Eğer, bir masal perisi girerse rüyalarına öldü dersin gül güzeli..

AŞKINI KAYBETTİ...

Dilhun kırımlı'nın ağızından

Uzun bir, aradan sonra dışarı çıkmak iyi gelmişti.

Başımı arabanın camına yaslayıp, dışardaki insanlara yaşamlara bakarken kendimi hayallere kaptırmıştım bile.

O sırada, irkilerek omzuma dokunan elin sahibine çevirdim bakışlarımı.

"Güzelim"

Hafif bir tebessüm ile devam etti.

"Dur be güzelim, daha bir gün oldu çıkmadın sadece dışarı, gören de yıllarca tutsaksın sanar"

"Jiar,senden bir şey isteyebilirmiyim?."

"Kızacağım,bir şey değil ise iste"

çekingenlikle ve birazda yapacaklarını hesaba katarak.

"Şey, benim okulum ne olacak" dedikten sonra,

"Birşey olacağı yok, okul falan da yok unut"

" Hayır ben okulumu özledim. "

"DİLHUN KIRIMLI, BANA KARŞI GELME YOKSA OLACAKLARDAN BEN SORUMLU DEĞİLİM"

Onun öfkeli ve sert sesine karşı, sesimi biraz yükselterek,

"BEN İSTEMEDİM BU EVLİLİĞİ, SIRF AĞİR ABİM İÇİN, ONUN CANI İÇİN SUSUYORUM!"

Jiar'a bağırmamadan sonra arabayı anı bir frenle sağ çekti. Emniyet kemerini hızla çözüp bana döndü.

Bir hiddetle, havaya kaldırdığı eli ile korkmuş ellerimi yüzüme siper etmiştim.

Bir süre sonra ne bir dokunuş ne bir cümle duymayınca yavaşça indirdim ellerimi.

Sıkı sıkıya yumdugum gözlerimi açmamla bir eli havada ama hala yüzündeki öfkesini yitirmeden duran Jiar vardı.

Yavaş yavaş ,vurmak için kaldırdığı elini, yumruk yapıp indirdi ama direksiyona bir iki yumruk indirmişti öfkeden,

"Ağğğ!"

Bağırmasından hemen ardından kafasını direksiyona koydu,

tüm cesaretim ile elimi saçlarına getirip okşadım. Tüm öfkesini kustuğunu anlamıştım, düzene giren nefesi sayesinde.

Sonrasında ellerimi saçlarından çekip,

"Jiar, ben okuluma gitmek istiyorum. Ben okumak istiyorum. Çok mu şey istiyorum. Bak yalvarırım ne istersen kabul ama lütfen izin ver. "

Kafasını yasladığı direksiyondan kaldırıp bana baktı.

"Dilhun, bir senen kalmıştı zaten. Ben senin diplomanı aldım. Sen o okuldan mezun oldun. Bir daha okul meselesinı açma, yoksa karışmam"

"Ya ne mezunu, ben üniversiteye hazırlanmak için neler yaptım,haberin var mı? Sen kalkmış liseden mezun yaptım seni. Artık mezunsun ne demek ya, benim hayallerim var Jiar ağa."

"Peki, o hayallerde ben var mıyım? Hıh! Ahhh(uzun sıkıntılı bir nefes vererek) cevabını bildiğim soruları sormaktan nefret ediyorum, işte bu çok canımı yakıyor Dilhun"

"Jiar ağa, ben bu evliliğe mahkumum o kadar, bana sorsalar asla evlenmeyi istemezdim. Sen yada baş-" cümlemi tamamlayamadan

"Sakın! ben sadece ben varım bunu o kafana sok yoksa istemediğin adam olur yakarım canını yavrum."

"Bu saatten sonra okul falan yok! Sen artık Jiar Kırımlı'nın karısısın. Mezun oldun bile tekrar dönemezsin!. Eğer çalışmak gibi,saçma sapan düşüncelerin varsa gel bizim şirkete yaz çiz geri eve dön o kadar. "

Benim konuşmama izin bile vermeden, arabayı çalıştırıp çarşıya doğru yol aldık.

Hayatımı mahvetmesi yetmiyormuş gibi, heveslerimi de yavaş yavaş öldürüyordu.

Arabayı park edip indi. Ardından benim kapımı açıp elimden tutup indirdi. İner inmez, bizi gören ellerini önüne bağlayıp, kafalarıyla selam vermeye başladı.

Adamlardan biri

"Hoşgelmişsiniz ağam "

"Hoşbulduk feyyaz ."

"Ağam, evlendiğini duyduk. Allah mesut etsin. Bir yastıkta kocayın"

"Sağol sağol. Feyyaz biz Dilhun için bişeyler bakacagız. Şu senin bahsettiğin dükkan nerde? "

Ardından, adam bir yol tarifi verdi. Bizde hemen oraya doğru yürümeye başladık. Gelen geçen, dükkanda ki insanlar hepsi bize bakıyordu.

Ben şaşırsam da, Jiar'ın umrunda bile değildi. El ele dükkana girdik.

Dükkanda gördüğüm kişi ile afaladım.

"Anne! " diyerek boynuna sarıldım.

"Kızım" diyerek sarılmama karşılık verdi.

Daha sonra, adının Dila olduğunu bildiğim kızın, Jiar'a sarılıp abi diyişini işittim.

Jiar sanki kırılacak gibi sarıldıgı kardeşinin, saçlarını öpüp" Abisinin güllü "demişti.

Onları öyle görünce, aklıma Ağir abimle böyle oluşumuz geldi.

Sahi o her saniye benim için meraklanan, Ağir ağa nerdeydi?.

Ardından, annemin elini öpmüş. Bana dönmüştü.

Düşüncelerden kurtulup,

" Jiar, istersen sen biraz dolaş gel. Bende o sıra lazım olanları alırım."

Bunu dememle birlikte, Jiar'ın konuşmasına izin vermeden annem,

"Sen, git oğlum. Biz burdayız zaten hep birlikte bakarız. Hem bize gelin "

Annemin sözlerinden sonra,

"Tamam, anne. Ben sonra karımı almaya gelirim. O zaman ben gidiyorum, işiniz bitince ben konaktan alırım seni Dilhun." deyip dükkandan çıkmadan, kartını bana uzatıp çıkmıştı.

Bende hemen, yanımdaki kıza, Ağir abimin karısına dönüp.

"Merhaba, Dila'dı değilmi? Bende Dilhun "demiştim.

Sıcak bir gülümseme ile,

" Evet, benim."demişti.

Ardından, patavatsızlığımı bir kez daha ortaya koyduğum cümleyi kurdum.

"Sende abimin anlatığından daha güzelmişsin."dediğim an annem söze girdi.

" Anlamadım "

Uyarı tonlarında "Dilhun! Kızım gel hadi bak sen bu renkleri seversin." der demez yanına çekti beni.

Dila'ya baktığımda hala anlamaz gözlerle bana bakıyordu..

" Dila, sen ona bakma kızım. O ağabeyleri gibi patavatsız işte" tam o sıra Mahne hanım, Dila'ya yaklaşıp, kulağına.

"Dilhun sizi severek evlendiğinizi sanıyor. Yani önceden tanıştığınızı" der demez. Dila anladım şeklinde başını saladı.

Bir süre sonra, çeşit çeşit elbiseler, gecelikler,çamaşırlar, vesayre ihtiyaç olan her şeyden alıp konağa gitmek için yol aldılar.

. 

. 

. 

Konağa gelir gelmez, içeri koştum. Kapı sesine, tüm gözler beni buldu.

Berzan abim, oturduğu sandalyeyi kırarcasına kalkmış, koşup bana sarılmıştı.

Beni elinden kaçacak bir kuş gibi sıkıca sarmalayıp ,saçlarımı öpüyordu.

O sırada, beni Berzan abimden kurtarıp daha da boğmaya çalışan Baran abimin kollarındaydım.

Bu aile galiba beni öldürmek niyetinde.

Hepsi bir şeyler söylüyordu. Ama boğulmaktan, kollarında son nefesimi veriyordum resmen.

Polat abimin beni çekip kurtarması sayesinde, kurtuldugumu sansam da bu sefer, Polat abimin kollarındaydım.

Derin derin nefes aldım. Sonrasında Mirza abimin.

"Durun,yahu! Bacımı görmeden öldüreceksiniz" der demez.

Berzan abim ve ardından baran ve Polat abimin gazabına uğraması bir olmuştu.

"Sus l*n! Zevzek"

diyerek hepsi birden, Mirza abimin kafasına vurmaya başladı.

Bende, hemen siper olup.

"Dokunmayın! Canım abime sakın yoksa hepiniz gazabıma uğrarsınız."

Uyarır tonda söylediğim cümle ile konak halkının gülmesi bir oldu.

Ben, tam dudaklarımı büzüp ağlama moduna girmiştim ki kapıdan içeri hızlı adımlarla bana yürüyen Ağir abimi görmüştüm.

Tam bana sarılacaktı ki Berzan abimin arkasına attım.

Hala ona çok kırgındım. Canımdı, abimdi hem babam hem abim.

Ağir abimin ve Babamın şuan için söyleceği her bir söz benim için önemsizdi.

Ağir abim, bu hareketime karşı kolları havada kalmıştı. Kırgın bir yüz ifadesi ile Berzan abimin kollarına yapışan bana bakıyordu.

Berzan abim anlamıştı, kimse birşey demedi çünkü haklı olduğumu hepside biliyordu.

Daha sonra, oturmak için sedire geçtik. Babam bana bakıyordu, ama asla gidip sarılmadım nede konuştum.

Benim kahramanım, çocuklugum tüm umutlarımdı babam. O gün beni Jiar'ın saçlarımdan sürükleyip götürdüğü gün sesini bile çıkarmayan babam öylece sessiz kalmıştı. .

Kaç saat geçti bilmiyorum ama Berzan, Baran, Polat ve Mirza abimle doya doya vakit geçirdim. O süreçte ne babamı ne Ağir abimi ne de Dila'yı görmüştüm.

Annem bize, bir sürü yiyecek getirmişti. Son lokmalarımdaydım, az daha yersem patlayabilirim.

Berzan abim daha 2 gün olmuştu. Ama 2 yıl gibiymiş gibi "Ne kadar zayıflamışsın ye ye" diyip tıkıyordu ağzıma.

"Omo abu yetor"(Ama abi yeter)

Agzım tıka basa doluydu ki konuşamıyordum.

Annem hemen, " yeter eşek sıpaları kız ölecek! Bırakın bakıyım kızımı."

demesi ile hepsi birden tribe girmişti.

Hepsi birbirinden şaşkın ve komikti.

Böyle baya zaman geçti.Akşam olmuştu bile Polat abimin saatin 19:00 olduğunu söyledigi sıra aklıma 20 dk sonra konağa döneceğim geldi.

Aklıma gelince, gülen yüzüm bir anda düştü.

Berzan abim, anlamıştı sanırım.

Benim kolumdan tutup terasa çıkardı. Sadece ikimiz vardık. Ellerimi tutu daha sonra saçlarımı öptü.

"Söyle güzel bacım. Oo i*t sana" diyemeden

Hemen boynuna atladım.

"ABİİİ(hıçkırıklarım arasında) ca-ca canım yanıyo babam beni Jiar'a verdi. Ağir abim bir şey yap-" der demez dahada çok ağlamam şiddetlendi.

Saçlarımdaki ıslaklıkla, Berzan abimin de ağladıgını anlamıştım.

Hem saçlarımı okşuyor hemde, "Geçecek, herşey geçecek güzelim " diyerek avutuyordu beni.

"Yoksa o it seni üzüyormu?söyle canımdan olacağımı bilsem de mahvedeyim o şerefsiz soyunu"

"Yok, mutluyum abi merak etme. Hem Jiar bana iyi davranıyor"

Konağın kapısı açılınca , Berzan abimin kollarından ayrılıp aşağıda gelen kişiye baktık.

Jiar gelmişti, gitme vaktiydi.

Berzan abim son bir kez sarılıp saçlarımdan öptü.

"Bir telefonuna bakar, eğer seni üzecek ya da zorlayacak bir şeyinde. Beni arayacaksın tamamı?

Kafamı salamakla yetinmiştim.

Hemen aşağıya inmek için hamle yapmamla bizi başından beri, izleyen gözü yaşlı Ağir abim görmem bir oldu.

Hemen aşağıya inerek,

Annem ve abillerim ile vedalaşıp.

Ağir abim ve babamı es geçtim.

Jiar kimseyle muhatap olmadan elimden tutup arabayı bindirdi beni.

Sessiz bir yolculuk sonunda konağa döndük aldıklarım çoktan odama yerleştirilmişti bile.

Tam, kıyafetlerimi almış duşa girecektim ki.

Jiar'ın konuşması ile durdum.

"Beni bekleme yavru ceylanım, akşam geç gelirim "

İçimden (gidişin olurda, dönüşün olmasın ağa bozuntusu) demiştim.

Dışımdan söylesem derimi yüzerdi mazallah!!

Kafamı salamakla yetinmiştim.

O'da hazırlanıp çıktı.

Kısa bir duşun ardından, güzelce bir uyku çekmek için kendini yatağa attım.

༺♥༻✧✧༺♥༻

Bir süre sonra...

Genç adam, uçurum kenarına gelmiş. Arabasından inerek, onu çağıran kişiye adımlamıştı.

"GEL DEDİN GELDİM. SÖYLE NE SÖYLEYECEKSEN!"

Jiar'ın sözlerini duyan, genç adam arkasına dönerek,

" HOŞGELDİN, JİAR KIRIMLI "demişti.

DEVAM EDECEK....

OY VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN