Aşk; tanımı herkes tarafından farklı yapılan, eleştiriye açık ve asla net konuşulamayan bir konu, aynı zamanda duygu. Sahi aşk tam olarak neydi? Hangi zamanda kaldı? Aşkı ilk tanıdığım anları anımsıyorum, genç ve deli ruhuma eşlik eden neşeli hisleri, o güzel kelebeklerin yerini tatlı sızılara bırakışını, masum ama hırçın edalarımı. Çok net hatırlıyorum o zamanlarımı, aşk kadar masum günlerimi, küçüklüğümü. O zamanlar aşkı yaşamak bile bambaşkaydı. Sevgimiz çok masumdu, tıpkı yüzlerimiz gibi. İlk okulda yaşadığım aşkları, o tatlı ve heyecanlı günleri. Ne masumduk sahiden o zamanlarda, sevgimiz, sevgimizi gösteriş şeklimiz bile bambaşkaydı, tarifi zor olan küçük, masum ve aşık çocuklardık bir zamanlar hepimiz. Tek derdimiz hoşlandığımız çocuğun biraz daha yakınında olabilmek, teneffüsü sabırsızlıkla beklemek, askıda montlarımızı yan yana asmak, sıralara ve silgilere kalemle isimlerin baş harflerini kazımaktı. Mutluluk çok uzakta değildi bize, basit şeyler yeterdi. Koca yaz tatilleri özlemle dolan aşık yürekler için okulun ilk günü unutulmaz bir andı. İlk tebessüm, ilk saç çekilmesi ve ilk kavgalar, midede başlayan nice kelebek kavgaları, ilk şiirler ve belki de mektuplar. O zamanlar sorgusuzdu hisler, hatırlar mısın sevgili okur? Birinden hoşlandım dediğimiz de "Neden?" demezdi kimse bize. Hemen onun kötü yönlerini sıralamaya başlamazdı. Aksine mutlu olunurdu, tatlı ve heyecanlı bir "OoOo!" sesi yankılanırdı sokak aralarından. Hemen gidip öyle herkese söylenmezdi bu meseleler, çok önemli konulardı bunlar o zamanlar. Bir devlet sırrı gibi saklanırdı küçük dostların arasında. O zamanlar heyecanlar ortaktı, mutluluklar, üzüntüler... Aşk özeldi, birdi, tekti. En saf, en yalın ve en masum haliyle aramızdaydı.