Kafeye geldiğimde hepsi gelmişlerdi. Yanlarına gidip oturmuştum ama hiç bir şey anlatamamıştım.

On beş dakika geçmişti geldiğimden beri ama anlatmaya nasıl başlayacağımı bilmiyordum.

Birde Ceyda'ya en baştan anlatacaktım.

Herkes yüzüme merakla bakarken, Melisa yüzüme tedirgin bakıyordu.

Ne olduğunu çok merak ettiğini biliyordum, ama Alparslan'ın bana onunla ilgili bir şeyler anlatmış olduğunu düşünüyordu ve bu onu tedirgin ediyordu.

Olsa bilmiyordu ki hatırladığımı.

Uraz artık dayanamayarak, "Kızım anlatsana artık. Dünden beri meraktan ölüyorum, hadi anlat."dedi.

Derin bir nefes alarak,"Nasıl anlatacağımı bilmiyorum ki, anlatayım."dedim.

Kafam allak bullakdı. Artık hiçbir şeyi anlamıyordum.

Ceyda,"Sen nasıl anlatacağını düşün o zaman, o sırada da bana herşeyi en baştan anlatsın biri."dedi. Sonra ekledi;"Derya'nın gittiği yere kadar."

Alara,"Ben anlatırım."dedi. "Çok birşey yok ama anlatayım ben yinede."

"Olsun anlat. Dinliyorum ben."dedi Ceyda.

Alara,"Şimdi bu tuvalete gidiyorum diyip kalktı masadan, yirmi, yirmi beş dakika sonra geri geldi. Ama görücektin sen bunu. Öyle hızlıydı ki, biz birşey diyemeden gitti."nefes almak için biraz duraksadı, sonra hemen devam etti,"Ne oldu, ne bitti bilmiyoruz ama birşey olduğu kesin. Biz baya bir aradık Derya'yı ama açmadı işte. Gerisini biliyorsun"dedi ve bitirdi.

Ben yokmuşum gibi anlatmıştı.

Ceyda,"Of abimde tam zamanını bulmuş, gerçekten."

Dün Ceyda abisi onları sevgilisi ile tanıştırmak için gelmemişti. Normelde gelicekti ama abisi biraz gelmemesi için zorlamıştı.

"Anlatabilirim artık."dedim.

Zeynep,"Ay, hadi anlat."dedi merakla.

Melisa'ya baktığımda yutkunduğunu gördüm. Korkuyor muydu?

Derin bir nefes alarak anlatmaya başladım. "... sonra bende buraya geldim. Bu iki gündür başıma gelmeyen kalmadı gerçekten."

Anlatmayı bitirdiğimde hepsinin yüzünde şaşkınlık vardı. Buna Melisa da dahildi.

En sonunda sessizliği bozan Melisa'ydı,"Bu kadar mı?"dedi şaşkınlıkla. Sonra hemen düzeltti."Yani, bunlar gerçek mi?"

Dudaklarımı ıslatarak,"Maalesef gerçek. Hayal olmasını isterdim."dedim.

Uraz,"Sen ne yaşadın lan, iki gündür?"dedi.

Burukça güldüm."Ne yaşamadım ki."dedim.

Zeynep,"Şuan bunların hiçbirine inanamıyorum."dedi.

Ah sen birde bana sor Zeyno.

Alara,"Lan biz sevgili konusunu konuştuktan bir sonra olana bak."dedi.

Aklıma geldiğinde hayretle güldüm ve,"Bunlar bir tesadüf mü, bilmiyorum ama hiçbiri normel değil, bunu biliyorum."dedim.

Ceyda,"Şimdi ne yapacaksın?"diye sordu.

Ceyda'nın sorduğu soru ile yüzümdeki silik tebessüm tamamen yok oldu.

Derin bir nefes aldım."Bilmiyorum. Haftaya beni istemeye gelecekler ama ben hiç bir şey yapamıyorum."dedim.

Melisa ise başka bir konudaydı."Derya sen birşeyler hatırlıyor musun?"diye sordu.

Onlara, hatırladığım küçük anıyı anlatmamaştım. Yada herşeyi hatırladığımı.

"Hayır, hatırlamadım ve yalan söylediğini düşünüyorum."dedim.

Melisa ile Alparslan'ın tanıştığını da anlatmamamıştım.

Melisa başını salladı ve,"Anladım."dedi.

Kaşlarımı çatıp Melisa'ya,"İki dakika konuşabilir miyiz, Melis?"dedim.

"Konuşalım."dedi.

Ayağa kalktığımda, Melisa da benimle birlikte kalkmıştı.

Alara,"Nereye? Konuşucaksanız burada konuşun."dedi.

Alara'ya döndüm,"Özel birşey konuşmalıyız."dedim

Uraz kaşlarını çattı,"Normelde böyle özel birşey kalkıp gitmezsiniz, ne oluyor."dedi.

Derin bir nefes aldım ve verdim."Sonradan size de söylüyeceğim."dedim.

Melisa bana dönüp,"Ne?"dedi.

Melisa'ya dönüp,"Melis ile ilgili olduğu için ilk onunla konuşmalıyım."dedim.

Zeynep,"Tamam, ama çabuk olun."dedi.

Başımı aşağı yukarı salladım.

İkimizin yalnız kalacağı ve kimsenin görmediği bir yere gittik.

Nasıl başlayacağımı bilmiyordum ondan dolayı pat diye sordum.

"Ya hatırlıyorsam ne olucak?"

Melisa hiddetle dönüp,"Hatırlıyor musun?"diye sordu.

"Evet ama silik silik."dedim.

Bunu birtek Melisa'ya söylüyecektim. Sonra diğerlerine de söylerdim ama ilk emin olmam gerek.

Kafeye gelirken hatırlamıştım.

"Ne-ne zaman?"

Sesi titriyordu ve kekeliyordu.

"Gelirken."dedim. Sonra hemen aklıma gelen şeyden dolayı ekledim;"Ama Alparslan'a söyleme. Lütfen Melis. İlk emin olmalıyım sonra ben söyleyeceğim."

Hızla,"Söylemem. Asla söylemem. Ama birşey merak ediyorum."dedi ama devam etmedi.

"Neyi merak ediyorsun?"diye sordum.

"Neleri hatırlıyorsun?"

"Çoğunu. Ailelerimizin yakın olduğunu, Alparslan ile sevgili olduğumuzu, kulübeyi."dedim.

Oraya sekiz yıldır gitmedim ve gidersem nasıl gidiceğimi bilmiyorum.

Ben neyi biliyorum ki?

Melisa'nın yüzünde küçük bir gülümseme oluştu. "Sonunda. Sekiz yıldır hatırlaman için herşeyi yaptık ama hatırlamadın. Demek hatırlaman için Alp ile konuşman gerekiyormuş."diye bir itirafta bulundu.

Kaşlarım havalanırken,"Sekiz yıldır Alparslan etrafımda mı?"diye sordum şaşkınca.

"Evet ama Alp'in böyle bir şey yapacağını ben bile düşünmüyordum."

Tam ağzımı açıp birşey diyordum ki yandan birisinin sesi geldi.

"Bu nasıl bir hikaye amına koyum."diyen bir tane Urazcık.

İkimizde şokla o tarafa döndük.

Ama gördüğümüz görüntü ile daha çok şaşırdık.

Sırayla duvarın kenarından çıkan Uraz, Zeynep, Alara ve Ceyda.

Düşünmeliydim ama biz ne zaman biriyle başbaşa konuşalım dinlemeden durmazlar.

Melisa,"Ne kadarını duydunuz diye sorsam?"

Uraz"Hepsini desek?"

"Gerçekten inanamıyorum size ya."dedim.

Alara,"Şimdi biz doğru mu anladık? Alparslan ile çocukluktan beri yakınsınız ama sen unuttun ve herşeyi bugün hatırladın."

"Çok iyi anlamışsınız."dedim.

Tam ağzımı açıp bir şey diyordum ki, telefonum çaldı.

Cebimden çıkartıp kim olduğuna baktım. ​​​​​​Ekranda yazan Alp yazısı ile biraz bakıştık.

Ceyda,"Kim?"diye sordu.

Onlara dönerek,"Alparslan."dedim.

Melisa ise ayrı bir yerdeydi."Alp diye mi kaydettin?"yüzünde küçük bir gülümseme vardı.

"Melis şuan konumuz bu mu sence?"

Zeynep,"Tamam aç birşey olmamış gibi davran."diye bı seçenek sundu.

"Tamam"dedim ve telefonu açtım.

Ama açar açmaz başımdan aşağı kaynar sular döküldü.

"Derya Baykal çabuk dışarı çık. Mümkünse Melisa Ateş'i de yanında getir."diye bağıran bir Alparslan.

Alparslan neden bizi çağırıyor?