söylediği bu söz, beni rahatlatmıştı. Kapıya doğru ilerlerken konuşma gereği duydum.

“Aramızda kalsın olur mu?” Soruma karşılık kafasını salladı. Kapıya ulaştığımızda derin bir nefes aldım ve kapıyı açtım…