Benim test yapmamanın üstünden yaklaşık 2 ay geçmişti. Doktora gittikten sonra Dorukla aramızdaki mesafe yavaş yavaş kapanmaya başlamıştı. Ve bugün bizim için büyük gündü. Ailelerimize de 2 gün önce söylemiştik sıra bizimkilerdeydi. Onları eve davet etmiştik. Bir yandan mutfakta kısır yaparken şarkı söylüyordum. Doruk kaşlarını çatmış bir şekilde tezgaha yaslandı. ''Nolduu?'' ona gülerken bir yandan dudak büzdüm. Üzgünce mırıldandı ''Bordo sweatimi mi yıkadın sen? Dolapta bulamıyorum'' Gülüşüm artarken kafamı iki yana salladım. ''Dolapta olması gerek.'' Ufak sinirle mırıldandı. '' Yok işte.'' kısırı son kez karıştırıp ona döndüm ''Bulduğumda ödülüm ne olacak?''' Doruk haylazca gülüp bana döndü. Ellerini belime sardı. '' Ne istersen o ödülün.'' Hızla kollarından ayrılıp üst kata giyinme odaına girip iki dolaba baktıktan sonra buldum ve mutlulukla Doruk'un yanına koştum. Doruk sahte bir şaşkınlıkla elimden aldı ve giydi. Bu sırada zil çalmaya başlayınca hızla mutfaktan kısır tabağına alıp salondaki masaya koydum. Masayı düzeltmeye devam ederken içeriden sesler gelmeye başlamıştı. Ceylin’in enerjik kahkahası ve Aras’ın sakin tonu hemen ayırt ediliyordu. Kapıdan içeri giren Eda’nın sesi ise anında yankılandı:

“Kısır mı kokuyor? Nehir, sen mükemmel bir varlıksın!” Eda, salona yönelip bana sarılırken, Ceylin de masaya yaklaşıp eliyle kısırdan biraz alacak gibi yaptı. Hemen elini havada yakaladım. “Dur bakalım, önce herkes gelsin de başlayalım!” dedim gülerek. Fatih, Aras ve Doruk içeri girerken onlara sigar yüzünden biraz kızsak da salon bir anda neşeli bir atmosfere bürünmüştü. Doruk, elleri cebinde sessizce beni izlemeye başladı. Göz göze geldiğimizde kaşlarını hafifçe kaldırarak, “Hadi bakalım, ne açıklıyorsak artık bir an önce söyleyelim,” dedi. Sesinde sakin ama belli belirsiz bir heyecan vardı. Herkes masaya oturduğunda gözler bize çevrilmişti.

Derin bir nefes aldım ve Doruk’a baktım. Göz göze geldiğimizde hafifçe başını salladı, bu küçük hareket bile bana cesaret verdi. Gülümsedim ve konuşmaya başladım.

“Arkadaşlar, hepiniz bizim için çok değerlisiniz. O yüzden bu güzel haberi sizinle paylaşmak istedik.” Sesim biraz titriyordu ama heyecanım sözlerime yansıyordu. Ceylin merakla öne doğru eğildi. “Ay hadi ama Nehir, bu kadar gerilim yapmayın. Patlatın bombayı artık!” dedi.

Gülerek devam ettim. “Doruk ve ben… bir bebek bekliyoruz!”

Bir anlık şaşkınlık dolu bir sessizlik oldu. Sonra Eda’nın çığlığı salonu doldurdu. “Neeee? Şaka yapıyorsunuz! Aman tanrım, harika bir haber bu!” dedi ve boynuma sarıldı. Ceylin de gözleri dolmuş bir şekilde yanıma geldi. “Nehir! Ay çok sevindim, gerçekten çok sevindim!” dedi, sarılırken gözyaşlarını siliyordu.

Fatih Doruk’un omzuna vurdu. “Helal olsun, baba oluyorsun. Bakalım bu minik sana mı benzeyecek, Nehir’e mi?” diye takıldı. Aras ise sakin bir şekilde Doruk’un elini sıkarak, “Harika bir haber, dostum. Tebrik ederim. Eminim çok iyi ebeveynler olacaksınız,” dedi.

Eda hemen heyecanla ortaya bir fikir attı. “Ay, cinsiyet öğrenme partisi yapalım! Balonlar, pasta, konfeti… Tam bir şov hazırlayalım!” dedi. Ceylin de onu desteklercesine, “Kesinlikle! Ay ben de minik kıyafetler almaya başlasam mı acaba?” diye ekledi.

Doruk, yanımda oturmuş sessizce beni izliyordu. Göz göze geldiğimizde hafifçe gülümsedi ve elimi tuttu. Gözlerindeki sevgi beni o kadar mutlu etti ki, her şeyi unutmuş gibi hissettim. Bana eğilip fısıldadı, “Bak, sadece bizim değil, bu bebeğin de ne kadar sevileceği belli oldu. Harika bir anne olacaksın.”

Gözlerim dolmuştu, gülümseyerek karşılık verdim. “Sen de harika bir baba olacaksın.”

O gece salon, kahkahalarla, neşeli sohbetlerle doldu. Geceyi Eda’nın “Baby shower kesin yapacağız!” planları ve Ceylin’in isim önerileriyle tamamladık. Doruk ve ben, tüm bu sevginin arasında oldukça mutlu şekilde uğurladık.