7.BÖLÜM

HELLO BAYBLERİM YENİ BÖLÜME HOŞGELDİNİZ 👏👏👏

BAKALIM BU BÖLÜMDE NELERLE KARŞILAŞICAZ

OY:15 YORUM : 5

------------------------------

YAZARDAN

doktor konuşması ile herkes dikkatini ona vermişti " üzgünüz buraya geldiğinde zaten kalbi durmuştu hayata dölndürmeye çalıştık ama başaramadık başınız saolsun " doktor üzgün bakışlarla aralarından geçmişti

hemşireler sedyeyi durdurup kızın yüzünü açtı .sologun yüzü ve her zaman ki gülmeyen suratı ortaya çıkmıştı .kuzey onun bu halini görünce gözlerinin dolmasına karşı çıkamadı ve gözyaşlarını serbest bıraktı.

asel hanım acıyla haykırdı " hayır hayır ona daha yeni kavuşmuşken onu kaybedemem "dedi ikizler ablalarını o halde görünce sanki kal gelmişti ağlamalarını durdurmamamışlardı bu kadar kısa zamanda ablalarına böyle bağlı olmalarını ise anlam verememişlerdi .

kuzey sadece almiranın solgun yüzüne ve kapalı gözlerine bakıyordu . Gözünden bir damla yaş aktı Almira gerçekten ölmüştü yaşasaydı onun ağlamasına izin vermezdi . hemşire almiranın yüzünü kapatıp ilerlemeyi başladı .

O Sırada oraya gelen Aral bu gördükleri karşısında şok olmuştu nedensizce kuzeyi gördü ve yanına yaklaştı " kuzey bişeyde o başkası de kuzey ! CEVAP VERSENE " sadece amaliyatta demesi bile ölmasinden daha iyiydi .Almira onu bırakmazdıki söz vermişlerdi birbirlerine şimdi bozamazlardı .

FLASHBACK

​​​​​​Küçük kız babasının neden kızdığını anlamıyordu oysa daha beş yaşındaydı tuzluğu kırdığı için ona vurmasına gerek yoktu . küçük kız bulunduğu konuma baktı üstü kan rengindeydi oysa bugün beyaz giymişti kafasından akan kan biraz daha akmaya devam ederse bayılırım diye düşündü .

babası kafasını masaya çarptığı ve o sırada tuzluğun kırılan parçaları oraya batmıştı daha kendini temilemesine ve ya üstüne bişey bile vermeden dışarı atmıştı onu.

Küçük kız parkta boş bir salıncak gördü ona gidip sallanmaya çalıştı . O sırada uzaktan gelen birini fark etti kimdi bilmiyordu ama yine bütün hücrelerine hakim olan korkuyla çalıların arasına saklandı . Erkek çocuk annesi ve babasının kzvgalarını duymamak için evden kaçmıştı boş bir salıncağa oturmak istemişti ama kandı yere bakınca yerdede olduğunu fark etti biraz ilerleyince çalıların arasındaki derin ve dengesiz alıp verilen nefes seslerini işitti .

çalıların arasına girdiğinde onun yaşlarındaki küçük bir kız gördü biraz düşününce kızın kim yaptiğını bilmediği halde yara aldığını ve kendisinden korktuğunu düşündü belki onu sakinleştirmek işe yarar diyerek konuşmaya başladı " şeyy merhaba ben den korkmana gerek yok sana zarar vermem gerçekten hadi gel " küçük kız ilk başta korksada çocuğun gerçekten sesinde güven vardı bu yüzden çocuğun elini tutup çalıların arasından çıktılar.

​​​​​ sabah doğmaya başlamıştı Aral ve Almira o gün söz vermişlerdi birbirine asla nolursa olsun birbirlerini bırakmayacağına Almira eve gitti sonra eve çok geç geldiği için bir daha dövüldü Aral eve geri döndü sabahlara kadar sokakta gezdiğini söyleyerek babası ona tokat attï ve annesi ile yine tartışmaya başladılar .

O Gün belkide o kadar kötü şeylerin içinde iyi olan tek şey arkadaş olmalarıydı

FLASHBACK SON.

EVET BÖLÜM BİTTİ

OYLARINIZI BEKLİYORUM BEN BÖLÜMÜ ATTIM VE KAÇTIM ŞİMDİ NOLUR BİLEMEM

HEPİNİZ KENDİNİZE İYİ BAKIN 🌞

​​​