Her zaman bir yolu vardır...

Kapıda gerginlik elle tutulur vaziyetteydi.

“Yavuz gelmicek kızım –“ dedi Annem bende araya atladım.

“Kahvaltı yapıyorduk sende gelsene!”dedim.

Annem dik dik suratıma baktı.

“Belki kızın işi var evladım “ dedi.

“Hayır ablacım yok” dedi

içeri girerek ve yanımdaki sandalyeye oturdu. Annem biraz bozulmuştu. Çünkü o Yaseminle beni ayarlamaya çalışıyordu. Eminim ki yinede vazgeçmicekti. Yemek sırasında bir gerginlik vardı. Yasemin koluma yapışıyor o yapıştıkça Seren beni çekiştiriyordu.

“Yavuz oğlum Yasemin okulda hep ilk 3’e giriyormuş ne kadar başarılı bir kız maşallah Allah sahibine bağışlasın değil mi?” dedi.

”Ne cidden mi ne güzel ne güzel “ dedim.

Koluma gelen yumrukla kendime geldim.

”Hığ hığ yani çok iyi aynen” dedim.

Seren beni parçalıcak gibi bakıyordu.

”Sen dersleri iyi olan birine layıksın oğluşum hem seni ders çalıştırır” dedi.

Seren çatalı masaya vurdu.

“Ablacım oğlun bana layık o zaman bende okul birincisiyim “ dedi

. Masada bir sessizlik oldu bende dahil herkes şaşırmıştı.

”Yasemin tanıdık en azından “ dedi annem sözleri yutarak.

Seren yemeğe devam ederken tabağa bakıyordu.

“Bizde tanışırız ablacım dert ettiğin şeye bak”dedi.

Yasemin iyice koluna yapışırken Seren ise kendini zor tutar gibi ona bakıyordu. Çatalı masaya bıraktı ve ayağa kalktı.

“Hadi Yavuz gidiyoruz “ dedi

onunla beraber bende kalktım.

“Misafir var ders çalışcaksınız otur Yavuz” dedi

annem ve geri oturdum.

“Kalk Yavuz ben anlatıcam dersi sana” dedi.

Tekrar ayağa kalktım. Annem beni çekiştirdi ve sandalyeye geri oturdum. Seren bana doğru eğildi hafifçe yakamı tuttu.

”O kızla o odada baş başa ders çalışma yalanları ile oturursan beni unut ona göre “dedi.

Sonra ise toparlandı.

“Elinize sağlık yemek için teşekkür ederim “ dedi.

Annem gidişinden memnun olarak kapıya kadar geçirdi.

”Afiyet olsun güzel kızım “ dedi

samimiyetsizce

“Yine bekleriz” dedi.

“Evet hep her zaman yeniden bekleriz!” diye bağırdım.

Önce Yasemin’i başımdan atmam sonra bide valide sultanın bu kız kim sorularını yanıtlamam gerekicekti. Her yeni günde her yeni bela bulan ben yine iş başındaydım.

Kahvaltı bitimine yakın o söz geldi.

”Hadi yavrum odana çıkınca ders çalışın “ dedi.

“Odam olmaz !” dedim.

Annem bana dik dik bakıyordu.

”Niye olmazmış oğlum hem sessiz ortam işte” dedi.

Anneme eğildim ve sessizce konuştum.

”Valide sultan oda pislik içinde ayıp olur şimdi kıza “ dedim.

Oda aslında pis değildi. Ama benim bir bahaneye ihtiyacım vardı.

”İyi burda çalışın bari “ dedi

ve masayı toparladı .

“Aaa ben kitaplarını kütüphanede unuttum daha büyük talihsizlik alıp geleyim hemen” dedim

Ayağa kalkmamla valide sultanın beni geri çekmesi bir oldu.

”Yasemin’de kitap var çalışırsınız beraber sen dinlicen sadece” dedi.

Bu planda işe yaramamıştı. Yasemin anlatmaya başladı benim dinledikçe içim daralmaya başlamıştı. Hayır telefonumda valide sultanda kalmıştı şimdi ne yapıcaktım ben. Yasemin’e baktım içimden yeter sus artık bir halt anladığım yok demek geçti ama yalnızca gülümseyebildim. Kızım bu kadar zekisin madem benimle niye vakit harcıyon sınıfın ineği var çok yakışırsınız demekte geldi içimden ama gördüğü gibi onuda yuttum.

Bir süre sonra kapı çaldı. Hızla ayağa kalkıp kapıyı açtım valide sultanda arkamdan koştu tabi.

“Sen geç dersine-“ dedi

ama lafı bitiremeden kapının dibindeki çantayı kapıp çıktım. Gelen Seren’di eminim bir bahanesi vardı elini tutup koşmaya başladım. Valide sultan arkamızdan geliyordu.

“Atla atla motora atla “ dedim

hızlıca motora bindik ve uzaklaştık.

“Şükür geldin bir an bayılıcam sandım “ dedim.

“Kitabı isteme bahanesi ile gelmiştim bende “dedi.

Yol boyunca daha fazla bir şey konuşmadık. Ben nereye gitsek diye bakınıyordum. Oda arkamdan sarılmış başını sırtıma yaslamıştı. Sırf şu an bitmesin diye yolu uzatabilirdim. Hafifçe hızlandım. Tabi ani hız ile daha sıkı sarılmıştı.

“Yavuz seni parçalarım çocuk!” dedi.

“Ya tamam bişey yapmadım ki aaa” dedim ve güldüm.

“Bu arada nereye gidelim?” dedim.

Kavşağa geldiğimizde kırmızı ışıkta durduk.

“Ahanda kavşak “ dedi yolu göstererek sonra beni gösterdi.

”Bide burdaki yavşa-“ dedi.

“Ya hop hop ne hareket ediyon bana ya” dedim.

“Gerçek bu Yavuzcum bazen gerçekler acıtır “ dedi.

“Ben öyle bir insan mıyım?” dedim.

“Sen insan mıydın ben beyinsiz insan olabileceğini bilmiyordum” dedi .

“Hem insan değilsin hemde beyinsizsin dedin çok kırıldım “ dedim.

“Kalbin var mıydı senin ya merak ediyorum” dedi.

“Aç bakalım istersen tövbe ya” dedim .

Ve yeşil ışık yandığı için yola devam ettim.

Sahil tarafına gelmiştik. Motoru kenara park ettikten sonra inmesine yardım ettim.

“Simit yiyelim mi ben kahvaltıdan bişey anlamadımda?” dedim.

“Bana çikolatalı al” dedi.

Simitçi abiye yaklaştım.

“Abi bir çikolatalı bir düz simit verir misin?” dedim.

İki simiti verdi.

“Uzun zamandır burda bu kadar güzel çiftler görmüyoruz evladım hadi bugünlük benden olsun “ dedi.

“Amca yok sadece arkadaşız “ dedim

Seren’e bakarak.

”Yani şimdilikamcacım “ dedim

ve parayı uzattım. Sırf bize çift dediği için daha fazla verebilirdim. Benden olsun yok vereyim amcacım derken biraz orda oyalanmıştık.

Daha sonra sahil boyunca yürüdük. Seren daha çok çikolatalı simiti ile ilgileniyordu gerçi.

"Dudakların hep çikolata olmuş küçük çocuk gibisin ha” dedim

ve cebimden mendili çıkarıp ağzını silmeye başladım.

“Ya dur !” dedi.

“Ya sus bı Allah Allah” dedim

ve daha sonra mendili çöpe attım.

“Benden çok simitle ilgileniyorsun “ dedim dudağımı büzerek. Göz devirdi.

”Çikolatalı simit senden daha çok huzur veriyorda ondan “ dedi.

“Nasıl benden çok huzur veriyormuş?” dedim.

“Bir kere çikolatalı simit senin gibi car car konuşmuyor beni gıcık etmiyor ve başka kızların yanına gitmiyor” dedi.

“Bende gitmiyorum –“ dedim desemde lafı ağzıma tıktı.

“Gidiyorsun sus” dedi.

“İyi nasıl diyosan öyle olsun haklısın tamam” dedim .

Bıkkın bir nefes vererek .

“Senin Valide oğlumu kaçırdılar diye polisi aramıştır değil mi?” dedi

gülerek.

“Harbi ben onu unuttum vermiştir belki” dedim gülerek.

Motora kadar yürüdükten sonra motora binip tekrar yola çıktık.

”Evin nerde bırakayım bari “ dedim.

“Kütüphanenin bir alt caddesine gir göstericem” dedi.

Bir süre yolu takip ettikten sonra tarifine uyarak gittim. Sonunda gelmiştik o motordan inerken bende motora yaslandım.

“Yarında görüşür müyüz?”dedim.

”Yarın okul var okul çıkışı düşünebiliriz” dedi.

Ona yaklaştım. Hafifçe sarıldım içimden gelmişti ki artık cesaret edebilmeliyim diye düşündüm ama içimden bir ses ya iterse demişti. Ama öyle olmamıştı oda bana hafifçe sarılmıştı. Hatta yanağımdan öpüp eve öyle girmişti. Tabi ben bir süre olduğum yerde donakaldıktan sonra gerçekliğe dönebilmiştim. İçimde uçan kelebekler şimdilik sevinç habercisiydi. Motora binip eve yaklaşırken aklıma gelen valide sultan ile o kelebekler dibi boylamıştı. Eve yaklaştığımda motordan indim. Yutkunarak yavaşça kapıyı çaldım...