Herşey 2006 yılının 6 kasımında başladı o gün özel labaratuvarda oluşturulan ve taşıyıcı anne yordamıyla büyüyen embriyo doğmuştu. O bir kız bebekti ve adı Yağmur asil ertürktü. Ama o başına geleceklerden habersizdi.

1. yaş ilk deneyler

Doktor açelya: yağmur daha küçük bu deneyleri kaldırabilecek mi sizce profesör?

Profesör: O benim kızım elbette kaldırabilir. Buna asla bir şüphem yok özel bir asker olacak ülkemize emin olabilirsiniz açelya hanım.

Açelya bu durumu hiç beğenmemişti küçücük bebeğin hayatını karartacaklardı. O buna emindi ama asla kimse hırslı bir profesöre dur diyemezdi heleki başkan kardeşi ise

Deney yeri

Profesör: yağmuru makinenin içine koyun ve hemen uzaklaşın makineden

Açelya: ama çok fazla radyasyon alacak tehlikeli bu işlem

Profesör sadece ters ters bakmakla yetindi ve yağmur makinenin içine girdiği gibi işlemi başlattı. Aslında işlem basitti beyin nöronlarına elektrik göndererek yağmuru telekinetik güçlere alıştırıp ilerleyen yaşlarda onu daha da güçlü yapacaklardı.

​​Yarım saat sonra

Makine durmuştu ama ağlama sesleri dinmiyordu. Açelya içeri koştu ve hemen yağmuru kucakladı sevdi ve uyuttu.

Profesör: tıpkı bir anne gibi davranıyorsun ona karşı

Açelya: benim de bi kızım var

Profesör:hmm anladım....

​​​​

​​​