Genç adam önündeki siyah kol saatine bakarken davetsiz misafirini beklemeye koyulmuştu. Gergindi, kimse ona dikkatli bakınca ilk bakışta bu misafirin ne kadar önemli olduğunu anlayamazdı. Hızlıca inip kalkan göğüs kafesi gerginliğini gözler önüne seriyordu aslında. Bundan hoşlanmamıştı, çünkü bekletilmesi hiç sevmezdi.

Bir yandan da elini uzun zaman sonra ilk kez yara izine dokundurmuştu. Aslında uzaktan bakıldığında gayet normal görünüyordu, hiç mafya gibi de durmuyordu. Uzun zamandır kesmediği sakallarını kesmiş, traş olunca yakışıklı yüzü ortaya çıkmıştı. Sol gözünü kapatan, kendi deyimiyle "o korkunç yara izi"ne rağmen hâlâ çok yakışıklı görünüyordu.

Restorana bir sürü kişi gelip çıkıyordu, adım sesleri duyuluyordu, hiçbir adım sesi beklediği genç kadına ait değildi. Hoş, beklediği adım sesleri genç kadına ait olsa nereden anlayacaktı ki? "Pars abi," diye seslendi uzun zamandır onu gözetleyen beyaz t-shirt'lü genç çocuk. "Kimi bekliyorsun?"

Sinirlenmişti. Bunu kendisine söylemeye pek cesaret edemiyordu ama galiba ekilmişti. Her sinirlendiğinde olduğu gibi elleri titremeye başlamıştı. Ama korkudan değil, sinirden. Kulaklarındaki korkunç bir uğultu yükselirken artık restoranda ki sesleri net duyamamaya başlamıştı.

Kim ünlü bir mafyayla buluşup başını derde sokak isterdi ki? Babasının kötü şöhreti göze alınınca. Evlilik ona göre değildi, bunu daha o an anlamıştı. Ne yazık ki bu restoranda oturduğuna göre artık bunu söylemek için geç kalmıştı. Terliyordu çünkü bu restorandan çıkar çıkmaz önemli bir toplantıya yetişmesi gerekiyordu ve bu oldukça tat kaçırıcıydı.

"Siktir! Toplantıya geç kaldım." Ağzından kaçan bu basit küfürle o anda işkolik, sıradan bir iş adamı gibi görünüyordu. Davetsiz misafir tam yarım saat gecikmişti ve bu hiç hoş değildi; çünkü Pars Tarca geç kalanları sevmezdi. Bu söz sanki romantik filmden fırlamış bir replik gibiydi.

Telefonunu çıkardı ve geç kalacağını ve bunun için üzgün olduğunu anlatan klasik bir mesaj attıktan sonra telefonu masaya koydu. Eli öyle çok titriyordu ki, mesajı düzgün atıp atamadığından emin değildi. Galiba bu buluşma için şehrin ünlü restoranlarından birini seçerek hata yapmıştı. Verdiği sözlere önem vermeyen bir kadın gelir miydi? Bu saatten sonra geleceğini sanmıyordu

Yorgunca elini alnına vurduğunda anlamıştı, buraya gelmesi tam bir hataydı. İçeriye giren mavi çiçekleri olan beyaz elbiseli genç kadın ona doğru ilerlemeye başladığında bu kadının o olduğunu anladı. Artık bu yolun geri dönüşü yoktu. Yol ise karanlık ve taşlarla döşeliydi.