Rüyalar insanların benliğini yaşadığı yerdir, aynalar ise bakan kişinin ruhuyla karşılaşmasına yarayan bir çif yönlü penceredir, derdi babam.

Haklıydı da ne zaman göz perdemi kapayıp rüya alemine girsem benliğimi kişiliğimi yansıttığım rüyalar görür, nefes nefese sıçrardım yataktan şu anda olduğu gibi, aynalar bana iyi ve götü yanımı, yansıtan bir perdeyken, rüyalar ise benliğimin baş rolde oynadığı, bir sahneydi benim için, ne zaman o sahnenin sonuna geldiğim de seyirciler ölmüş, ellerim de aslaha çıkmayacağını bildiğim kırmızı sıvı akardı o an , benim en büyük kabusum buydu, birinin eceli olmak.

Ter içinde soluklanmaya çalışırken ev zili çalmaya başladı bir anda. Kendime gelmeye çalışırken kulaklarıma yeni fark ettiğim polis sireni beni afallatmaya yetmişti.

Ne olduğunu anlamaya çalışırken yataktan kalkıp yatağın önünde bulunan pufun üzerinde sabahlığımı alıp üzerime geçirdim.

Odadan çıkıp koridordan merdivenlere ulaştığım da

Ne olduğunu düşünmeye çalışıyordum. Bu aralar birini dövmemiştim, yada birini hastanelik etmemiştim.

Erdem abinin de beni çay kahve içmek için kapıya ekip yollamayacağına göre bir şeyler yollunda değildi.

Bir andan düşünerek indiğim merdivenlerden kapıya gidi açtım.

Karşım da emniyet amiri olan fırat vardı. Fırat Erdem amirin oğluydu polis akedemisini birincilikle bitirip şans üzeri babasının çalıştıgı karakola düşmüştü, son zamanlarda yaptığı görevler sayesinde hızla rütbe atlamış ailesini gururlandırmıştı.

Fırat : iyi günler Asu hanım

Asu : iyi günler amirim hayırdır, sabahın ilk ışıklarında kapıma geldiniz.

Fırat : Asu hanım sizi karakola götürmek zorundayız, nolduğunu orda öğrenirsiniz.

Asu: tamam üzerimi değiştirip geliyorum.

Diyerek kapıyı kapattım, odama çıkıp giyinme odasına girdim üzerime dolaptan aldığım kıyafetleri geçirdim.

Odama geçim çantamı kimliğimi ve telefonumu alıp, aşağı indim portmantodan kabanımı alıp üzerine geçirdim.

Kapıyı açıp "gidebiliriz" dedim. Amirle arabaya doğru yürüdük arka koltuğa bindiğimde yanımda kandın bir polis olduğunu gördüm.

Araba çalıştığında arkadaki araçta harekete geçti. Karakola doğru giderken camdan dışarı bakıyordum.

Hayat bu sefer nasıl bir bela getirmişti karşıma merak ediyordum.