Giriş bölümüyle karşınızdayım...

Keyifli okumalar.

Yorum yapmayı, oy vermeyi ve yeni bölümden haberdar olmak için takip etmeyi unutmayın. 💬 ⭐️ 👤

🚬🚬🚬🚬🚬🚬

12 Eylül 2011

Pazar 14.50

Annemle mutfakta birşeyler yapmaya bayılıyordum. Önümdeki ayranı çırpmakla uğraşıyordum. Henüz 10 yaşında olduğum için bana bu görev layık görülmüştü. Ama annem bilmiyordu ki yarın 11 yaşına girecektim. Ben artık büyümüştüm!

"Anne, babam ne zaman gelicek?" dedim, heyecanla. Yarın doğum günümdü ama ben şimdiden heyecanlanıyordum. Ve daha 10 saat 10 dakika vardı. "Anne yarına kadar pastam hazır olur mu?" dedim, sabırsızca. Annem beni tezgahın üstüne oturtup, yüzümü avuçlarının aradına aldı.

"Canım benim pastan erken hazır olur, baban malzemeleri getirecek yarın yapacağız." dedi. Yüzüm düşmüştü. Ne vardı şimdiden yapsaydık? "Ama... Ama... Ama neden?!" dedim, ağlamaklı bir tınıyla.

"Bitanem yarın yapsak daha iyi olur, bugün yaparsak yarına kadar tadı kötü olabilir." dedi annem. Kısacası bayatlar diyordu dolapta.

Birden tahta kapı açıldı. Ben ve annem çok korkmuştum. Neyse ki gelen babamdı. Babam çok telaşlı gözüküyordu. Kapıyı hızla kapatıp, kitledi. Annem, telaşlanmıştı. Anlayamıyordum. "Cumaali ne oluyor?!" desede, babam bizi duymuyor gibiydi.

Birden silah sesleri duyulmaya başladı. Neler olduğunu kavrayamıyordum.

Silah seslerinden artık kulaklarım çınlamaya başlamıştı. Ellerim kulaklarıma kapatıp çığlık atmaya başladım.

Annem yanıma gelip, bana sarıldı. Çok yakınımdan bir inleme sesi duydum. Bir anda annemin ağzından çıkan kan yüzümü yıkamıştı, çok iğrençti.

Babam koşarak yanıma geldi ve beni tezgahın altına indirdi, aynı hızla annemin yanına gidip, anneminde kenara çekecekti ki, babamda annemin üzerine yığıldı.

Sesler kesildi, içerisi deşikti. Etrafa ölüm sessizliği hakim oldu.

Ne olduğunu yeni kavrıyordum. Annemle babam ölmüştü. Bu nasıl olmuştu?!

Koşarak annemin ve babamın yanına gittim. Annemin kokusunu içime çekmeye çalıştım. Hayır olamazdı! Annemin cennet kokusunun yerini iğrenç kan kokusu alamazdı! Bu nasıl olmuştu, kim tarafından olmuştu?!

Annemin yüzüne damlayan yaşın benim olduğunu anlamam pek uzun sürmemişti. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Hıçkırıklarımı bastırmak için "ANNEEE!" diye bir feryat döküldü dudaklarımdan.

Sonra omuzlarımda bir el hissettim, irkilerek arkamı döndüm. Toprak rengi gözleri vardı. "Onlar gitti artık." dedi. "Bu gerçeği değiştiremeyiz."

Derin bir nefes alıp sakinleşmeye çalıştım. "Sen kimsin?" diye sordum. "Sarılıp ağlaya bileceğin tek kişi." kollarını iki yana açtı. Ona sarıldım. O kadar kimsesizdim ki tanımadığım bir yabancının kollarındaydım şuan. Hıçkırıklarımı daha da şiddetlendi.

Kimdi bu çocuk? "Beni babanın arkadaşı gönderdi artık birlikte yaşayacağız." dedi. Tanımadığım biriyle mi? "Nasıl olucak o? Daha birbirimizi tanımıyoruz bile!" dedim, şiddetle.Eliyle gel işareti yaptı.

O evden çıktıktan sonra siyah bir arbaya bindik. Önümüzde ve arkamızda ikişer olmak üzere 4 araba vardı. Beni bi eve getirdi. "Artık burası senin evin" dedi ama burası çok büyüktü, takıldığım bir nokta daha vardı. "Nasıl benim evim hani beraber yaşayacaktık?" diye sordum, tedirginlikle. "Dışarıda biraz işim var. Geleceğim." dedi ve gitti.

Bir daha da gelmemek üzere... 🚬