Üniversite Bilgenin hep korktuğu bir yerdi. Nedense orası korkunç gelirdi Bilgeye. Gerçekten de içeri adım atar atmaz kendini daha da kötü hissetmeye başlamıştı. Kendine bir yer buldu ve oturdu. O an dünyanın çok büyük bir yer olduğunu ve kendisinin bu koskoca dünyada hiçbir şey olmadığını farketti. Derin düşünceleri yanına dünya tatlısı bir kız oturunca son buldu." Selam". Bilge o an kilitlendi sanki. Sadece kafasını hafifçe sallayıp "Merhaba,hoşgeldin." diyebildi. Bilge birazcık asosyaldi. Zehra'yla tanıştığından beri bir tık daka açılmıştı.(Çünkü Zehra gereksiz sosyaldi.)En azından artık karşıdaki kişiyle az çok konuşabiliyordu."Adın ne?" diye sordu Bilge. "Ece,seninki?" Bilge bir an adını unuttu. Bir iki saniye duraksadı ve"Bii e,Bilge. Bilge ben memnun oldum."dedi. Ece gerçekten bir dakika içinde Bilgenin hayranlığını kazanmıştı. Onunla daha fazla sohbet etmeyi çok isterdi ama sınıfa profesör girince fazla sohbet edemediler.

Teneffüs olunca biraz birbirlerini tanıdılar:

+Nerelisin Bilge?

-Konyalıyım. Sen?

+Ben Aydınlıyım.

Sessizlik...(Ece'nin de çok sosyal olduğu söylenemez.)

+Köyünüz var mı

-Varsa bile bilmiyorum. Hiç gezmedim.

+Ben köyde büyüdüm desem inanır mısın?

-Ciddi misin sen?

+Evet,buraya geleli 9 sene oldu.İlkokulu yatılı okudum ben.

-İlkokul,derken? Şaka mı yapıyorsun?

+Hayır,ciddiyim. Abim vardı yanımda,beraber okuduk.

-Kaç kardeşsiniz?

+5

-Maşallah Ece. Sen kaçıncısın?

+En küçükleri benim. 4 abim var.

-Ben de en büyük çocuğum. Evin tek kızıyım,iki erkek kardeşim var. Hep bir abim olsun isterdim. Bence çok şanslısın:)

+Aman al bütün abilerim senin olsun ama Gürkan abimi vermem.

-Neden?

+Gürkan abimle aramda 1 yaş var. Gürkan abim benim sadece abim değil yani,biraz farklı benim için anlatabildim mi?

-Anladım. Annen baban ne iş yapıyor peki?

+Annem ev hanımı,çalışmıyor. Babamı da 6 sene önce kaybettim.

-Ya...Başın sağolsun.

+Teşekkür ederim. Babamı çok fazla tanıyamadım biliyor musun? Babam yoğun mesai çalışırdı. Çok nadir görürdük babamı.

-Peki sizin evi kim geçindiriyor?

+Abimler. En büyük abim kameramanlık yapmaya başladı,Bir küçük abim resim öğretmeni,ondan bir küçüğünün de son senesi müfettiş olacak o da. Gürkan abim de burada Bilgisayar Mühendisliği bölümü okuyor. O da bugün başladı.

-Benim de en yakın arkadaşım Bilgisayar Mühendisliğinde okuyor, onunla ilk günü.

+Belki tanışmışlardır.

-Olabilir Ece. Sen buralara zor şartlarda geldin sanırım.

+Yani evet. Soba başında dizlerimizin üstünde Gürkan abimle aynı kitabı dördüncü defa çözdüğümü hatırlıyorum. Fakirlik var bizde biraz. Ama sonra ikimiz de burs kazandık. Yoksa şu an burada okumamız hayaldi...

Sessizlik...

+Sen nerede oturuyorsun bu arada?

-Hani böyle "Bizim Bakkal" ın karşısında sarmaşık sarkan bir villa var ya,işte orada oturuyorum.

+O ev sizin mi?

-Evet.

+Eğer bir gün param olursa hep bu evi alıcam derdim. O zaman sen zenginsin biraz.

-Annem doktor,babam lisede edebiyatçı.

+İyiymiş...O zaman sen bizim hemen alt sokaktasın.Huzur Apartmanının yanında oturuyorum ben.

-Zehra'yla komşusun o zaman.Benim yakın arkadaşım.

+Bir gün beni Zehra'yla tanıştır sen:)

-Sen de beni Gürkan abinle tanıştır. Gerçekten farklı bir hikayeniz var ilgimi çektiniz Ece. Bir gün Gürkan abinle gerçekten tanıştır beni.

+Tamam,sözüm olsun tanıştırırım.

ZİL ÇALDI

Bilge'nin aklı da fikri de Ece'de kaldı o ders. Özellikle yetim olduğunu duyunca yüreği parçalandı. Ve Ece çok mütevaziydi. Tam Bilgenin arkadaşlık edebileceği cinsten bir kız. Sanırım Bilgenin günü güzelleşmeye başlamıştı ve sanırım aradığı arkadaşı bulmuştu...