Zamanın akışında kaybolmak nedir? Sanırım seninle öğrendim...

Hem şaşkınlık hem sevinçle yürümeye devam ettim. Yarın resmen buluşuyorduk. Biz onunla buluşuyorduk. Yolu dans ederek gidiyordum resmen bir an durdum. Yuh oğlum napıyon dedim kendime abartma tamam kendine gel sanki ilk kez biriyle buluşuyorsun. Etrafa baktım şükür bana bakan yoktu. Biri Yavuz diye sesleniyordu. Gülümseyerek döndüm. Seslenen Yasemindi.

“Yavuzz naberr” dedi.

Yüzümden anlık geçen bir tiksinti ifadesinden sonra yanıt verdim.

”İyiyim Yasemin ne var?” dedim.

“Aa seslenmekte suç oldu pazartesi matematik sınavı var istersen sana yardımcı olabilirim” dedi.

Cevap vermeden önce düşündüm Yaseminle pek muhabbetim yoktu açıkçası konuşmak istememiştim nedenini bilmiyorum ama bu matematiğinin çok iyi olduğu gerçeğini, benimde yardıma ihtiyacım olduğu gerçeğini değiştirmiyordu.

“Peki olur ne zaman çalışacağız ?“ dedim.

“Yarın 3.30 kütüphanede olur mu?” dedi.

“Olur tabi” dedim gülümseyerek.

Hafif sarı dalgalı saçlarını rüzgara karşı savurarak döndü.

“Görüşürüz o zaman” dedi.

”Evet görüşürüz “ dedim ve gidişini seyrettim.

Daha sonra uzun yolu yürüyerek eve ulaştım. Anahtar cebimdeydi ama almaya üşendim ve kapıyı çaldım. İçerden bir ses “geldim” dedi. Bu valide sultanın sesiydi yinede kapıyı sertçe çalmaya devam ettim. Sonunda kapı açıldı tabi benimde tokatı yemem bir oldu.

” Bekle demedim mi sana ne vuruyorsun alacaklı gibi o kapıya!” dedi.

“Ya valide sultan uyarabilirdin hani biz şiddete karşıydık” dedim.

“Ben insana şiddete karşıyım evladım senin gibi öküze şiddete değil “ dedi.

“Çok ayıp valide sultan çok ağzına yakışıyor mu hiç “ dedim

içeri girerken “kes bide karşılık veriyor hala “ dedi ve terliği eline aldı.”

Tamam tamam valla bişey demedim ben” dedim ve koşarak odama çıktım.

Evet yapılacaklar listesi şimdi yarın Serenle buluşucam ve Yaseminle biri 3 te biri 3.30 da dedim. Sonra aynaya baktım. Saçım başım dağılmış ya bir dakika ne! Biri 3 biri 3.30 mu ulan sadece saçım başım değil beynimde dağılmış. Ne yapıcam ben şimdi ne yapıcam diyerek odanın içinde volta atıyordum. Telefona gelen bildirim ile düşüncelerim anlık dağıldı.

12/D Yasemin: Hangi konuda daha kötüsün?

Ben: Matematiğe dair herşeyden

12/D Yasemin: Daha erken buluşalım o zaman

Ben: Sabah falan gibi mi?

12/D Yasemin: Bir saat daha erken kastettim aslında

Ben:Olur peki görüşürüz

Bu daha iyi olmuştu bir saat erken buluşuruz. Zaten ben bişey anlamıyorum 3'ten önce çıkarım Seren’in yanına giderim evet aferin lan yavuz bir kere işe yaradı şu zehir aklın yapabilsen kendimi öpücem valla.

Gecenin geri kalanını oyun başında geçirmiştim . Daha sonrası uyumak ve uyanmaktan ibaretti. Tabi haftasonu olması etkisiyle öğlen uyanmıştım. Kısa bir duş alıp giyindikten sonra çantama defter ve matematik kitabını koyup çantayla beraber yola çıktım. Evin yakınında Yasemin beni bekliyordu. Yanına gittim.

”Selam Yasemin” dedim gülümseyerek.

Oda aynı şekilde karşılık verdi.

”Selam Canım” dedi.

Bir kaşımı kaldırarak ona baktım. Canım mı dedi bana o neyse sadece konuşma şekli öyledir diye düşündüm bana yürüyecek hali yoktu ya .. Kütüphaneye doğru yürümeye başladık. Kütüphaneye yaklaşınca koluma girdi. Ben şaşırmaya devam ediyordum. Yarabbim lütfen şuan yüzüm kızarmasın valla yanlış anlaşılır ne yapıyor bu kız ya.. Göz ucuyla Yasemine baktım. Yüzünde memnun bir sırıtış vardı.

İçeri girdik. Kütüphanede olduğumuz için çok rahat hissetmiyordum. Rastgele bir masaya oturduk . Etrafa bakıyordum. Ya Seren’de burdaysa ya yanlış anlarsa benim her gün başka kızla gezdiğimi düşünürse ben bu düşüncelere dalıp gitmiştim.

“Yavuz ! odaklan biraz daha ilk dakikadan daldın” dedi Yasemin.

”Ha tamam burdayım anlat sen “ dedim.

“Yaklaş biraz bağırmak zorunda kalıyorum “ dedi.

Başımı biraz eğdim. O anlatıyor ben dinliyordum gerçi bişey anlamıyordum. Bir iki şey anlayabilmiştim.

“Diğer kalemi uzatabilir misin?” dedi.

Kalemi uzattım. Kalemi alırken parmaklarımız birbirine sürtündü hızla elimi geri çektim ve saate baktım. Vakit hızlı geçmiş saat 3.30 olmuştu. Seren’i fazla bekletmiştim.

“Bence bu kadar yeterli teşekkür ederim “ dedim

yerimden kalkarak

”ama daha konun yarısı bitti” dedi.

”Bende 50 alsam yeter zaten” dedim.

Tam çıkmak üzereyken kapıda Seren’i gördüm.

Buraya gelmişti. Daha kötüsü Yasemin ve beni görmüştü.

“Ee bari bende geleyim seninle “ dedi.

Ve eşyalarını toplayıp koluma girdi. Seren’in tepkisini pek okuyamıyordum. Gözleri ikimiz arasında mekik dokuyordu . Daha sonra hızlıca yanımızdan geçerek arka raflar arasında kayboldu.

“Sen git benim biraz işim var” dedim.

“Yolumuzun üstüyse orda ayrılırız-“ dedi .

“Git Yasemin!” dedim.

O anlık sinirle onu dinlemek bile istememiştim . Oda fazla üstelemeyip gitmişti. Arka raflara doğru gittim . Etrafta Seren’i arıyordum. Sonunda bulmuştum.

”Seren” dedim.

“Evet ne var?” dedi.

“Ben çok özür dilerim hiçbir şey göründüğü gibi değil “ dedim.

“Beni ilgilendirmez senin hayatın “ dedi.

“Ama seni ekmiş oldum “ dedim.

“Senden pek bir beklentim yoktu zaten gelmeyeceğin açıktı neden gelesin ki” dedi.

” Ama cidden gelecektim” dedim.

“Yapıcaktım gelicektim gelirim falan demesi kolay yapsaydın o zaman “ dedi.

Ve yanımdan geçip gitti.

Bir bakım haklıydı ilk ona söz vermiştim. Bir andanda tam tahmin ettiğim gibi beni her gün başka kızla gezen biri olarak görmeye başlamıştı. Peşinden gittim.

“Seren dinler misin bı lütfen cidden gördüğün gibi biri değilim “ dedim.

O dinlemeden yürümeye devam etti. Beni adeta yok sayıyordu. Konuşmayı kestim artık sadece onu takip ediyordum.Durdu.

“Unut gitsin sen yardıma ihtiyacı olan biriydim bende yardım ettim başka bir şey yok anladın mı?” dedi.

“Hayır öyle değil ben beni yanlış tanımanı istemiyorum” dedim.

“Bende seni tanımak istemiyorum zaten artık kimseyi tanımak istemiyorum”dedi.

Hayatımda ilk kez yaşadığım garip bir duygu daha vardı. Hevesim kursağımda kalmıştı. Bu duygu bu kadar acıtan birşey miydi cidden?

“Ama lütfen bak anlıyorum ama bana bir şans ver ne kaybediceksin ki” dedim.

Bir yolunu bulmaya çalışıyordum. Burda bitemezdi hemde bu kadar çabuk bitemezdi. Elim ayağıma dolaşmıştı .

“Ben sana bir şans verdim zaten sende gidip başka kızla harcadın” dedi.

“Sadece ders-“ diyebildim lafı ağzıma resmen tıktı.

“Bugün ders yarın arkadaşım diğer gün dalgınlığıma geldi dersin sende bahane çok belliki” dedi.

“Bak hayır bahane değil hatamın farkındayım çok özür dilerim lütfen “ dedim.

“ İyi peki biraz düşüneyim 1 saat sonra gel bu seferde geç kalırsan şansın yok ona göre “ dedi.

“Tamam bu sefer söz tam vaktinde gelicem” dedim.

İçimde bir umut vardı artık en azından kısmen bir şansım vardı.

Bu bir saati dolaşarak geçirdim. En son çiçekçiye uğrayıp bir buket gül aldım ve kütüphaneye döndüm. Yanına gittim. Ve çiçeği ona uzattım. “

Çiçek ne için? “ dedi.

”Özür niyetine “ dedim.

Ona baktım bir tepki bir cevap bekliyordum. Çiçeği masaya koydu ve gülümsedi.

”Teşekkür ederim güzelmış ama” dedi.

“Ama ne ikinci şansı hak ettim mi affettin mi?”dedim heyecanla .

Saçını parmağına dolamış oynuyordu. Yüzünde düşünceli bir tepki vardı.

“İşin aslı şu-“ dedi.

Amacı beni merakta bırakmaktı ve bunuda gayet iyi yapıyordu...