5. Bölüm

Hayat çok yaralayıcı. Sizce benim annem ve babam yok diye öldürülmek zorunda mıyım? Ama böyle görüyorlar. Tek bir kişi değil herkes. Ama benimde annem ve babam vardı. Sadece terk ettiler. Ama bir gün babamı bulursam ya da o beni bulursa bunların hepsinin hesabını soracağım. Yaşanmışlıkların ve yaşanacakların. Annem'e gelirsek... Bilmiyorum. Gerçekten mezardaki annem'den hesap sorabilir miydim? Elbette annemi gördüm ama beni hiç sevmedi bugüne kadar. Ve şimdi karşımdaki kişi benden hayatımı tehlikeye atmamı istiyordu. Tamam yaşamak istemiyorum ama ölümümün'de çok gereksiz birisi yüzünden olmasını istemezdim.

Bir anda kafama geçirilen çuval açıldı. "Bizden başka birisine çalışıyor musun?!" Bir anda korktum. Yüzü berbat haldeydi. Sağ tarafında kaşının bitiminden çenesinin hizasına kadar bir bıçak kesiği vardı. Onlar hem iyi hem de kötü insanlardı. "Soruma cevap ver!" Yine bağırıp üzerime yürümeye çalışınca geriye çekildim. Evet, ben kötü bir insanım. Karşımdakiler ekip üyesi. Yüzünde çizik olan adam patronun sağ kolu. Bugüne kadar patronu hiç görmedim. Herkes onun ismini duyunca korkuyor. Patronun sağ kolunun ismi ise caner'di.

"Neyden bahsediyorsun hiçbir fikrim yok. Açıkla ki cevap vereyim." Bir anda gülmeye başladı. "Kızım sen beni delirtmek mi istiyorsun, he?!" Dedi. "O okuldaki kızı kim öldürdü? Senin öldürdüğün kesin ama neden?" Sordukları sorunun cevabı çok açıktı aslında. "Dediğin gibi benim öldürdüğüm kesinmiş işte!" Aklım birşey takıldı. "Ev arkadaşım yıldız nerde?" Sorumu duymazdan gelmiş gibi yaparak, "Sana bu emri kim verdi?" diye sordu. Biraz önceki sorduğum soruyu tekrarlayarak, "Arkadaşımın nerede olduğunu söylemezsen hiçbir soruna cevap vermeyeceğim!" Yanındaki adam'a işaret verdi. Yine elinde bir elektro şok gördüm. Allah'ım kabus gibi. Neredeyse ağlayacaktım. En son duyduğum ses Caner'e aitti. "Batu kızı evine bırakın."