Yıldızları unutmayın ✨ 

3 ay sonra

Aslan'dan

Koskocaman 3 ay geçmişti perinin ölümünden daha dün gibiydi karımı gömüşüm derin bir nefes aldım.. Kahvaltı hazırlıyordum

Ahu yala birlikte evimizde yaşıyorduk kimseyle pek görüşmüyorum kendi ailemle bile çok sitem ediyorlardı haklılarda ama benim gücüm yoktu...

Kahvaltı hazırdı ahuyu uyandırmak için odasına doğru gidicektim ki ama o gelmiş kapının eşiğinde bekliyordu...

-Günaydın babam 

Sadece başını salladı minik adımlarla yanımdan geçip sandalyeye oturdu, tabsğındaki kahvaltılıkları eşelemeye başladı herşey sabah yaptığı gibi....Adam akıllı bir şey yemiyordu...

Onu izledim, Ben bir tek periyi kaybetmemiştim ahunun sesini de kaybetmiştim ahuyu sadece bir ay oyalayabilmiştim kızım ilk defa annesinden bu kadar uzaklaşıyordu. Ses kayıtları artık yetmiyordu, bir arkadaşımı aramıştım perinin sesiyle oynayıp bana atıyordu bende ahuya dinletiyordum taki bir gün annesinin ölümünden tam bir ay sonra aptal bir kadının ona yaklaşıp yazık oldu şu çoçuğa annesinde öldü ne yapıcak? Böyle aptal bir cümle kurmuştu hemde ahunun yüzüne...

Kızı ölümle ilk o gün tanıştı ağlamadı, bağırmadı, çağırmadı...Bir türlü şoka girmişti annesinin gelmesini beklerken bu hayattan tamamen gittiğini öğrenmişti, ahu o gün hepimize karşı uzaklaştı kimseyle konuşmadı, yemedi içmedi...

Ahu konuşmayı bıraktı, o günden sonra götürmediğim doktor kalmamıştı yapabilicek bir şey yoktu, doktorluk bir şey yoktu ahu kendisi konuşmuyordu doktor zamanla konuşucağını söylemişti... Tam iki aydır konuşmuyordu. ahu o günden sonra birdaha konuşmadı içine kapandı.... Ben periyle beraber ahumum sesinde kaybettim... Bütün vaktimi, hayatımı ona adamıştım.. İş artık umrumda değildi sadece ahuya ilgileniyordum...

-Babacım kahvaltıdan sonra parka gidelim mi?

Hayır anlamında başını salladı... Sorduğum her soruya hayır diyordu yeniden kahvaltısına döndü bir kaç parça şey yedi iştahı kapanmıştı.... Meyvesuyunu içmeye başladı... Bitirip masadan kalktı ve odasına gitti.. Bu bizim hergün yaşadığımız bir durumdu.... Gün geçtikçe kızımı kaybediyordum... Elimden hiç bir şey gelmiyordu ben ahuya ne kadar yaklaşmaya çalışsam o o kadar uzaklaşıyordu...

Yavaşca yerimden kalkıp sofrayı topladım, salona geçtim yapıcak bir şey yoktu çalışma odama doğru gittim masanın üstü çok kalabalıktı herşey birikmişti.. Hiç içeri girmeden kapıyı çekip kızımin odasına doğru yürüdüm içeriye geçtiğimde minik kızım oyun oynuyordu saçları dağılmıştı, onu taramalıydım... Saçlarını açık bırakmama izin vermiyordu, halbuki ki perinin olduğu zaman annesiyle küçük boyuyla kavga ederdi saçım açık kalsın diye...

-ahu gel saçlarını arayalım?

Başımı çevirip bana baktı, ayağa kalkıp ayısını alıp bana doğru geldi, Beni ikiletmedi onu kucağıma aldım saçlarını acıtmadan tarayıp Bi güzel ördüm saçlarına öpücük kondurup onu yavaşca yerine bıraktım yeniden oyun oynamaya daldı... Kızım iyi değildi bir çözüm bulmalıydım...

Onu yalnız bırakıp aşağıya indim telefonum çalıyordu arayan fıratı koltuğa oturup açtım telefonu

-alo

-efendim 

-nasılsın kardeşim 

-herzaman ki gibi, sen 

-iyim diyorum ki ahuyu da alıp dışarıya mı çıksak iyi gelir size hem bir şeyler yaparız?

-sağol Fırat çıkıca havada değilim ahuda öyle parka bile çıkmak istemiyor sen düşün artık

-abi böyle e olmaz başka doktora mı götürsek?

-farkındayım bütün doktorlar aynı şeyi diyor

-tamam abi eğer fikrin değişirse ara beni... ha aslan abi geçen gün bizim postalar karışmış adresi seninkiyle karıştırmışım sana zahmet Bi baksana sana gelmiş mi?

-tamam bakıp dönerim sana

-Tamamdır hadi Allaha emanet ol..

Yavaşca yerimden kalkıp üst katta çıktım çalışma odasına gittim bir sürü şey vardı burda nasıl bulucaktım?

Mecbur giriştim ilk önce kutunun içindekilere baktım bir sürü fatura ıvır zıvırdı burda yoktu, diğer taraftakiler döndüm... Bulamıyordum 1 saattir saçma pir posta arıyordum ayağa kalktıım tam odadan çıkıcaktım ki gözüme fıratın ismi üstünde olan bir zarf gördüm derin bir nefes alıp oraya yöneldim

Elime aldığımda bahsettiği zaeftı bu arkamı döndüm kapıya doğru gidicektim ki masaya çarptım tüm zarflar faturalar yere düştü... Öfkeyle bırakıp gitmeyi düşündün.. Ama yine toplayacak kiş bendim mecbur geri döndüm eğilip tek tek toplamaya başladım 10 dk bitirmiştim tam kalkıcağım sırada mavi bir dosya gördüm masanın altına düşmüştü uzandım onuda aldım...

Hiç bakmadan tam kutunun içine atıyordum ki gördüğüm şeyle duraksadım...

1 saat sonra

Aklım durmuştu nasıl fark edememiştim bunu nasıl? Belki de aylardır ordaydıı ben dönüp bakmamıştım hemen bir şeyler yapmam gerekiyor, bunun için yardım almalıyım kimi arıyacağımı biliyordum....

Dakikalar sonra onu aramıştım yardım istemiştim ve kabul etmişti...

Telefonu kapatıp arkamı döndüğümde ahuyu gördüm kucağında ayısıyla bana bakıyordu,

-ahum bir şey mi oldu? 

Başını sağa sola salladı bana yaklaştı onu kucağıma aldım başını göğsüme yasladı saçlarını okşadım , minik ellerini karnına götürdü. Ahu açılmıştı onu unutmuştum?

-bende çok açıktım hadi gidip mutfağa bakalım...

Kollarımın arasına geldi onu alıp mutfağa gitim ama ne yapıcağımı bilemedim belki kızımla biraz kaçamak yapabilirdik?

-ahu pizza mi istesek? 

Başını salladı onunla beraber piza sipariş verdik yarım saat sonra geldi oturup yedik bir kaç yerden telefon bekliyordum kanepede kızımla oturuyordum o çizgi filim izliyordu... Sıkılmış olmalıydı yavaşca ayağa kalkıp bana döndü saçlarından öptüm ahu odasına gitti... Tam o sırada telefonum çaldı beklediğim aramaydı....

Gerekli tüm konuşmalarımı yaptım gel gelelim ahuyu ne yapıcaktım? Onu arkamda bırakamazdım aileme bile bırakamazdım.. Doktorunu aramalıydım.!

Doktoru Zeynep hanımı bulup aradım

-alo. 

- Zeynep hanım merhaba

-merheba aslan bey nasılsınız

-iyiyim kusura bakmayın rahatsız ettim bir şey sorucaktım

-tabi dinliyorum 

-benim bir yere gitmem gerekiyor ama ahuyu bırakmakta istemiyorum ne yapmam gerekiyor?

-gideceğiniz yerde ne kadar kalıcaksınız?

-belirsiz 

-o zaman ahuyu kendinizle götürmelisiniz ahu yeni annesini kaybetti sığındığı tek siz kaldınız ahuyu götürmezseniz ahuyu tamamen kaybedersiniz bu yaştaki çoçuklar gibi değil ahu küçük yaşta ölümle sınandı onu yanlız bırakmayın lütfen, annesinin ardından babasının da onu bıraktığını düşünücek...

-tamam sağol doktor diyerek kapatmıştı telefonu ahuyu bırakamazdı bir telefon görüşmesi daha yaptı ahuyla ilgili istediği cevabı almıştı...

Artık tüm işler istediğim gibi hallolmuştu, sırada ahuya konuşup, eşyalarımızı toplayıp gitme vaktiydi. Ayağa kalktım ahunun odasına gittim kapıyı çaldım, ahunun kapıyı açmasını bekledim... Minik adım seslerini duyuyordum kapıyı yavaşca açtı. Yeşil gözleriyle bana baktı,

-Babacım içeri gelebilir miyim?

Başını salladı, içeri geçip yatağına oturdum.

-ahu güzelim yanıma gelir misin seninle konuşmak istediğim bir konu var.

Gözlerindeki o korkuyu gördüm onu götürmekle en iyisini yapıcaktım, onu kucağıma aldım... Kelimelerimi seçerek konuşmsya başladım

-güzelim biz seninle birlikte güzel bir yere gidicez, orda yaşıycaz bir süre, ne dersin farklı yerler görürüz?

Kuçağımdan indi masanın üzerindeki resimleri alıp yanına geldi ailemin bizimle gelip gelmiyceğini sordu kendi sessizliğin içinde

-hayır onlar bizimle gelmiycek, sadece sen ve ben ama onlarla görüşücez konuşucaz, ne dersin?

Karasız bakışlarıyla bana bakıyordu sonra sormak istedim,

-eğer istersen onlarlada kalabilirsin, seninle telefonda görüşürüz seni görmeye gelirim?

Gözleri hemen dolmuştu sıkıca ellerimden tutu, onsuz hiç bir yere gitmiycektim...

-o zaman bunu evet olarak kabul ediyorum tamamı birlikte gidiyoruz?

Başını salladı, onu kucağıma aldım sıkıca sarıldık birbirimize bir kaç dakika öyle kaldık, bana baktı minik anlına öpücük kondurdum onu yavaşca incitmeden yere bıraktım... Elbise dolabının içindeki valizi çıkardım..

-Babacım istediğin her şeyi bunun içine koyabiliriz?

Bana doğru geldi elbiselerini oyuncaklarını notalarını ayakkabılarını hepsini çantaya koyduk en son annesiyle olana resime yürüdü onuda alıp bana döndü..

-gel güzelim onu çantana koyalım...

Ahunun valizini hazırlamıştım, bir elbise çıkarmıştım rahat bir elbiseyidi, onu sokmasını istemedim ne yapıcağımı anlamış gibi yanıma geldi, yavaşca üstündekileri çıkarıp elbiseyi çorapları ve ayakkabısını giydirdim çantasını aldım valiziyle birlikte salona gittik onları oraya bıraktım ahuya döndüm...

-evet küçük hanım şimdi sıra babada bana yardım edebilir misiniz rica etsem ben ne alıcağım bilmiyorum 🤷‍♂️ azda olsa yüzünün gülmesini istedim ve istediğim olmuştu minik bir tebessüm belirdi yüzünde...

Hemen onu kuacığıma aldım öptüm öptüm doyamadım, orada yanağıma minik bir öpücük kondurdu

-kurban olurum sana, hadi bakalım ahu hanım...

Merdivenlerden yukarı çıktım odama girdiğimde onu yatağın üstüne bıraktım dolaba döndüm içindeki valizi çıkardım, yatağın üstüne koyup açtım ahu kollarını kaldırmıştı onu alıp yere koydum... O dolabın önüne gitti, minik parmaklarıyla gösterdiklerini alıp valize koydum o çoraplara yöneldi bende geri kalmadı aldım birlikte valize koydu ben valizi kapatırken o annesinin resimlerine yöneldi tek tek aldı derin derin baktı sonra dönüp bana getirdi alıp çantasına koydum.... Alıcağımız bir şey kalmamıştı geri kalan herşeyi halledip ahuyu da alıp evden çıkıp arabaya gittim valizleri bagaja koydum araçla gidicektim bagajı kapatıp ahuya yöneldim onu alıp çoçuk koltuna oturtum işim bitikten sonra ona baktım...

-şimdi dedenlere gidip vedalaşalım tamam mı?

Başını salladı, kapıyı kapatıp sürücü koltuğuna geçtim araçı çalıştırıp babamların evine sürdüm yolda abimi aradım

-alo 

-abi evde misiniz? 

-evet bir sorun mu var, ahuya bir şey mi oldu?

-hayır bir sorun yok size geliyoruz

-tamama kardeşim 

-abi... Evdeki herkesi tolpa konuşmak istediğim bir konu var...

-tamam bekliyoruz... 

Ahuya baktım minik gözleriyle bana bakıyordu,

-hazır mısın Babacım? 

Yüzünde gülümseme olmuştu başını sallamıştı buralardan gitmek ikimizde iyi gelicek ti...

​​​​