"ne alakası var, sadece sordum."

"Peki neden sordun, yani neden ilgilendiriyor seni." Dedi. Söylediği şeylerden haberi var mıydı bunun?

"Beni elbette ilgilendirmez ama hani biz bir plan yaptık ya ve o plan boşa gitsin istemem."

"Yani bende birşey var sandım." Dedi. Cidden saksı kafalıydı.

"Gerizekalısın."

"Hakaret."

"Evet lan."

"Ters kelepçe."

💚

Gece 12 sularıydı ve baran şu anda yangın merdivenine tırmanıyordu.

En zorlu görevde mıydı,

Hayır.

Ondan kaçan bir terörist mi vardı, kaçan birileri vardı ama o terörist değil Eylüldü.

Onunla aynı lojmanda oturmak cidden işkence gibiydi.

Yanımdasın ama dokunamıyorum hesabıydı.

Gelen sesler ile aşağıya baktı, nöbetçi askerler ses duymuş olmalı ki buraya doğru geliyordu.

Baran acele ile pencereyi yitti, bencerenin zorlamadan açılması hoş birşey değildi ama bunu sonra düşünürdü, lakin şu anda tam karşısında şort ve sıfır kol atlet ile durmuş uyuyan bir afet vardı.

Evet evet afet, bu afet eylülden başkası değildi.

Ve kaçınılmaz son olmuştu.

"B-baran."

💗

Şu an gördüğüm şeyler gerçek olamazdı değil mi?

Yok canım rüya görüyorum.

Ama çok gerçekçi duruyor.

Gerçek çünkü.

Az önce rüyamda gördüğüm adam şimdi, karşımda.

Sanırsam bayılacağım.

Eylülün rüyası...

Yüreğim sanki kambur gibiydi vücudumda.

Karşımdaki adam karizmanın daniskasıydı resmen.

Ellerinin tüm vücudumda dolaşmasını istiyordum.

Dudaklarımızın arasında milim bile yoktu.

O kaçınılmaz sonu ben yaptım.

Dudakları dudaklarımdaydı.

...

Rüyanın gerçek olmasını istemem normal değildi. Hayır neden beni öpmesini istiyordum ki.

"Baran." Dedim. Yüzüme sırıtarak bakıyordu.

"Ne yapıyorsun burada." Dedim ve ayağa kalkıp yanına ilerledim.

"Öyle yangın merdiveni den geçiyordum, baktım aaaa Eylülün odası, bende dedim ziyaret edeyim."

"Ne saçmalıyorsun sen." Dedim. Ben bunları derken o duvara beni yaslamış önüme geçmişti bile.

Ne oluyor be.

Yutkunarak konuştum.

"Ne işin var burada." Dedim tek eli belimi kavradı diğer eli ise duvardaydı.

"Seninle aramızın bozuk olmasını sevmiyorum" dedi iki eli de belimi buldu. Dudaklarımızın arasında milim bile yoktu.

"Aramız bozuk değil." Dedim. Bir anda vücudunu vücudumun dibinde buldum. Kalbim küt küt atıyordu. Onu, tüm benliğini hissediyordum.

"Sadece kırgınım."

"O zaman kırgınlığını alayım."

"Nasıl olacakmış o?" Dememle dudaklarını dudaklarımda hissetmem bir oldu.

Birinci soru biz şu an ne yapıyoruz

İkinci soru baran beni mi öpüyor.

Dudakları sert ve yumuşaklık arasındaydı, canımı yakmıyor ama canıma okuyordu.

Kollarımı boynuna dolayıp karşılık vemem kısa sürmedi.

Eli belimi iyice sarıp sarmalarken beni daha çok kendine çekti.

Elleri t-shirtümün içine girince bende şarteller koptu.

Dip dibe dudaklarımız birdi, tek sorun üzerimde sütyen yoktu. Dudaklarımdan ayrılıp boynuma ilerledi.

"Umarım sadece geceleri çıkıyordur sütyenin."

"Baran."

"Efendim güzelim."

"Bu doğru değil."

"ne doğru değil."

"Yarın konuşalım mı?"

"Neden ama."

"Şu an uykum var."

"Peki, ben gideyim o zaman."

"Gitme."

"Neden."

"Benimle kalır mısın?"

"Yani rahatsız olmazsan."

"Kalırım.'

Yatağa uzandık beraber, sesini duydum, bir fısıltı dan daha kısıktı.

"Hisler karşılıklı olduğu zaman daha güzel Eylül."

💗

Baran'dan

Güzellik algınızı bir harfle anlatın deseler Eylül derdim. Öpüşü, gülüşü, uyuması bile çok güzeldi.

Ellerim saçlarını severken sanki narin bir çiçeğe dokunuyormuş gibiydi.

O narin çiçek hep benim olsun istiyordum.

Bir insana görür görmez aşık olabilir misiniz?

Belki yarınızdan çoğu hayır diyecek ama bu ilk görüşte aşkın var olduğunun kanıtlıyordu.

Ben eylülü görür görmez aşık olmuştum.

Son