Bazen düşünüyorum hayat neden bu kadar acımasız diye sonra diyorum ki hayat bir düşman ve ben onu yenebilirim. Ama yenemediğimi ve yenemiyeceğimi bende biliyorum. Ve bu çok acı verici bir duygu annemi kaybettiğimden beridir böyleyim. Babam ise... Beni henüz doğmamışken terk etti ve hayat ile mücadelem tam o an başladı. Annem kanser hastasıydı ve onuda çok küçük yaşta kaybettim. Tabii ki babamın beni terk ettiği yaşta değildim. Çünkü ben hiç babamı görmedim. Annem ben sekiz yaşımdayken melek oldu. Kendime yediremiyorum. Diyemiyorum, annem öldü diyemiyorum... Şuan annemin sıcaklığına babamın şefkatine ihtiyacım var. Ama yoklar... Şuan bir karakoldayım. Daha doğrusu tek ben değil okulun hepsi. Ve tek bir katil var. "Gece Akın, ifade için sorgu odasına bekleniyor." İşte başlıyoruz...

Evet, sanırım bu bölüm biraz duygusal gibiydi. Kitap hakkında yorumlar yapmayı unutmayın. Okuyanalara iyi okumalar 🤍🤍🤍