Sen: nasıl yani

Sen: anlamadım ben

Baran: oyundan sevgiliymiş gibi yapabiliriz diyorum

Sen: peki ya babaannemler öğrenirse

Baran: tanışırız ne olacak

Sen: kafayı mı yedin sen

Baran: evet senle/

Baran: hayır da nesi var

Baran: tanışırdık

Baran: gelecek için önemli/

Sen: yemin ederim katil olacağım

Baran: ters kelepçe

Sen: baran git şuradan ya

Sen: birde dalga geçiyor

Sen: gerizekalı

Baran: son sözün mü?

Sen: evet lan

Baran: iyi el mi yaman bey mi yaman görelim

Sen: görelim bakalım

💗

"Babaannem, canım, sultanım istemiyorum diyorum neyini anlamıyorsunuz." Dedim. Babaannem beni dinlemeye tenezzül etmeden içeri girdi.

"Rahat bırakın benim kızımı, istemiyorum diyor neyini anlamıyorsunuz." Dedi babam da.

"Sen sus karışma." Dedi babaannem.

Babam oturduğu yerden bıkkın bir nefes verdi.

Son çare artık barana yazacaktım, telefonu elime alıp konuşmaya girdim.

Sen: barannn

Sen: şey sanırsam kabul edeceğim

Baran: sanırsan

Sen: hı hı

Baran: ne oldu

Sen: babamdan umutluydum ama

Sen: onu da dinlemiyorlar

Baran: tamam iş başa düştü yani

Sen: galiba

Baran: sen kabul et gerisi bende

Sen: ne yapacaksın

Baran: bana bırak

"Kimle mesajlaşıyorsun sen." Dedi babam. Korkarak baktım bir kaç saniye.

"Yani biri varsa söyle de boşuna uğraşmasınlar." Dedi.

"Ciddi misin baba." Dedim. Gözünü devirip elindeki kahve fincanını tezgaha bıraktı.

"Yok şakacıktan kızım, varsa söyle de bilelim, hazırlıklı olalım yani herşeye." Dedi. Trene bakan öküz gibi bakakalmışdım yüzüne.

Babam oturma odasına giderken bir anda bağırdım.

"VAR."

"neden bağırıyorsun, anladık var. Çok meraklı gördüm seni bu sevgili işlerine." Dedi babam.

"Yok ya ne merakı ne hevesi." Dedim. Baştan aşağıya süzdü beni.

"Kim peki." Dedi. Geldik zuranın zart dediği yere.

"Şey."

"Ne?"

"Baran." Dedim. Babam ilk başta yüzüme baktı. Sonra sınırlı bir şeklide gülmeye başladı.

"Ben biliyordum başıma geleceği anasını satayım ya biliyordum, ebesini sikmessem o baranın adım da Ali deniz değil."

"Baba sakin mi olsak." Dedim. Bana sinirle bakınca sustum.

"Ne zamandan beri." Dedi babam. Boku yedik. Ne diyeceğim 10 dakika oldu mu?

"İki hafta oldu." Dedim kafamı öne eğip.

"Neden eğdin şimdi başını." Dedi babam. Halıların deseni ne güzelmiş öyle.

"Kızdın."

"Askerim o benim Eylül asker, bunlar önemli şeyler." Dedi babam.

"Yani askerin olunca ne oluyor ki." Dedim. Babam tam cevap verecekti ki annemin sesi duyuldu.

"Etik meselesi falan, ama baban gelmeden önce olduysa birşey olmaz, dimi." Dedi annem. Babamlar geleli daha 1 hafta olmuştu.

"2 hafta oldu anne." Dedim. Babama sırıtarak baktı.

"Sorun olmaz, çocuklara da karışma. Ne yaparsa yapsın, turşusunu kuracak değiliz." Dedi annem. Yürü be anne.

Babam nefesini vererek çıktı mutfaktan. Annem yanaklarımı sıkıp öptü.

"Benim güzel kızım aşık mı olmuş." Dedi. Başımı salladım.

"Hı hı."

"Eminsin dimi, zor birşey."

"Eminim anne."

💗

1 hafta sonra

Herşey tamamdı ama herşey çok ani gelişmişti.

Şu an baran ile bana görüyorduk çünkü babaannem tanışalım demişti.

Boku yedik.

Arabadan inip binaya korku ile baktım.

"Ne o, korkuyor musun?"

"Hayır, ama ne bileyim. Ya anlarlarsa." Dedim. Gözlerini devirip arabaya yaslandı.

"Bende diyorum, sorunsuz geçecek diyorum." Dedi.

"Ya geçmezse."

"Yanındayım." Dedi. Sesindeki o güven yerli yerindeydi.

"Ne olursa olsun mu?"

"Ne olursa olsun."

"Ne olursa olsun..."

💗

Son