Yağmur artık 5 yaşındaydı 4 yıl boyunca yapılan tenekizi işlemleri bitmiş ve bir sonuca bağlanmıştı yağmur tenekinezide iyiydi şimdi başka deneylere sıra gelmişti tıpkı zihin yıkamak ve zihin okumak gibi

Yağmurun odası

Açelya: günaydın yağmurcum nasılsın iyi misin?

Yağmur sadece ona bakmakla yetinmişti cevap vermemişti.

Açelya: yağmur ne oldu neden böyle bakıyorsun bana ?

Yağmur sadece baktı ve baktı hiçbir şey demedi içeri diğer doktorlar girip onu deney odasına götürdüler ya da onun deyimiyle düşünce atölyesine...

Düşünce atölyesi

Profesör: nasılsın yağmur?

Yağmur hiç beklenmedik bir şey yaptı. Profesöre masa fırlattı hemde sadece durarak bu onun iyice güçlendiğinin kanıtıydı. Ve asla korkmuyordu güvenliklerden.

Profesör: ayh ne yapıyorsun sen! Tutun kollarından onu

Yağmur güvenlikleri saf dışı bırakmış ve sadece bakıyordu profesöre sadece bakıyordu...

Yağmur: yine ne yapacaksınız bana ?

Profesör: göreceksin ama bu davranışlar da ne ?

Yağmur: sadece gücümü test ettim.

Profesör: burası oyun alanı değil yağmur asil ertürk ona göre davransan iyi olur.

Yağmur Asil Ertürk ....

Deney zamanı

Profesör: hazır mısın yağmur?

Yağmur: Evet hazırım.

Deney başlamıştı ama bir gariplik vardı. Yağmur titriyordu ve nabzı stabildi kimse ne olduğunu anlamadı yağmur bile anlamamıştı.

Yağmur: nesin sen kimsin sen ne oluyor ?

Ben mi ? Biz kardeşiz asil ama seni tercih ettiler benim yerime SENİ beni ölüme sürüklediler bu yerde

Yağmur: anlamıyorum ismin ne söyle bana ?

Ben gölgeyim asil gölgeyim ve senin daima arkanda olacak ve seni düşürecek bir gölgeyim. Görüşürüz kardeşim...

Açelya: Onu çıkarmalıyız hemen yoksa ölecek.

​​​​​Yağmuru çıkardılar ama halen uyanmamıştı kimse ne olduğunu bilmiyordu bir anomaliydi bu durum ama neydi işte?...

Ve yağmur tek bir şey demişti...

​​​​Yağmur: Gölge...

​​​​​​

​​​​​​

​​​​​

​​​​​​​​