@lavinia_2003
|
Ben Defne. Onun derin ve boğucu denizinde boğulan ama bir o kadar da sonsuz olan denizi merak edip ölmek istemeyen Defne. Yanlışıyla veya doğrusuyla bu benim hikayem. Beni ben yapan hikaye. Hiç bir yere sığamamak, her yeri kendine yabancı bilip bu dünyadan soyutlanmak nedir en iyi ben bilirim belki de. Beni acımasızca döverken bile en azından bu hayatta bir babam var diyebildiğim adam bile üvey babam çıkmışken belki de hiç bir yere sığamamak en çok benim hakkım. En kötüsünden olan adama bile ait değildim sonuçta. Belki de kimseye ait olamazdım. Kendi aileme bile ait olamadığım gibi. Bu gece sildim yazdım sildim yazdım. Yüzünü santim santim ezberlediğim adama ne yazabilirdim, konuya nereden başlayıp nasıl bağlayabilirim ben de bilmiyordum. Avucumda sıktığım bilekliğe son kez baktım ve derin bir iç çekerek profil resmine tıklayarak mesajlar kısmına girdim. Ve ilk mesajımı attım. saat:03.35 Defne: Hocam rahatsız ediyorum kusura bakmayın bir şey soracaktım. yazıyor... Deniz:Sor bakalım. Defne:Şey bu sene de bizim derslerimize siz mi gireceksiniz? Deniz:Evet ben giricem. Nereden esti bu saatte bu soru? Defne:Ya hocam şey arkadaşlar bu sene matematik derslerine başka hoca girecek gibi şeyler söylemişti de benim de aklıma takıldı sormak istedim. Deniz: O zaman sen gece gece aklını meşgul etme. Evet derslerinize ben giricem. Defne:Yok hocam kusura bakmayın bu saatte rahatsız ettim yarını bekleyemedim. Deniz: Estağfurullah takılıyorum sadece. Merak edip de sormak istediğin bir şey olursa her zaman sorabilirsin çekinmene gerek yok. Defne: Sağ olun hocam ben sizi daha fazla tutmayayım iyi geceler. Deniz:Sana da iyi geceler. Bu saate kadar da oturma. Okullar açılınca zorluk çekersin. Defne: Tamam hocam. Ama bu sizin için de geçerli. Sonuçta erken saatte okulda olmanız gerekiyor. Deniz:Tamam bakalım öyle olsun.
|
0% |