Çantamı yatağıma doğru fırlattım.Arkamdan Alara geldi ve oda çantasını hemen masamın yanına bıraktı.

"Sakin ol çocuk sana evlenme teklifi etmedi."

Okul bir haftadan da az bi süre içerisinde bitiyordu ve bizim okulda balo olacaktı.Alara ile okul çıkışında bizim eve doğru yürürken daha önce hiç görmediğim bir çocuk bana baloya onunla gelmemi teklif etmişti.Bende cevap vermediğim için çocuk bizim eve kadar peşimizde dolanmıştı.Alara en sonunda dayanamayıp 'Kız kabul etmek istemediği için cevap vermedi anladın mı beni?' dedi ve çocuk omuz silktiğinde Alara da çocuğun suratına osmanlı tokadı geçirivermişti.

Alara'ya ters bir bakış attığımda ikimizde aynı anda gülmeye başladık.Gülmek derken asla sesimiz çıkmıyordu sadece yerde yuvarlanıyorduk...O kadar.

Alara akşam yemeğini bizim evde yedikten sonra yetiştirmesi gereken son ödevi için kendi evine geçti.Bende bi' yarım saat sonra Emir'e yazdım.Neden bunu yaptım bilmiyorum ama onunla konuşmak hoşuma gidiyordu

Siz: Napıyonnnnnnnnn??

Emir: Ben Alara değilim Mira sonuna ekstradan sekiz 'n' eklemene gerek yok :))))

Siz: Emir Allah senin belanı versin!

Emir: Vermiş zaten vereceği kadar!

Siz: Ne bu ya!

Emir: Ne biliyim ne bu!

Siz: Emirrrrrrrrrrrr!

Emir: Miraaa...

Siz: Napıyon?

Emir: Üzüntüden oturdum ağlıyorum.

Siz: Neden?Dur tahmin ediyim fotoğraf atmadığımdan dolayı mı?

Emir: He-he oturdum şu an hüngür hüngür ağlıyorum :'(

Siz:

Emir: Bi saniye ya...

Emir: Mira??

Emir: Ne içtin sen?

Siz: Hiç bişey Emir evdeyim zaten.

Emir: Ailen evde mi?

Siz: Hayır amcamlara gitmiş olmaları lazım.

Emir: Mira bişey içtin mi içmedin mi?

Siz: Su içtim su o sayılır mı?

Emir: Alara'yı arıyorum.

Siz: Niye ya noldu?

Emir çevrimdışı olduğunda telefonu koltuğun öbür ucuna fırlattım.Odama geçmek için ayağa kalktığımda başım döndü ve tekrar koltuğa düştüm.Alara bizdeyken sadece birer bardak içmiştik ama Alara gidince bir kaç bardak daha içmiştim o kadar...Telefonumun çaldığını duyabiliyordum ama açmadım.Çünkü şu anda tek derdim ayağa kalkmaktı.

En az 17 denemenin sonunda duvardan da destek alarak ayakta durmayı başardım.Telefonum o sırada ara ara kapanıp tekrar çalıyordu.Umrumda bile değildi.Duvardan destek ala ala odaya geçmeye çalıştım.Bir türlü beceremiyordum çünkü adımlarımın arasında yaklaşık bir dakika vardı.

Tam odaya ulaşacağım sırada kapı çaldı.Oraya kadar yine aynı şekilde gidemezdim.Bende aklıma gelen en iyi fikiri uyguladım,yerde döne döne kapıya doğru yuvarlandım.Kapının koluna uzandıp güç bela açmayı başardım.Karşımdaki kişinin yüzünü seçemiyordum ama erkek olduğunu anladım.

Kapının önünde yerde yatıyordum ve kafam yerinde değildi...Olsun yinede misafir kapıda kalmamalıydı.Kocaman gülümsedim ve ne dediğimi bilmeyerek konuştum.

"İçerde kalmayın buyrun kapıya geçin."

Karşımdaki tanıdık seste konuştu.

"Yandık..."

Bölüm Sonu