𝗔𝗿𝗲𝗹'𝗱𝗲𝗻

Asaf'ın masasına bakarken aklım neredeydi bilmiyorum. tek korkumun babamın bunu fark etmeseydi, umarım görmemiştir diye içimde kendim ile savaşa girmiştim. omzuma bir el dokunması ile irkilmiştim dokunanın salim abinin olduğunu görünce sakince nefes alışımı düzeltmiştim. Salim abi burda rahatsız olduğumu görmüş olmalı ki beni yadırgamamış aksine sıcak bir gülümse ile beni rahatlatmaya çalışmıştı. onu endişelendirmemek için gülümsemiştim, babamın bize baktığını anlamış olmalıki gülüşü solmuş tu, ifadesiz bir şekilde bana bakıyordu, babamın ortağı ile konuşması bitmiş olmalı ki gözleri ile onu izlememi istemişti birlikte yemek yenileceği salona girmiştik. içerideki insanların ilgi odağı olmak beni hem rahatsız hemde ürkütüyor du bütün konukların olduğu uzun masaya doğru yol almıştım ama insanların bana bakması ile duraksadım, fırsat olsa şuracıkta kaçardım.

-"Ona bakıp ürkütmeye devam ederseniz hepinizin canını fazla sıkarım! "bunu diyen Asaf'tı korktuğumu anlamış olmalı ki masadakilerine kafa tutmuştu, bu masadaki herkesin Asaf'ın onları tehdit ettiğini anlamıştı "seni ne ilgilendirir "bunu söyleyen babam dı" kızım ilgili hususlar sadece beni ilgilendirir" tehditkar bir şekilde Asaf'a baktı Asaf sinirlenmiş olmalı ki dişlerini sıkmış eli ile masaya vurmuş ayağa kalmıştı

"Kızın Umurumda mı sanıyorsun karşında kimin olduğunu unutmuş olmalısın " Asaf'ın bu tehdidini herkes anlamış olmalı ki herkes susarak onları izliyordu bunu durdurmak adına "ö-özür dilerim benim hatam" diyip yerime oturdum babam öfkeli olmalı ki beni öldürecek gibi bakıyor du. yutkunmuştum masa ya bir sessizlik kapılmıştı mekan sahibi konuyu dağıtmak adına mallardan bahsetmişti bu konu Asaf'ın hoşuna gitmiş olmalı ki babama bakarak "geminizin battığını duydum sizin için ne acılı bir kayıp olmalı " bunları söylerken bir şey kast ettiğini anlamıştım gemilerimizin batmasında onun parmağı olabilir miydi bu sözler babamı kızdırmış olmalıki ona cevap vermekte geç kalmadı "tırlarındaki malların yandığını duydum senin için acı bir kayıp zemheri " bunu söylerken babamın sesi tehditkar dı Asaf buna öfkelenmiş olmalıki belindeki silahı babam a doğrultu "Ecdadını siktiğim piç herif bunun senin işin olduğunu anlamalıydım " masada çok büyük gerginlik olmuştu burdaki herkes Asaf'ın şaka yapamayacağını bilirdi, ya babamı öldürürse ne olursa olsun o benim babam dı benden beklenmeyen bir hareket ile salim abinin silahını alıp Asaf'a doğrultum "deneme bile" bunu söylerken çok soğuk kanlı davranmıştım. masadakilerden çok ben kendime şaşırıyordum "indir o silahı çocuk" tehditkar bir sesle "indirtsene " dudağımı kıvırarak koluna sıkmıştım "SEN!!"

ne yaptığımı yeni idrak ettim Asaf'ın koluna bakmam ile yutkundum..

"Anne saka kuşları neden ölür" diye sormuştum annem beni kucağına almış saçlarımı öperek cevap vermişti "bazen eceli ile bazen ise bir yırtıcı tarafından ölür kızım" neden yırtıcı kuşlar saka kuşlarını avlıyor? saka kuşları onlara zarar vermez ki. annemin gülüşünü duymuştum "hayatın kanunu bu kızım yırtıcı kuşlar yaşamak için avlanır" demişti çocuk aklı işte o zamanlar annenim bu söylediklerini anlamıyordum

ama zaman geçtikçe anlamıştım annem babamdan Saklanan bir saka kuşuydu babam ise onu avlayan bir yırtıcı...

Babam annemi öldürürken bile hiç tepki vermemiştim. belki babamın yanında ağlamaktan korktum yada sadece ölüm korkuttu beni, bilemiyorum annenim bana her zaman söylediği o sözü asla unutamıyordum "𝗔𝘃 𝗼𝗹𝗺𝗮 𝗮𝘃𝗰𝛊 𝗼𝗹 𝗺𝗶𝗿𝗮" bunu çocukken bana sık sık söylerdi av olma avcı ol Mira bu sözlerini yeni anlamıştım babamdan bahsediyordu ölmeden önce de hep beni uyardığı gibi "𝘀𝗮𝗸𝗮 𝗸𝘂𝘀̧𝘂 𝘀𝗼𝗻 𝗼̈𝘁𝘂̈𝘀̧𝘂̈ 𝗶𝗹𝗲 𝗱𝘂̈𝗻𝘆𝗮'𝘆𝗮 𝘃𝗲𝗱𝗮 𝗲𝗱𝗲𝗿 𝘀𝗼𝗻 𝗻𝗲𝗳𝗲𝘀𝗶𝗻 𝗮𝗰𝛊 𝗯𝗶𝗿 𝗼̈𝘁𝘂̈𝘀̧ 𝗼𝗹𝗺𝗮𝘀𝛊𝗻 𝗠𝗶𝗿𝗮" belki bu yüzden babamdan korkuyordum annem acı ile ölmüş, onun gibi acı bir çığlık ile dünya ya veda etmek istemiyordum

..

Asaf'ın koluna sıkmam ile neler olucağını yeni idrak ediyordum bunun sonu kandı babam a bakmış ilk defa bana gururla bakıyordu onu korumam hoşuna gitmiş olmalı ki beni arkasına almış Asaf a bakıyordu "bunun bedelini ödeyeceksin Sarca hesap uzar ama asla unutulmaz " diyip burdan çıkmıştı burdaki herkes bunun bir tehdit olduğunu anlamıştı şimdi ne olucaktı Asaf ta babam gibi bir yara mı olucakti bana, yutkunamamıştım bile belki ilk defa bu kadar cesurca davranmıştım

...

Eve gelmiştik babam ile yol boyunca Asla konuşmamıştık eve geldiğim gibi üzerimi değiştirmiş, makyajımı çıkarmaya başlamıştım bugun olan şeyleri hatırladıkça Asaf'ın bana olan hırsını ve nefretini görebiliyordum kimsenin kafa tutmaya cesaret edemediği adamın koluna sıkmıştım "𝗔𝘃 𝗼𝗹𝗺𝗮 𝗮𝘃𝗰𝛊 𝗼𝗹 𝗠𝗶𝗿𝗮"

"𝘈𝘯𝘯𝘦 𝘰̈𝘭𝘶̈𝘮 𝘯𝘦 𝘥𝘦𝘮𝘦𝘬"

"𝘜̈𝘴̧𝘶̈𝘮𝘶̈𝘺𝘰𝘳𝘶𝘮 𝘥𝘰𝘯𝘶𝘺𝘰𝘳𝘶𝘮 𝘢𝘯𝘯𝘦"

"𝘉𝘢𝘣𝘢 𝘰̈𝘭𝘶̈𝘮𝘮𝘶̈ 𝘺𝘢𝘴̧𝘢𝘮 𝘮𝚤?"

.....

Yapma Mahir, Mira yukarıda korkar yalvarıyorum sana Mira korkar, kes sesini Zehra ihanetin bedeli ölümdür

" silah ve bağrış "

Nefes nefese kalmıştım yıllardır aynı rüyayı görüp duruyordum" 𝘔𝘪𝘳𝘢 𝘬𝘰𝘳𝘬𝘢𝘳 ","𝘺𝘢𝘱𝘮𝘢 "

Annemin bu sözleri aklımdan çıkmıyor du. Yataktan kalmış elimi yüzümü yıkayıp aşağıya inmiştim babamın beni görmesi ile gözleri ile oturacağım yeri göstermişti

...