Karanlık, izbe sokakta

Yolunu kaybetmiş serseri

Hemen yanı başında

Yalnızlığın ayak sesleri...

Hiçliğin zalim kollarında

Bir çocuğun hayalleri

Ve küçük kundağında

Kanla süslü bebekleri

Bir yangının ortasında

Tek bir gül fidesi

Ateş yansıyan yapraklarında

Bülbülün dinmeyen hasreti

Yıkık bir binada,

Bir gelincik çiçeği

Yok olmaya mahkum olanın

Var olma çabası yani

Zor işmiş vesselam,

Bu yaşamak dedikleri

Ne kadar da kolay oysa

Ruhun, bedenden gidişi