Annemi çocuk yaşlarda babam olacak o adam tarafında öldürülmüştü. O günü dün gibi hatırlıyordum annemin çığlıkları babamın bağışları, babam annemi önce diri diri yakmış sonrada kafasına sıkmıştı bu olduğunda daha 10 yaşındaydım her gece kabuslarımda eksik olmayan annemin feryatları ile uyanıyordum. Onca psikolojik tedavi hiç biri o kabusları sonlandıramıyordu bile.. Ölmek için fazla korkar yaşamak için fazla cesaretliydim annenim ölümünden sonra babam her gece odama gelir elindeki mum ile vücudumu yakardı, ne kadar ağlarsam ağlayayım asla durmazdı yıllar geçtikçe alışmış sırtımdaki yanıkları gizlemenin bir yolunu bulmuştum fakat herkesten korkan çekingen biri olmuştum ne evden çıkar nede arkadaşlar ile takılırdım. Yaşıyan bir ölü gibi babam a boyun eğiyordum, susmaktan başka çarem yoktu, varlığım bile onu kızdırmaya yetiyordu...

...

"Arel!!"babamın bana seslenmesi ile mutfaktan koşar adım yanına gitmiştim

"E-efendimbaba" babamın işaret edip gösterdiği yere oturtmuş onu dinliyordum "bu geceki yer altı adamları ile olan yemeğe sende geliyorsun ona göre hazırlan sakın beni utandırma " babam için her zaman utanç kaynağıydım, tam bir şey söylemek isterken, ayağa kalmış konuşmama fırsat vermeden yanımdan ayrılmıştı, o yemeğe gitmek istemiyordum ama gitmek istemediğimi söylersem babam bu sefer sessizliği fazla sürmez daha fazla canımı yakardı

...

Ayna karşısında durmuş giydiğim siyah dar ince askılı bir elbise baka kalmıştım giydiğim elbise benim için fazla rahatsız ediciydi, babamın benim için seçtiği elbiseye iğrenerek bakıyordum Mahir Sarca'nın zevkleri ne kadar bazı kadınlar için güzel olsada ben kısa ve dar elbise giymekten asla hoşlanmazdım, karşıda gelemezdim canımı yakmak için fırsat ararken bu fırsatı ona veremezdim "hadi Arel Mina Sarca bunu yapa bilirsin en kötü ne olabilir ki " diye kendime motivasyon konuşması yapmıştım pek fayda sağladığı söylenemezdi benim gibi kalabalık ortamlardan korkan biri için bu konuşma hiç bir fayda etmiyor du bile

..

-Arel!!

Babamın beni çağırması ile koşar adım odadan çıkmış, aşağıya inmiştim merdivenden inerken babamın bana bakması ile irkilmiş bir o kadar da şaşkın bir ifade ile ona bakıyordum ilk defa bana tiksinerek bakmamıştı aksine ilk defa gözlerinde azda olsa memnuniyet vardı onu daha fazla kızdırmadan yanına gitmiştim bana bakmayı bırakmış arabaya doğru yol almıştık. babamın sağ kolu salim abi kapıyı açmış arabaya binmiştik. Salim abiyi çocukluğumdan beri tanırdım kendisini çok severdim annenim ölümden sonra babamdan az korumamıştı beni. Çocukluğumda belki tek güzel şey buydu salim abinin bana olan sevgisi. düşüncelere dalarken Yol boyunca susmakla yetinmiştim.

...

Yemeği yiceğimiz mekana gelmiştik etraf korumalar ile kapalıydı ne bekliyordum ki bu yemeğe katılan adamlar babam gibi karanlık işlerle uğraşırdı mekanın içine girmeden önce babam kolunu uzatmış koluna girmemi istemişti Red etmeden koluna gitmiştim

-hareketlerine dikkat et Arel sakın beni utandıracak bir şey yapma ve yanımdan ayrılma başımı onaylarca sallamıştım babam için bir utanç kaynağıydım her zaman ki gibi şaşırmamak gerekirdi onun için utanç kaynağı olmak en basitiydi zor olan onu memnun etmekti

Bize ayrılan masaya geçmiştik babam bazı adamlar ile bir şeyler konuşuyordu geldiğimden beri başımı masadan kaldırmıyordum bu kalabalık ortam beni geriyordu babamın beni dürtmesi ile kafamı kaldırmıştım bu halim onu rahatsız ettiğini fazla belli ediyordu babam ile göz göze gelmemek için onun dışında her yere bakıyordum gözüm karşı masadaki Asaf Zemheri ye takılmıştı Asaf yer altının güçlü adamlarından biriydi buradaki herkes ondan az çok korkar, kimse onu karşısına almaktan korkardı, Asaf Zemheri babası Ömer Zemheri yi öldürmüş kendi saltanatını kurmuş deli bir fişekti. duyduğum kadarıyla babası annesi ve ablasını öldürmüş oğluna zarar vermiş ölen eşi Ezlem zemheri yi boğarak öldürmüştü. Asaf ın intikam anlayışı herkesten farklıydı annesi ölümü için onu yakmış karısı için onu soğuk suda boğmaya çalışmış, ablası için onu soğuk depo da 2 gün tutmuş ölen oğlu içinde acımadan kafasına sıkmıştı Asaf'ın ikizi Araz Ali de onun gibi tehlikeli bir adamdı

Bu ikizler yer altının en korkulan adamlarıydı

Haddimden fazla onun masasına bakmış olmalıyım ki bana baktığını yeni fark etmiştim bu biraz beni korkutmuş olmalıydı ki bana bakmayı kesmişti az önce beni mi düşündü bilemiyorum ama babamın bunu fark etmesinden korktuğum için hemen önüme dönmüştüm

...

𝗔𝘀𝗮𝗳'𝗱𝗮𝗻..

Karşı masadan birinin beni izlediğini sezmiş hemen o yöne bakmıştım karşı masada Mahir Sarca ortakları ile konuşuyor olmalı ki yanındaki bayanın bana baktığını fark etmişti bile yanındakinin kızı Arel Mira Sarca olduğu aşikar dı kızı Arel' i çocukluğumdan beri ilk defa burda görüyordum babam olucak o piç Mahir Sarca ile ortaktı o zamanlar Arel 5 yaşlarındaydı Arel Mira annesi Zehra Sarca gibi yeşil gözlere sahip bir o kadar güzel ve zarif bir kızdı onun haddinden fazla beni izlemesini sakınca bulmamıştım onu baştan aşağıya süzmüştüm etrafa fazla ürkek bakarak burda olduğundan memnun olmadığı belli oluyor du onun beni izlediğini fark ettiğimi anlamış olmalıki bana fazla korkar gözler ile bakmıştı, onu daha fazla korkutmamak adına ona bakmayı kesmiş ikizime bakmıştım karşı masadaki eşref bey buraya gelmiş ortaklık konusunda konuşmaya başlamıştı

𝗔𝗿𝗲𝗹'𝗱𝗲𝗻

Asaf'ın masasına bakarken aklım neredeydi bilmiyorum. tek korkumun babamın bunu fark etmeseydi, umarım görmemiştir diye içimde kendim ile savaşa girmiştim. omzuma bir el dokunması ile irkilmiştim dokunanın salim abinin olduğunu görünce sakince nefes alışımı düzeltmiştim. Salim abi burda rahatsız olduğumu görmüş olmalı ki beni yadırgamamış aksine sıcak bir gülümse ile beni rahatlatmaya çalışmıştı. onu endişelendirmemek için gülümsemiştim, babamın bize baktığını anlamış olmalıki gülüşü solmuş tu, ifadesiz bir şekilde bana bakıyordu, babamın ortağı ile konuşması bitmiş olmalı ki gözleri ile onu izlememi istemişti birlikte yemek yenileceği salona girmiştik. içerideki insanların ilgi odağı olmak beni hem rahatsız hemde ürkütüyor du bütün konukların olduğu uzun masaya doğru yol almıştım ama insanların bana bakması ile duraksadım, fırsat olsa şuracıkta kaçardım.

-"Ona bakıp ürkütmeye devam ederseniz hepinizin canını fazla sıkarım! "bunu diyen Asaf'tı korktuğumu anlamış olmalı ki masadakilerine kafa tutmuştu, bu masadaki herkesin Asaf'ın onları tehdit ettiğini anlamıştı "seni ne ilgilendirir "bunu söyleyen babam dı" kızım ilgili hususlar sadece beni ilgilendirir" tehditkar bir şekilde Asaf'a baktı Asaf sinirlenmiş olmalı ki dişlerini sıkmış eli ile masaya vurmuş ayağa kalmıştı

"Kızın Umurumda mı sanıyorsun karşında kimin olduğunu unutmuş olmalısın " Asaf'ın bu tehdidini herkes anlamış olmalı ki herkes susarak onları izliyordu bunu durdurmak adına "ö-özür dilerim benim hatam" diyip yerime oturdum babam öfkeli olmalı ki beni öldürecek gibi bakıyor du. yutkunmuştum masa ya bir sessizlik kapılmıştı mekan sahibi konuyu dağıtmak adına mallardan bahsetmişti bu konu Asaf'ın hoşuna gitmiş olmalı ki babama bakarak "geminizin battığını duydum sizin için ne acılı bir kayıp olmalı " bunları söylerken bir şey kast ettiğini anlamıştım gemilerimizin batmasında onun parmağı olabilir miydi bu sözler babamı kızdırmış olmalıki ona cevap vermekte geç kalmadı "tırlarındaki malların yandığını duydum senin için acı bir kayıp zemheri " bunu söylerken babamın sesi tehditkar dı Asaf buna öfkelenmiş olmalıki belindeki silahı babam a doğrultu "Ecdadını siktiğim piç herif bunun senin işin olduğunu anlamalıydım " masada çok büyük gerginlik olmuştu burdaki herkes Asaf'ın şaka yapamayacağını bilirdi, ya babamı öldürürse ne olursa olsun o benim babam dı benden beklenmeyen bir hareket ile salim abinin silahını alıp Asaf'a doğrultum "deneme bile" bunu söylerken çok soğuk kanlı davranmıştım. masadakilerden çok ben kendime şaşırıyordum "indir o silahı çocuk" tehditkar bir sesle "indirtsene " dudağımı kıvırarak koluna sıkmıştım "SEN!!"

ne yaptığımı yeni idrak ettim Asaf'ın koluna bakmam ile yutkundum..