-BENİ DİNLE-

‘‘ Ben basketbola çok küçük yaşta başladım Zifir. Daha doğrusu başlatıldım. Babam Zafer Gürsay, ünlü bir iş adamıydı. Ama işinden çok basketbol maçlarında vakit geçirirdi babam. Hiçbir maçı kaçırmazdı. Basketbolla ilgili çok büyük hayalleri vardı. Tabi ki bunların başında ben geliyordum. Annemin dediğine göre babam benim erkek olduğumu duyduğunda annemin hamile olduğunu öğrendiğine kıyasla daha çok sevinmiş.’’ Başını öne eğip tebessüm etti. Ama bu tebessümün acıyla dolu olduğu o kadar belliydi ki…

‘‘ Çocuk aklıyla annemin dediği şeyin ne anlama geldiğini anlayamamıştım. Büyüyünce aklı eriyor insanın bazı şeylere. Ben belli bir yaşa geldikten sonra babam her maça yanında ben de götürmeye başladı. Tabi ki de benimle vakit geçirmek istediği için değil. Sadece hayallerine bir adım yaklaşacağı bir basamak olarak görüyordu beni. Bu maçları sırasıyla kişisel antrenörler, sabah erken saatte koşular ve sıkı bir beslenme listesi takip etti. Kısacası babam beni hayalindeki çocuğa, pardon robota dönüştürme işlemine başladı.’’

Çayından bir yudum aldı. ‘‘ Basketbolu ilk başlarda hiç sevmiyordum. Çoğu zamanlar antrenmanlara gitmemek için ağlıyordum. Babam ise gözyaşlarımı hiç umursamadan her antrenmana, gerekirse sürükleyerek, beni götürüyordu. Sadece götürmüyor üstüne üstlük tribünlere oturup saniyesi saniyesine izliyordu tüm antrenmanımı. Şutları kaçırmadığım, üçlüklerimin isabetli olduğu günlerde bana çikolata alırdı. Tam tersi olan günlerde ise…’’

Yavuz’un gözlerine acıyla baktım. Babası dövmüş müydü onu? Zarar mı vermişti küçücük bir çocuğa, küçük Yavuz’a?

Benim bakışlarımı gördüğünde aceleyle söze başladı. ‘‘ Hayır, hayır sen yanlış anladın. Babam bana asla el kaldırmazdı. Ama bazı şeyler insanın fiziksel acıya göre daha fazla yakabiliyor. Kötü geçen antrenman veya maçlardan sonra yüzüme bakmazdı, yemekte masaya oturmamı istemez yemeği odama gönderirdi. İlk başlarda çok ağladığımı hatırlıyorum. Bazı günler ağlamaktan yemek bile yiyemediğimi… Hatta babam benim ağladığımı görünce tiksinir gibi bakar ‘‘ Erkek çocuğu ağlamaz diyeceğim de senin kız çocuğundan farkın yok ki.’’ söylenirdi. Benim bir kız kardeşim var. Belki hesabıma bakarken görmüşsündür.’’ Bana laf sokmayı da unutmuyordu paşamız.

‘‘ Esin benim bir tanem. Her şeyim. Şu hayatımda ne başardıysam hepsi iki kişi içindi zaten. Biri Esin diğeri ise annem. Artık sadece Esin’im var ama.’’

‘‘ Başınız sağ olsun. İyi bilirim o acıyı.’’ Yavuz anında bana baktı.

‘‘ Annem vefat etmedi Zifir. Başka bir adam için bizi bırakıp gitti. Belki de babamın gazabından korkuyordu ve sıkılmıştı. Ona hak veriyorum.’’ Kısa bir süre duraksadı ve yutkundu.

‘‘ Başın sağ olsun.’’

Gülümsedim. ‘‘ Teşekkürler. Devam et lütfen.’’

Yavuz annem hakkında fazla konuşmak istemediğimi anlamış olmalıydı ki anlatmaya devam etti.

‘‘ Esin doğduğunda babam il dışındaydı. Çok da uzak bir yerde değildi bu arada. Eskişehir’e gitmişti bir toplantıya. Ama babam işleri bitmesine rağmen dönmedi. Esin’le hiç vakit geçirmedi. Zaten Esin 2 yaşına bastığında annem evi terk etmişti. O yüzden ona hem anne hem de baba oldum ben.’’

Kahvemden yudum almaya çalıştım ama yutkunamadım boğazıma oturan yumrudan dolayı.

‘‘ Ben bu süreçte basketbolu sevmeye başladım tabii. Çok da başarılı oldum. Babam istediği her şeyi elde etmişti. Oğlu tüm dünyanın tanıdığı bir basketbolcuydu, kendi takımına sahipti: Bir adam başka ne isterdi ki?’’

‘‘ Ne olduysa o maç oldu zaten. ‘’

Kendi kendime ‘‘2016. Şampiyonluk maçı…’’

Yavuz ağır ağır kafasını salladı. ‘‘ Maçtan önce soyunma odasına girdim. Başlarında Rafet’in olduğu bir grup içki almışlardı ve içiyorlardı. Haklı olarak sert bir tepki gösterdim ve soyunma odasından çıktım Ama Rafet yedirememiş gururuna. Hazırladığı ilacı benim maçta ki molalarda içtiğim enerji içeceğine dökmüş. Ben birkaç yudum aldıktan sonra durumun farkına vardım aslında. Başım zonklamaya başlamıştı. Belki de o halimle maça devam edebilirdim ya da edemezdim, bilemiyorum… Ama sonra Rafet yanıma yaklaştı ve planının son ve en vurucu hamlesini yaptı.’’

Kaşlarımı havaya kaldırdım. Ne yapmış olabilirdi ki bu Yavuz ona bir anda saldırmış, ağzını yüzünü dağıtmasını sağlamıştı?

‘‘ Esin’i altında görmekten zevk duyacağını, Esin’in onu adını inleyerek kıvranmasının ne kadar hoşuna gideceğini söyledi.’’

İşte şimdi her şey anlaşılıyordu. Yavuz’un yaptığı hiçbir şeyin boşuna olmadığının kanıtıydı bu.

‘‘ Doping almasaydım bile Rafet’i orada aynı şekilde döveceğimi biliyordum. Ama doping bu işin tuzu biberi oldu. Maçtan sonra bana hemen test yapıldı. Tabi ki ilaç aldığım ortaya çıktı. Sahalardan yaklaşık 4 yıllığına uzaklaştırma almıştım. Zaten geri dönmeye de pek niyetim yoktu. En azından sporcu olarak.’’

Yavuz tanıştığımızdan beri ona sormak istediğim tüm soruların cevabını vermişti ne söyleyeceğimi bilemiyordum.

‘‘ Neden geri döndün peki?’’

‘‘ Babam öldü.’’ Vefat etti bile dememişti. Hayır, üzülmüyordu ama sevinmiyordu da. Hissizleşmişti… Bende başınız sağ olsun deme ihtiyacı duymadım.

‘‘ Bana geçen maçta ‘ Sen doping alıp arkadaşını döven bir pislik değil misin?’ dediğinde arkandan gelme ihtiyacı duydum çünkü ilk defa birisi bana bunları söylediğinde kalbimin acıdığını hissettim Zifir. İlk defa birine kendimi açıklama ihtiyacı hissettim.’’

‘‘ Çok özür dileri-’’

Sözümü kesti. ‘‘ Dileme Zifir, dileme. Haklısın çünkü. Hem sen o gün bana bunları dememiş olsaydın biz şuan da burada oturup bu konuşmayı yapıyor olmazdık.’’

Kafamı yana eğip yüzüne baktım. ‘‘ Özür dilerim. Bunları yaşadığın için ve tekrar özür dilerim. Sen bunları yaşarken birisi bile sana gelip neler olup bittiğini sormadığı için özür dilerim Yavuz. Her şey için özür dilerim.’’ Sözlerimi bitirirken gözlerimden engelleyemediğim yaşlarım döküldü. Ellerimle yüzümü kapatıp yaşlarımı silerken onun ayaklandığını hissettim.

Sonrasında kollarının bedenime dolandığını… Çenesini başımın üstüne yasladı.

‘‘ Asıl ben sana teşekkür ederim Zifir. Beni dinleyen ilk kişi olduğun için…’’ü

Ne kadar öyle durduk bilmiyorum ancak en son hissettiğim Yavuz’un beni kalacağım odaya götürüp üstümü örtmesiydi.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - BÖLÜM HAKKINDA DÜŞÜNCELERİNİZİ LÜTFEN BELİRTİNNN!!!!
OY SINIRI:30