Şu an içinde bulunduğum ortam inanilmazdı.

Cansu, Aybüke ve baranın eski sevgilisi ada da buradaydı.

Ortamda konuşulan konuya fazla yabancıydım. Baran'dan hala mesaj bekliyordum ama nafile.

Eren sınıftan arkadaşları ile oyun oynuyordu.

Sanırsam çocuklara cidden okulu sevdirmiştim, hepsi yanıma gelip iki gün önce kapanan okulun ne zaman açılacağını soruyordu.

"Hayırdır kimden mesaj bekliyorsun öyle." Dedi cansu.

"Hiç."

"Emin miyiz?"

"Hı hı."

"Peki."

"Barlas ile ne yaptınız."

"Hiçbir şey."

"Barışmayacak mısınız?"

"Hayır."

"Peki." Kapının çalması ile deniz kalkıp kapıya baktı, içeri giren tim ile bakışlarım hepsinin üzerinde gezindi.

Birşeyleri yoktu. Gözü baranı aradı, en son salona girince onu da süzdüm. Kolunda bir bandaj vardı, cansu telaşla ayağa kalkıp baranın yanına gitti.

"Abi, iyi misin? Ne oldu koluna." Dedi.

"Vuruldum." Dedi koltuğa otururken.

"Hadi ya ben fark etmedim onu." Dedi cansu.

"Küçük bir sıyrık abicim, önemli değil zaten. Hadi geç otur yerine." Dedi baran.

"Dayıı," diyerek hızla baranın kucağına atladı eren, evet deniz ve baran da kardeşdi.

"Aslanım." Dedi baran. Çocuklarla arası iyiydi.

Yazar anlatımı...

Elindeki çay bardağını orta sehpaya bıraktı baran, kolundaki yara sızlıyordu ama sorun değildi.

Bakışları geldiğinden beri eylülün üzerindeydi.

Bakışları ile süzdü Eylülü üzerinde onun güzelliğine güzellik katan bir elbise vardı. Tekrardan baştan aşağıya süzdü Eylülü.

"Eviniz yanıyor komutanım." Dedi Demir.

"Farkındayım." Dedi baran.

"Eviniz yandı bitti kül oldu komutanım." Dedi Demir.

"Lan siktir git başımdan."

"Peki." Dedi ve gün tabağına benzeyen tabağını yemeye devam etti.

O sırada barlasın sesi duyduldu.

"hayırlı olsun komutanım."

"daha hayırlı olmadı Barlas."

"olsun yine de hayırlı olsun."

"sağol Barlas."

"ne demek komutanım, ha bu arada demeyi unutum, eviniz yanıyor komutanım."

"Lan anladık evim yanıyor susun."

Son