Odama geçip üzerime doğru düzgün bir şeyler giymem gerekiyordu ama yapamıyordum. Öyle bir ağlıyordum ki sanırsın biri falan ölmüş. Aslında haklıydım...Ben ciddi ciddi ölmüştüm.

İrem daha önce bizim sınıfta ki 9 kıza ve 4 erkeğe iftira atmıştı. Bunların içinde ben yoktum ama İrem benden öylesine nefret ediyordu ki açığımı bulduğu anda iftira atacağına emindim. Zaten şu an büyük ihtimalle bir erkeğin benim fotoğrafımı istediğini bütün okula yaymıştır.

Kapı'nın zili çaldı ve ayaklarımı sürüyerek kapıyı açtım. Karşımda ki gri eşofman ve beyaz T-shirt'le duran beyfendi Emir'di.

İçeriye davet etmedim, o da içeriye geçmedi zaten... Sadece gözlerime ve göz yaşlarıma odaklanmıştı. Kapıda durup saf saf ben onu o da beni izliyordu. En sonunda dayanamayıp geri çekildim ve elimle içeriyi işaret ettim.

Önce bir baktı,baktı,baktı sonra dediğimi yeni anlamış gibi iki kez gözlerini kapatıp açtı. İçeriye geçip koltuğun en köşesine oturdu. Kapıyı sertçe itekledim ve işaret parmağımı ona doğrulttum.

"Sen ne yaptığının farkında mısın?"

Kafasını yere eğdi. Biraz bekledim ama cevap gelmeyince devam ettim.

"BİLMİYORSUN!"

"Neden gidip millete beni aradığını söylüyorsun he!"

"Tanımadığın bir insana neden benim fotoğrafımı soruyorsun?"

"KONUŞSANA!"

Önce gözlerini kapattı. Sonra derin bir nefes aldı ve bana baktı.

"Tamam,ağlama artık.Ne yapacağımı söyle yapayım.Gerçekten çok üzgünüm."

Önce kaşlarımı çattım ama sonra üzüldüğünü anladım ve gidip yanına oturdum. Elimi omzuna koyduğumda başını hızlıca bana çevirdi.

"Tamam sorun yok. Telefonunun şifresini aç ve bana ver. Olur mu? Merak etme ben halledicem."

Telefonunu cebinden çıkardı ve şifresini açıp bana uzattı. WhatsApp'a girip İrem'i buldum.

Açıkçası mesajlaşmaları görünce biraz utanmıştım çünkü o zaten halletmişti.

--------------------------------------------------------------------

⚪İrem.

Siz: İrem.

İrem: Efendimmmm.

Siz: Senin şu bana attığın kız,

İrem: Hı-hı, Mira. Nolmuş ona?

Siz: O benim aradığım kız değil.

İrem: Nasıl ya?

Siz: Bildiğin değil işte. Kız benim aradığım kız değil. Benim aradığım kız başka üniversitedeymiş.

İrem: Hmm peki görüşürüzzz.

Siz: Umarım bir daha görüşmeyiz :)

'İrem' kişisini engellediniz'

--------------------------------------------------------------------

Ona doğru döndüm ve gülümsedim. Gözleri gülümsememe takıldığında yutkundu. Bazı düşüncelerden uzaklaşmak istermiş gibi kafasını iki yana salladı ve o da gözlerini gözlerime sabitleyip gülümsedi.

"Teşekkürler, gerçekten üzgünüm. Hallettiğini bilseydim sana böyle davranmazdım gerçekten çok özür dilerim."

'Sorun değil' dedikten sonra ayaklandı ve gitmeye hazırlandı. Ama ben gitmesini istemiyordum ki. Hem çok korkuyordum.

"Nereye gidiyorsun?"

Döndü ve bana baktı.

"Evime."

Gözlerinin içine baktığımda direk gözlerim doldu ve söyledikten sonra pişman olacağım o cümleyi kurdum.

"Gitmesen olmaz mı? Burada kalsan?"

Bölüm Sonu