Jiar & Ağir

. 

. 

GECE YARISI 🕛 01.00

📍yer: Diyarbakır kayalıkları..

Genç adam, uçurum kenarına gelmiş. Arabasından inerek, onu çağıran kişiye doğru atmıştı adımlarını.

Sert ve bir o kadar öfkeli sesi ile,

"GEL DEDİN GELDİM. SÖYLE NE SÖYLEYECEKSEN!. "

Jiar'ın sözlerini duyan, genç adam arkasına dönerek.

" Ooo! hoşgeldin Jiar Kırımlı"demişti gülerek

Jiar, karşisinda ki adama bakarak alaylı bir tavırla.

" HOŞBULDUM, ESKİ DOSTUM"demişti.

Genç adamın gülen yüzü bir an da sertçe gerildi.

"Sakın! Sakın bir daha bana öyle hitap etme yoksa karışmam Jiar ağa "

dişlerinin arasından tıslarcasına söylediği sözlere karşı.

Jiar " Niye daha düne kadar can yoldaşıydık. Öyle değil mi? Ağir ağa! "(ağayı bastırarak sert bir şekilde söylemişti. )

"HAYIR! değildik ve hiçte olmadık"

"Eee yeter lan!, Ağir ağa ne diyeceksen de daha sevgili karımla yapacak işim var anlarsın ya" sona doğru imalı bir şekilde söylemişti kelimelerini.

Genç adam, Jiar'ın bu sözlerine karşı öfkeden deliye dönerken hızla üstüne yürüyüp yumruğunu Jiar'ın burnuna geçirmesi bir oldu.

" LAN!"

Yere düşen, genç adamın üstüne çıkıp deliye dönmüş şekilde art arda yumruğunu yüzüne indiriyordu.

"Ağğğ!! " son kez atıgı yumrukla ayağa kalkan Ağir hala öfkesini dindirememişti.

"Lanet olsun. Sen bana ihanet ettin. İ*bne p@şt! herşeyi bildiğin halde sustun.Göz göre göre beni mahvettin. "

Yüzü kan revan içinde kalan, Jiar ağa düştüğü yerden doğrulmuş.

Histerik bir gülüş ile şu sözlerle bozdu sessiz ortamı.

"İhanet ha ihanet, ne ihaneti şerefsiz. İlk sen arkamdan iş çevirmedin mi?. Karşıma geçip Dila'yı sevdiğini söyleseydin ya . "

"Vermezdin lan! Bilmiyorum sanki"

"VERİRDİM LAN!! DİLA SENİN UĞRUNA MECNUN'A DÖNDÜ LAN!. DELİ OLDU ,BENİM GÜL YÜZLÜ BACIM"

Jiar'ın hiddetle söylediği sözlere karşı öfkeden damarları patlama derecesine gelen Ağir , Jiar'ın yakasına yapışıp,

"NE DİYORSUN? Dila beni sevmiyor. O Alaz denen p*çe aşık olduğunu ikimiz de biliyoruz. Boşu boşuna birbirimizi kandırmayalım"

Jiar, yakasını genç adamın ellerinden kurtarıp.

"Bak Ağir ağa, yılların hükmü var üstümüzde, DiLhun ve ben yıllar önce sözlüydük şimdi karı kocayız. Bunu o kafana sok. Ben mi dedim lan! Kundaktaki bebeği alında bana eş yapın diye haa!. Daha küçüktüm, amcamın ölüm haberine girdiğim konak kapısında kucagıma bir bebek verdiler. Al bu senin gelecekteki karın dediler lan!.

Çocuktum lan, ne karşı gelebildim nede kabullendim. Amcalarımızın günahını bize kestiler. Sende benden iyi bilirsin. Can kardeşiydik lan biz. "

Ağir ağa ilkez öylece kalakalmıştı. Elinden bir şey gelmiyordu.

Ortamdaki derin sesizliği bozarak,

"LAN!, En çokta bu yakıyor ya canımı. Bir tarafta can kardeşim, bir tarafta canımın ta kendisi. Jiar Dilhun'um çok narindir. Canını yakma yoksa Allah şahidim ölecegimi bilsem de seni gebertirim"

demişti Ağir ama ya kendi yaptıkları.

Şimdi hesap sorması gereken adama geçti söz hakkı.

"Alaz iti ile aralarında bir şey yok!

O it bacımı rahatsız ediyordu

anasını beledim.

Şimdi ne görecek bir gözü,ne de yürüyecek bir ayağı var. Herşeyi ögrendiğine göre benim gül yüzlü bacımın neden yüzü solmuş Ağir ağa söyle?"

Sonlara doğru sesini artırarak söylemişti. Jiar ağa'nında canı yanıyordu. Dila onun için herşeydi.

"Dila ve ben olamayız. Biz diye bişey olamaz Jiar ağa.

Bacım yüzüme bile bakmıyor. Biliyorum onu seviyorsun ama o seni Kabulenmedi ,hala canı yanıyor.

Bugün bize geldiğinde yüzündeki o neşe yoktu. Bir günde gülüşünü çalmışsın lan küçüğümün."

Ağir'in bu sözlerine tepkisi gecikmemişti. Jiar'ın,

"Olacaksınız lan! nasıl biz DiLhun ile küllerimizden doğacaksak eğer sizde doğacaksınız. DiLhun için canımı bile vereceğimi bildiğin halde ne bu şüphe Ağir ağa "

"Seni bilirim Jiar kırımlı, istediğin olmadıgında nasıl biri olduğunuda biliyorum, kimseyi kandırma. Ama unutma Dilhun'umun canı yanarsa ha bir duyayım senin bacından sorarım hesabını bunu bil bununla yaşa Jiar"

"SENDE ŞUNU BİL. BACIM DİLA'NIN DÖKTÜĞÜ HER BİR YAŞ İÇİN DİLHUN'DAN HESAP SORARIM AĞİR KARAHAN. "

İki Genç'te öfkeden ne dediklerini bilmiyorlardı.Ama pişman olacakları kesindi.

"Öyle olsun. Benim bacımın yüzü gülene kadar Dila'da gülmeyecek bu böyle. İçim yansa da gebersem de sevdamdan bu pişmanlık içimde olduğu sürece ben hayatıma bakamam. "

"DiLhun zamanla beni sevecek daha yeni evlendik zamana ihtiyacı var. Ama Dila seni seviyor sende onu.

Geç olmadan vazgeç şu s*ktiğimin inadından yoksa hepimizi çıkmaz bir yola sürükleyeceksin"

Ağir, Jiar'ın son sözünden sonra ardına bile bakmadan arabasına binip orayı terk etti.

Öfkeliydi genç adam, her an birine patlayacak gibi içi alev alev yanıyordu adeta.

En sonunda konağa gelmişti. Sabah olmasına daha vardı. Kimseyi uyandırmadan sesizce yol aldı odasına doğru.

▒▒▒▒▒»»--⍟--««»»--«▒▒▒▒▒▒

DİLA KARAHAN'DAN...

Gece uyku tutmayınca, ağir'i beklemeye başladım.

Öylece gecenin karanlığında, etrafa ışık saçan bir Ay'a birde yıldızlara baktım. Bizde böyleydik. Ağir ay'dı ben onun etrafındaki herhangi bir yıldızdım.

O bakarsa görürdü beni, ama o beni hiç görmedi. Bir baksa, yüreğimi nasıl yaktığını bilirdi.

Ne baktı, ne gördü, nede bildi.

Sadece yaktı, tüm umutlarımı.

Yıkıp geçti, sevdamı.

Bizim hikayemiz başlamadan bitti.

Ağir ağa son nefesimi bile kollarında veriyorum ya ona yanarım.

Düşünceler ile boğuşurken birden midemin bulanması ile zar zor lavobaya koştum.

Bir süre kustuktan sonra,aynada yüzümü silerken aklıma gelen ilk şey ile hemen test yaptım.

Gördüğüm çift çizgi ile,

Bir elimde hamilelik testini tutarken bir elim karnımdaydı.

B.. b-ben anne mi olacaktım?

Benim bir bebeğim olacaktı. Hem de sevdiğim adamdan bir parça. Ama ya istemezse, yüzüme bile bakmayan adam kıyarmıydı canımın içindeki canına.

Allah'ım çok mutlu olmam gerekirken neden kalbim ağrıyor?.

Ağrı yüzünden nefes almam git gide zorlaşıyordu.

Kendimi, konağın avlusuna attım.

Etrafa baktığımda, kimse yoktu. Çalışanlara seslendim, kimse ses vermedi.

Allah'ım yardım et, nefes alamıyorum.

Bağırdım kimse çıkmadı.

"MAHNE DAYE! AZAT BABA!

nerdesiniz? Ne olur biri yardım etsin"

Hala, bir elim karnımda bir elim kalbimin üstünde yere çökmüş haldeydim.

"AĞİR NERDESİN?"

Artık ne ara gözlerimden döküldügünü anlamdığın yaşlara hıçkırıklarım eşlik etti.

"Ne olur biri yardım etsin. Nerdesiniz!?

Zar zor ayağa kalktım. Etrafa koşuyordum birini görebilmek için ama kimse yoktu.

Üst kata terasa mutfağa her yere hata tüm odaları gezdim baktım.

Allahım konakta kimse yoktu.

Dışarda dahi bir koruma yoktu.

Konakta yapayalnızdım.

O sıra, konağın kapısı büyük bir gürültü ile açıldı.

"AĞİR "

Gelmişti, bana gelmişti. Sesime yalnızlığma liman olmaya gelmişti.

Beni ve yavrumuzu bırakmayacağını biliyordum.

Kafamı yan yatırmış gözlerim dolu bir şekilde "a.. A... Ağir " diyerek boynuna atladım..

Sarıldım, öptüm. Hep dokunmak istediğim o simsiyah geceyi andıran saçlarını okşadım öptüm.

Ama o beni hızla kendinden çekip, öylece yüzüme bakıyordu.

Tam ne olduğunu soracaktım ki konağın kapısından giren kadına döndü bakışlarım.

Ben öylece bakarken, kadın yüzünde alaylı bir gülümseme ile Ağir'ın koluna girip yanağını öptü.

Gözlerimin önünde, kocamı öptü.

"A..a-ağir b...bu kadın kim? " zar zor sorduğum soruya karşı hiç acımadan gözlerime bakarak.

"KARIM"demişti.

" Ağir senin karın benim "

"Sana demiştim sen değil karım bu konağın hizmetçisi bile olamasın. Seni boşuyorum.Ha dersin ki boşanmıcam tamam hoşgeldin de bakalım kuman'a"demişti.

Ama ben cevap veremeden, bacaklarımda hissettiğim ıslaklıkla, bakışlarımı kasıklarıma çevirdim.

"Bebeğim"diyebilmişim sadece.

Gerisi çok bulanıktı. Birinin kollarındaydım. Biri beni sarsıyordu.

Kulağımda anlamsız sözler vardı.ama bu sessizliği sevmiştim. Artık kalbim ağrımıyordu. Ölüyornuydum acaba?..

En son duyduğum şey ise Ağir'ın benim ismimi acıyla bağırmasıydı.

Devam edecek...

Oy vermeyi ve bol yorum yapmayı unutmayın lütfen...