Günümüz

Soğuktan sızlayan burun direğimi umursamadan karşımda benden cevap bekleyen adama baktım. Ne demem gerekiyordu da bana böyle bakıyordu? Vereceğim cevap onun için çok önemliymiş gibi bakması sinirlenmeme sebep oluyordu. Bana oyun oynayan oydu, ben değildim.

"Dedikleri doğru mu Aydemir kızı?"dedi ürkek bir sesle.

Değildi. Ona olan hislerim yalan değildi. Her ne kadar onunkiler yalan olsada.

"Ahsen bir şeyler söyle ne olur."diye devam etti.

Ne diyebilirim ki? Sen benim ölümümü planlarken ben,sana açılacağım gün ne giyeceğimi düşündüğümü mü?

"Cevabım, senin aylardır planladığın oyunu çok etkiler değilmi?"

"Aydemir kı-"

"Duyduğun her şey en ince ayrıntısına kadar doğru."

Duydukları külliyen yalandı.

"Sen bana oyun oynarken benim senden etkileneceğimi mi zannettmen çok komik"

Asıl komik olan benden nefret eden birinin beni sevdiğini düşünmekti.

"Kabul et, beni kandırdığını düşünmek aptallıktı." diyebildim sadece.

Asıl aptallık benim ona güvenmemdi...