Kan kırmızı güllerim vardı benim. Sen gelip toprağımı eşeledin, güllerim soldu benim...

Hayal kurmayı bırakmıştım ben . Dünyanın hayal kurmaya değmeyeceğini bildiğimden hayal kurmayı bırakmıştım. Sen geldin seninle tekrar hayal kurdum ben. Sonra ne mi oldu diğer hayallerim gibi kırıldı onlarda. Şimdi ben o kalabalıkta nasıl bulucam bizi. Ben kalbimde bir sızı ile sensiz geçirmeye çalışırken günlerimi, sen bensiz başka gülüşlerde kaybolmuşsun. Yazık!