5 

Karşımda duruyordu ... Karşımda ... Gülümsüyordu ... Özlem dolu gözlerle bana bakıyordu ...

Th : Talya ...

_ALEX_

Titriyordu . Ayakta durmakta ve nefes almakta zorlanıyor gibiydi . Korkmuştum . Titriyordu .

A : Talya ...

Theo Amca yanına gelip sarılınca boşluğa bırakırmış gibi kendini babasının kollarına bıraktı .

T : B-baba ...

Th : Efendim güzel kızım .

Ağlaması şiddetlenmişti ama artık titremiyordu . Biraz da olsa sakinleşmişti .

Biraz sonra , her ne kadar kendinde gibi gözükmese de en azından ağlaması durmuştu .

Ar : Hastaneye götürmemiz gerekiyor . İyi değil .

Th : Onu bizde biliyoruz gerizekalı ... Ama nasıl götüreceğiz , anında yakalarlar bizi . Şuan burada olmamız bile büyük bir risk zaten .

Ar : Tamam ben Ati'yi arıyorum .

A : Theo Amca , söz veriyorum Talya ile ilgileneceğim . İyi olana kadar her anını bildireceğim .

_TALYA_

Herşeyi duyuyordum ama tepki veremiyordum . Vücudum kasılmıştı . Her yerim sızlıyordu . Sadece kesik kesik inlemeye benzer sesler çıkarabiliyordum .

Odaya biri girdi . Alex'e çok benzeyen biri ... Alexle sarıldılar ve sonra babamlarla odadan ayrıldı .

Alex ise bu sırada biriyle telefonda konuştu ve ...

Uyandığımda bir hastane odasındaydım . Hala her yanım ağrıyordu fakat az da olsa vücudumu hareket ettirebiliyordum artık . Ben neler olduğunu düşünürken odanın kapısı çaldı ve içeri babamları götüren adam girdi .

At : Girebilir miyim ?

T : Tabii .

At : Nasıl oldun ?

T : İyiyim teşekkürler ...

At : Atlas ... Ama herkes bana Ati der . Alex'in kardeşiyim .

T : Memnun oldum ... Ati ?

Meraklı gözlerle bana baktı .

T : Nereye götürdün ... Babamı .

At : Güvendeler . Hem senin şuan bunları düşünmemen lazım .

T : ...

At : Talya beni anla söyleyemem ...

Gözlerim dolu dolu ona baktığımda o da bana özür dileyen gözlerle bakıyordu .

At : B-ben abimi çağırayım . Senin için çok endişelendi .

Ati odadan çıktığında sadece kendimi toparlamaya çalıştım . Biraz canım acısa da doğrulmayı becerdim . Nedenini bilmiyorum ama O'nun karşısında dağılmış durmak istemiyordum . Ve kapı çaldı . O an nedense kalbim yerinden çıkacak gibi oldu .

A : Talya ... Gelebilir miyim?

T : Tabii .

Kapıyı kapattı ve hızlı adımlarla yanıma gelip bir anda bana sarıldı . Ne olduğunu bile anlayamamıştım . Sonra bir anda bende kollarımı ona doladım başımı göğsüne yasladım . Bu yaptığım şeye her ne kadar sonradan hayret edecek olsam da , bu o an benim için dünyanın en huzur verici şeyiydi .