Çok uzun zamandır sadece yerimde sektiğimi fark ediyorum. Çevreme bakıyorum, önceden tanıdığım insanlara bir çoğu benim açımdan bakılınca her şeyi halletmiş ve mutlu görünüyor. Bu işin dışarıya yansıtılan kısmı mı bilmiyorum ama genel olarak durumun çok iyi olduğu ortada. Başarılarına nice başarılar ekleyerek hayat yolunda ilerliyorlar. Kariyer anlamında yükselişe geçenler, doğru aşkı bulup kendi yuvasını kuranlar ve hayallerini bir bir gerçekleştirenler... Sonra dönüp kendime bakıyorum. Yaklaşık dört senedir ne yaptığıma, ne kadar ilerlediğime ve şu an nerede olduğuma. Farkına varıyorum da onların yakınına bile yaklaşamamışım. Henüz delicesine hayalini kurduğum bir şeyi gerçekleştirememişim, kariyer anlamında yükselişe geçememişim ve hala yanlış aşkların içinde kaybolup gitmişim. Herkesten çok kendimi önemsemeyi öğrenememişim, hak ettiğim yerde olmak için gerekli mücadeleyi verememişim, öylesine düz ve anlamsız bir hayat yaşamaya devam etmişim. Bu ana kadar bunu hiç sorgulamamış, kendimin ve değerimin farkına varmamışım. Tabiri caizse aklım bir karış havada gezmiş, üzerine sorunlu olan hayatıma sorunlu insanlar ekleyerek işleri içinden çıkılmaz bir hale sokmuşum. Dört senedir çalışıyor olmama rağmen kenara hiç yatırım yapmamış, bunun yerine sorumsuz insanları hayatımın merkezine koyarak onlara bakmışım. Mesele birileri için bir şeyler yapmış olmak, çabalamak ya da emek vermek değil elbette. Asıl mesele tüm bunları kendimi hiçe sayarak yapmış olmam. Hiçbir ilerleme kaydetmeden yerimde sekmiş olmam. Hayata bir kere geleceğim gerçeğini daha önceden fark etmek ve bu akışta kendim için bir şeyler yapmış olmam gerekirdi. Ben sadece bugün yanımda olan insanları düşünmüş ve bu zamana kadar hep onların hayatlarını kolaylaştırmak için mücadele etmişim. Ne garip değil mi? Tüm mücadelem hiç olmuş, emeklerim boşa gitmiş yine oturmuş kendi kendime kalmışım. Benliğimin önüne geçirdiğim her şey ve herkes gitmiş. Bana bu hikayeden kalan ise elimde koca bir hiçlik olmuş, üstüne bir de ömrümden en güzel günlerim gitmiş. Bir daha yaşamayacağım, değerini ve kıymetini bilmem gereken günlerimi ben hep hiçler uğruna kaybetmişim.