Babam,annem yanımdayken bana çok güzel davranırdı.Annem yokken sanki başka biriymişim gibi...Babam,annemi gerçekten çok seviyordu ama benim için aynı şey geçerli değildi...

Evin kapısını anahtarla açtığımda babamın gözleri bana döndü.

"Nerdesin sen?"

Gözlerim annemi aradı ama yoktu.Teyzeme gitmiş olmalıydı.

"Annem nerede?"

Ayağa kalktı.

"Nerdesin sen dedim?"

Bir adım geriye gidip yutkundum.

"A-Alara'da kalıyordum.

Güldü.

"Bak sen.Bizim kız yalan söylemeyede başlamış.Salak değilim ben Mira.Alara'nın kardeşi hastaymış.Babasından öğrendim.Alara'da onlarla birlikte.Kimleydin sen?"

Adımlarım dahada geri gittiğinde sırtım kapıya çarptı.

"B-baba gerçe-"

İşaret parmağını yüzüme doğru salladı.

"SUS!Bana baba deme.Benim senin gibi bir kızım yok.Eşyalarını topla git evden.Kaç yaşına geldin sana ben bakmak zorunda değilim.Nereye gidiyosan git gözüme gözükme."

Dolan gözlerimi gizlemeye çalışarak odama gittim ve kıyafetlerimi toplamaya başladım.Nereye gideceğim umrumda değildi.Sadece bu evden çıkmak istiyordum.Bi valize bütün dolabımı sığdırıp sırt çantama kitaplarımı ve bazı özel eşyalarımı yerleştirdim.Telefonumu arka cebime koyup odamdan çıktım.

Babamın bakışlarını arkamda hissedebiliyordum ama dönüp bakmadım.Ağlamamak için kendimi sıkmaya devam ettim.Hızla evden çıkıp gidebileceğim yeri düşünmeye başladım.

Akrabalarım olmazdı.Alara'da ailesinin yanındaydı.Diğer arkadaşlarım hiç olmazdı.Geriye tek bir seçenek kalıyordu.Daha yerini bu sabah öğrendiğim ev...

**

Kapıyı üç kez tıklattığımda açıldı.Karşımda siyah t-shirt,siyah eşofman,saçları ıslak ve bana şaşkın bakışlarla bakan Emir vardı.Önce elimleki valize ve çantalara baktı sonra ise bana.Dayanamayıp konuştum.

"Bir kaç gün sende kalabilir miyim?"

Bölüm Sonu

***

Ya beni oy sınırı koymak zorunda bırakmayın okuyosanız oy verin yorum yapın,lütfen.

:)