Dön anladım,sen benim kaderimsin.

En büyük yeminimsin...

Sen benim yaşama sebebimsin..

Şuan terasta oturmuş, öylece güneşin Amed'i terk edişini izliyordum. 1 Gün önce anne olacağımı ögrenmiştim. Aşağıda büyük bir hazırlık vardı. Büyümüş müydüm artık? Anne olmaya hazır mıydım? Artık düşüncelerim beni benden uzaklara götürüyordu. Ama...ben hala annemi özlerken ,ona hasret iken anne oluyordum. Ne kadar acıydı...

Hani buralardan gidip üniversite okuyacaktım, hani doktor olarak yeniden topraklarıma dönecektim. Hepsi hayaldi ve hep öyle kalacaktı. Benim kaderim daha bebek iken yazılmıştı.Tek yüreğimi yakan şey babamın beni bunca yıl, bir gül gibi büyütüp kendi elleriyle dallarımından kırıp dikenlere atmasıydı. Kardeşi için beni hasta ruhlu bir adama teslim etmişti.

Çok yorulmuştum bu hayattan. Bedenimden çok ruhum yorgundu. Her geçen gün daha da yok oluyordum, Jiar'ın ellerinde. Beni çok sevdiğini söyleyen bir adamdı, bazen gözlerime bakar dalardı uzaklara , öyle kalmasını o kadar çok isterdim ki

Ama öyle değildi. Beni sevmiyordu, beni içten içe öldüren bir hastalık gibiydi. Sorarım size hangi seven adam sevdiğim dediği kadına her gece taciz ederek ardından istediği olmadığında saatlerce döverdi. Evet ben bunları yaşadım. Bazen pamuk bazen taş olurdu yüreği. Artık tepki vermiyordum. Yada alışmıştım o kadar...

Peki beni buna alışmamı sağlayan neydi?

Babamın beni kendi elleriyle ateşe atması mı?

Agir abimin bana yapılanları,sevdiği kadın için görmezden gelmesi mi?

Yada benim bana yapılan herşeye, bana yapanlar için onlar zarar görmesin diye susuyor oluşumdu. Babam, abim ve ailem onlar biraz daha mutlu olsun diye ben burda hayattımın ellerimden kayışını seyrediyordum. Her güneş bir umut her gece bir hüzündü benim için...

En çok korktuğum şey ise bir gün hala bu hayatı yaşayarak öleceğimdi. Eğer öyle olursa da andım olsun her gün benden çaldıkları gülüşüm sevinçlerim hayallerim, umutlarım hepsinin yüreğinde bir sızı olsun. Her yüreklerini tutuşlarında benim adım gelsin akıllarına...

Genç kadın düşünceler içinde boğulurken omzuna dokunan dudaklar ile irkilmişti.

"Şşşşşşş... Benim birtanem"demişti genç adam.

"Neden geldin? " dedi genç kadın, kocasının yüzüne bile bakmaya tenezzül etmeden.

Hala Dilhun'un omuzlarında olan ellerini biraz daha sıkarak"Karımı görmek için bir nedenim olmasımı gerek yavrum" demişti hem imalı hem kızgın bir ses tonu ile.

Omuzlarında ki güçlü eller her dakika DiLhun'un canını acıtsada,durgunlugundan taviz vermeden ,sakince "Yeter bari burda rahat ver" dedi ve gözlerini yumdu. Jiar'ın gelecek diğer hamlesini bekledi.

"Sen bensin, bende sen. Biz asla ayrılamayız, sok artık şunu o kafana.

Sen benimsin ve öyle kalacaksın."

"Ben kimse olmak istemiyorum. Ben Dilhun sadece Dilhun olmak istiyorum... Ne beni,

mal gibi senin önüne atan Karahan'lılar. Nede senin gibi hasta ruhlu bir Kırımlı olmak istiyorum. Hepinizin canı cehenneme... " demesiyle sol yanağına hızlı ve ağır bir tokat yemesi bir olmuştu. Tek bir yaş düştü sol gözünden, yanağını tutuğu ellerini yavaşça indirmiş daha sonra yerinden doğrulup ona yaklaşmaya çalışan adama öfkeli gözler ile bakmaya başlamiştı.

Hızlı adımlarla karısının yanına yaklaşmış ve kendi elleriyle vurduğu yanagını okşamaya başlamıştı.

"Bu izler gibi bu öfken de bir gün bitecek ve o zaman tamamen benim kollarımda çırpınmayı bırakacaksın."

"Ya o kollarda çırpınarak yaralıda olsa kurtulursam o zaman ne olur Jiar ağa"

dedi kadın. Genç kadının nötr şekilde söyledigi sözlere karşı içten içe sinirlerini kontrol edemeyen genç adam öfke nöbetleri eşliğinde gülmeyide eksik etmemişti.

"Hahaha bu.... Hahaha... Aaaa gerçekten bunun olabileceğini düşünebiliyormusun? " dedi ima ile.

Genç kadın,kocasının sinirden kan çanağı olan gözlerinin içine bakarak "Belki zamanım kalmayacak belkide son günüm olacak fark etmez, eğer sensiz bir günüm bile olacaksa eğer herşeye razıyım. Ve o gün geldiğinde bir daha konuşuruz" demişti. Daha sonra tek hamlede yüzündeki elli itti.

DiLhun'un bu hareketi'ni beklemeyen genç adam dumura ugramıştı daha sonra,"Vay vayyyy.... Bak sen Dilhun Kırımlı'ya.... Eeee!.Nasıl yapacaksın bakalım küçüğüm?. Benden asla kaçamazsın, eğer böyle bir fikre bile kapılırsan değil seni tüm sevdiklerini canlı canlı yakarım meydan da. Ve kimse engel olmaz. Bak hadi bak etrafına kim kaldı DiLhun kim? Hahah! O seni çok seven baban hani nerde? Ya herşeyden koruyan Ağir abin? Aaaa birde diğer abillerin vardı değil mi? Berzan ve diğerleri. Kimse hiç kimse seni benden alamaz. Ölüm bile gelse, peşinden kafama sıkarım. Yani ordada benimsin. Şimdi edebinle o yemekte nasıl Kırımlı gelini olunurmuş herkese göster. " demişti acımasızca yüzünde tek bir mimik oynamadan.

Daha sonra,

Vurarak yere düşmesine sebep olduğu karısını kucakladıgı gibi terastan içeri girerek yatağa bırakmıştı. Önce özenle yatırdı, sesizlik içinde ağlayan karısını daha sonra üzerine yorganı örtü. Hemen ardından derin bir öpücük kondurdu şakağına. Hiç bir şey olmamış gibi gülümseyip çıkmıştı odadan genç adam.

Bir süre sonra, yüksek kahkahalar duyuldu aşağıdan, DiLhun'un kalbi bir kez daha mahvoldu. Çünkü kimse onun bu halini görmüyordu genç kadın resmen ölüyordu.

Birden aklına Jiar'ın dedikleri geldi.

Vay vayyyy.... Bak sen DiLhun Kırımlı'ya.... Eeee! Nasıl yapacaksın bakalım küçüğüm. Benden asla kaçamazsın, eğer böyle bir fikre bile kapılırsan değil seni tüm sevdiklerini canlı canlı yakarım meydan da. Ve kimse engel olmaz. Bak hadi bak etrafına kim kaldı DiLhun kim? Hahah! O seni çok seven baban hani nerde? Ya herşeyden koruyan Ağır abin? Aaaa birde diğer abillerin vardı değil mi? Berzan ve diğerleri. Kimse hiç kimse seni benden alamaz. Ölüm bile gelse, peşinden kafama sıkarım. Yani ordada benimsin. Şimdi edebinle o yemekte nasıl Kırımlı gelini olunurmuş herkese göster.

En önemlisi,

O seni çok seven baban hani nerde? Ya herşeyden koruyan Ağır abin? .

Düşündü kadın ama bulamadı. Belki de asla bulamayacaktı.

Ve gözlerini kapattı derin bir uykuya dalmak ve herşeyi unutmak için....

Devam edecek