URAS AKMANIN ANLATIMIYLA...

Okuldan atılmıştım. Evet... bu cidden yaşanmıştı ve Nefes ile eve dönerken suskundum. Ah, kahretsin. LGS puanımın yettiği en iyi okul buydu zaten.

-Salak sen 457 puan almadın mı?

İç ses sus.

-457 puan diyorum alo. Okullar serilir önüne.

Umurumda değildi, Nefes benim yüzümden 4 okul değiştirmişti ve bu okulu seviyordu. Gideceğim lise konusu da ayrıydı ve basitti ama Nefes benle aynı okulda olmak istiyordu. Sıkıntı burda başlıyordu çünkü bu kız her dediğini ben nasıl olduğunu anlamadan yapmayı başarıyordu. Baş belası.

Offf. Anneme ne diyeceğim şimdi? Telefonuma bakmaya korkuyordum çünkü kaç tane cevapsız arama olduğunu tahmin edebiliyordum. Gözlerim Nefesin olduğu tarafa kaydığında bakışlarının yere baktığını ve düşünceli olduğunu gördüm. Evet, o da bu konuyu düşünyordu.

"Söyle abicim." Dedim dayanamayarak.

"Neyi?" Sence dercesine bir bakış attığımda omuz silkti. "Yok bir şey?" Başımı salladım. Apartmana geldiğimizde şifreyi girerek asansöre bindik. Nefes'in telefonu çalmasıyla bakışlarım telefona kaydı. Annem...

"Efendim anne?". Diyerek açtı telefonu Nefes. "Yanımda. Tamam veriyorum." Telefonu bana verirken gülümseyerek göz kırptı. Mantıksal bakış açısında kız kardeşler insaflı ve dürüst olduğuna göre bu gülümseme sıkıntı yok demekti. Ne de olsa benim gibi zorba değildir o da. Değil mi?

Valla hakkını helal et Nefes.

"Efendim annecim." Dedim telefonu kulağıma yaklaştırarak. O sırada asönsörden inmiş eve girmiştik bile.

"Nasılsın canım?" Tatlı bir giriş aman tanrım!

"İyiyim ya. Sen?"

"Keyfim yerinde vallahi ne yalan söyleyeyim." Shut a fuck up! Ne dedi o?

"Senin haberin yok mu?"

"Neyden?"

"Okuldan atılmam hani..."

"O konu yüzünden keyifliyim zaten." Doğru mu duydum yoksa bu annemi kaçırıp bana para teklif edecek hayali karakter mi?

"Anne... okuldan atıldım. Ne yapacağım."

"Yok yok. Newyorkta, KARDELEN LİSESİ adında bir lise varmış oraya tam yetiyor." Newyork ta Türkçe bir isime sahip bir okul mu?

-Şu an tek taktığın şey bu mu Uras!

İç ses!

-Haklıyım bir kere.

Of iç ses...

"Pasaport masaport hallettim bile. Nefeste senle geliyor, kayıtlarınız az önce onaylandı ve yarın uçağın var canım." Ne oluyor burada ya! Ne bu acele?

"Anne ne zaman içinde oldu bu? Sen, yani, ne bileyim."

"Nefes açıklar evladım. Hadi hazırlanın, öptüm. Allaha emanet hadi." Kapanan telefon sesi ile kısa bir süre telefonla bakıştım. Şimdi ne olmuştu ya? Bir saniye Nefes biliyor muydu? Allah'ım övüldüm mü gömüldüm mü bana bir vahiy ile açıkla ya. Aklım darma duman.

"Nefo!" Dendim bağırarak.

"Ne var, bir şey ile uğraşıyorum." Ben senle uğraşırdım da neyse.

"Bak bi bana şu okul olayını açıkla."

"Peki..."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~