Şu evde Beşir adında bir adam yaşardı

Buraya gelenlere korku ve dehşet saçardı

İnsanları hiç sevmezdi

Hep yalnız kalmak isterdi

Çocukken babası onu çok dövmüştü

Arkadaşları onu çok dışlamıştı

Maddi durumu da çok kötüydü

Bazen bir dilim ekmeğe bile muhtaçtı

Dersleri iyiydi

Ama öğretmenleri onu çok dövmüştü

Gençken iyi bir üniversiteden mezun olmuştu

Artık iş hayatına başlama zamanı gelmişti

Bir işe başvurmuştu

Ama torpillilerden ona sıra gelmemişti

Yolda kavga eden iki insan görmüştü

Ayırmaya çalışırken polis gelmişti

Onu da kavga ediyor zannederek nezarete atmışlardı

Artık Beşir'in dünyaya, insanlara inancı kalmamıştı

Bu bulunduğumuz dağa yerleşti

Yerleştiğinden beri burada yalnız yaşadı

Aslında insanlar içinde yaşarken de yalnızdı

Ve burada yalnız öldü