Kurtuluş yaklaşırken...

Telefonu elime aldım ve açmaya çalıştım. Ama telefon açılmıyordu . Sanırım şarjı yoktu diye düşündüm.

“Noldu açılmıyor mu?”dedi Alp elime uzanarak

Telefonu ona uzattım. Açmayı denedi. Sonra telefonu elinde evirip çevirdi.

“Lan bu telefon benim değil ki!”dedi Alp

“Nasıl değil?!”dedim telaşla

“Bildiğin bu telefon başkasının”dedi iyice incelerken

Telefonu hep beraber kurcaladıktan sonra en sonunda ekranı açabilmiştik. Ve ekran resmi ile kimin olduğunu anlamıştık. Telefon Ayhan’ın yedek telefonu gibi bişeydi. Sahil kenarı gibi bir yerde bir fotoğraftı. Sırayla fotoğrafı inceledik ve telefonu cebime koydum.

“Şimdi ne yapıcaz?”dedim

“Resepsiyondaki kızdan anahtarı sen mi istesen acaba gece bir buluşma falan yapsanız?”dedi Hakan Alp’e

“Ayça’yı aldatıyor gibi hissediyorum”dedi Alp sıkıntıyla

“Burdan kurtulmalıyız sende biliyorsun nasıl düştük buraya oda ayrı sıkıntı”dedim

“Peki Hakan’la ben inelim sen Seren’le kal olur mu?”dedi Alp

“Olur abi dikkatli olun “dedim

~Hakan’dan

Alp abi ile odadan çıktık. Kendimi filmlerdeki ajanlar gibi hissediyordum. Hoplayıp zıplayasım geliyordu.

“Yerinde dur lan eşşek herif”dedi Alp

“Ya ama napim koridorlar çok uzun koşmak geliyor içimden “dedim

Sabır çekerek önden yürümeye devam etti. Resepsiyona yaklaşınca duvarın kenarında bekledim. Dibindeki masada hoş bir çiçek vardı. Yasemin’e götürsem pahalı çiçek bayılır benim yavrum diye düşündüm. Alp yine resepsiyona yaslanmış ordaki kız ile konuşuyordu. Kızın dibi düşüyordu diyebilirim. Alp kardeşimde yakışıklı çocuktu yalan yok şimdi...

Çiçeği elime almış inceliyordum. Vazoyu yere yanlışlıkla düşürdüm. Diğer şeyler düşmesin diye hızla eşyaları tutup kenara saklandım. Of Hakan of yapacağın işi diye söylendim kendi kendime...

~Alp’ten

Resepsiyondaki kızla konuşmaya gram bayılmıyordum. Kendince güzel kızdı ama benim gözüm sadece Ayçamdaydı. Her ne kadar rahatsız olsamda bizi kurtarmak için yapmam lazımdı. Havadan sudan konuşuyorduk taki Hakan kardeşim çok becerikli bir şekilde vazoyu düşürüp kırana kadar...

“Kim var ordan?!”dedi kız ayağa kalkarak

“Sakin ol güzelim ben şimdi bakarım”dedim ileriye giderek

“Biri var yine galiba?”dedi

“Rüzgardan düşmüş sanırım kimse yok “dedim Hakan’a dik dik bakarak

Geri döndüm ve kızın yanına oturdum. Çekmecelerin kulplarıyla oynuyordum.

“Buranın anahtarı yok mu sende güzelim bir anı fotoğrafımız kalır bari”dedim gülümseyerek

“Var yanımda ama kameralar açık “dedi kız çekinerek

Kamerayı kapatıcak şekilde oturdum.

“Aç bakalım güzelim “dedim sırıtarak

Anahtarı çıkarıp çekmeceyi açtı. Kimliklerimizi görebiliyordum.

“Alarm yok değil mi?”dedim merakla

“Çalışan anahtarları ile açıldığı için alarm vermez”dedi

“Güzel”dedim kimliklere uzanarak

Alp, Seren,Hakan ve evet Yavuz hepimizin kimliği burda...

Ben kimliklere uzanırken yine bir ses geldi. Hakan akıllısı yine bir şey düşürmüştü. Kız korkuyla kalkınca gözle kaş arası kimlikleri cebime attım. Benim olduğundan emin olduğum telefonu cebime attım.

“O ses neydi kim var orda?!”dedim rol yaparak

“Biri var galiba?”dedi kız korkuyla

“Sen güvenliği çağır bende etrafa bakıp odama çıkayım”dedim kalkarak

Hızlıca kalkıp duvarı döndüm. Hakan’ın kolundan tutup odaya sürüklemeye başladım

“Sen benim başıma bela mısın Hakan?!”dedim

“Ya abi ama ne yaptım-“dedi

“Bir çarpıcam anlıcan ne yaptığını”dedim

~Yavuzdan

Alp ve Hakan gittiğinde bu kadar gerginlik arasında Seren’le baş başa kalmak beni mutlu etmişti. Yerimden kalkıp Seren’in yanına oturdum. Başımı omzuna yasladım.

“Yoruldum yavrum”dedim ona bakarak

“Keşke bunlar olmasaydı hiç buraya gelmeseydik...”dedi

Yavaşça ona sarıldım.

“Olan oldu önemli olan birlikte olmamız değil mi?”dedim gülümseyerek

Oda gülümseyerek bana baktı. Fazlasıyla yakınlaşmıştık. Gözlerimi kapattım. Ve o an kapı açıldı.

“Lan ne yapıyosunuz?!”dedi Alp

“Valla sadece sarılıyorduk!”dedim elimi havaya kaldırarak

“İyi haber kimlikleri alıp geldim ve telefonuda”dedi Alp

“Telefonun şarjı var mı?”dedim yanına giderken

Telefonu açmaya çalıştı. Telefon açılıyordu ve evet şarjı vardı.Bildirimler art arta düşmeye başladı. Bir çok mesaj ve cevapsız arama hızla Kenan abiyi aradık.

“Alo baba?”dedi Alp

“Alo oğlum nerdesiniz!”dedi Kenan abi

Ses kesik kesik geliyordu. Ve hat tekrar çekmeyince telefon kapandı.

“Mesaj atmayı dene”dedi Hakan

Alp internet yavaş olsada konumu bir şekilde atmayı başardı ve kısa bir mesaj ile yardım istedi. Daha sonra ortak gruba mesaj attı ve telefon kapandı.

“En azından yardım isteyebildik...”dedi Alp derin bir nefes vererek

“Evet öyle oldu ama bu telefonu ne yapıcaz?”dedim

“Açmanın bir yolunu mu arasak?”dedi Hakan merakla

“Bu merak başımıza bir bela daha açar lütfen toparlanmaya başlayın illa bizi almaya gelirler”dedi Alp

Alp’e hak vererek toparlanmaya başladık. Bir süre sonra kapı çaldı.

“Sessiz olun “dedi Alp fısıltı ile

Hepimiz olduğumuz yerde durduk . Kapı art arta çalıyordu.

“Kimlikleri verin “dedi Alp

Kimlikleri alıp cüzdanında bulunan gizli bölmeye sakladı. Cüzdandan kopardığı bir bez parçası ile orayı yarım yamalak kapattı.

“Üstümüzü ararlar yatağın altına at”dedi Hakan

Alp cüzdanı yatağın altına attı. Telefonu çekmecenin arkasındaki bir yere sakladı.

“Yatın siz kapıya ben bakarım “dedi Alp

Hepimiz yatağa yerleştikten sonra Alp kapıyı açtı.

“Gecenin bu saatinde sizi buraya getiren ne beyler “dedi Alp görevlilere

“Kimliklerinizi aldınız mı acaba?”dedi görevli

“Ne kimliği?”dedi Alp

“Kimlikler kayıp efendim”dedi görevli

“Kimliklerimizi kaybettiniz birde sizden şikayetçi olacağım –“dedi Alp

Görevliler içeri girdi. Aramak zorundayız bahanesi ile etrafı aramaya başladılar en son çaresizce çıkıp gittiler . Hakan numara yaparken uyuyakalan ilk kişi olmuştu. Ayağa kalktım. Seren’e baktım. Kısmen oda uyumuştu. Üstünü örtüp Alp’in yanına gittim.

“Kapıyı kilitleyelim”dedim

Alp başıyla onaylayıp kapıyı kilitledi. Uyku tutmayınca balkona oturduk. Beraber sabahlamıştık. En sonunda balkonda uyuyakaldık...

Sabah’ın ilk ışıkları ile Hakan bağırarak balkona geldi.

“Buldum lan buldum!”dedi

İrkilerek sandalyeden yere düşmüştüm.

“Senin ses tellerinden gitar yapayım çocuk”dedim gözümü ovuşturarak

“Ya önemli bir şey buldum!”dedi Hakan

Alp gözünü açıp bize baktı.

“Ciddi bir şey değilse seni önce balkonda sonra resepsiyonda en son cümle alem içinde döverim”dedi

“Ya hani Ayhan’ın ekran resmindeki yer var ya”dedi

“Ee nolmuş ona?”dedim

“Ya yine boş boş konuşuyor ya”dedi Alp arkasına yaslanarak

“Ya Alp valla boş değil dinleyin bir”dedi Hakan

“Lan sabah sabah sus kafa ütüleme”dedi Alp

“Alp!”dedim

“Noldu ?!”dedi bana bakarak

“Durda bı çocuk söylesin “dedim

“İyi be söylesin”dedi Hakan’a bakarak

Seren uykulu bir şekilde yanımıza geldi. Hafifçe kapıya yaslandı. Hafif dağınık saçları ve uykulu yüz hatları vardı. Açıkçası her haline aşıktım ben bu kızın....

“Neler oluyor niye bağırıyorsunuz?”dedi Seren

“Hakan bir şey bulmuş”dedi Alp bıkkınlıkla

“Ekran resmindeki yeri ben biliyorum!”dedi Hakan

“Nasıl?!”dedi Alp doğrularak

“Biliyorum bildiğim bir yer çünkü “dedi Hakan

Evet bu kadar olay arasında bir Hakan’ın kaosu eksikti ve bizdr yavaş yavaş yaklaşıyorduk. Kendisi bir kaos olan Hakan şimdi koskoca bu kaosun çözümcüsü olabilecek miydi acaba...

Heyecanla ona baktık.

“Söyle neresi burası nerden biliyorsun!”dedim koluna yapışarak

Bir yanıt için hepimiz merakla ona bakıyorduk.....