🌸İYİ OKUMALAR 🌸

Sevmek az kalır ben ona

Aşıktım..

.....

Evet yaman gitmişti hastanede yemeklerimizi yedikten sonra yaman gitmem gerekiyor diyip gitmişti bende nöbetim bittiği için eve dönüyordum yada şöyle diyim eve dönmeye çalışıyorum tek duam biyerde uykuya kalmamak sonunda evin önüne baktım bizim üst katımızdamı kalıyordular onların evine baktım biraz sonra eve girdim kapıyı kapattım Zeynep'e bakmatım ama odasında yoktu bende Zeynep'e nerde olduğunu sordum

Biraz zaman geçtikten sonra okul işlerini halletmeye gittiğini söyledi bende hemen yatağıma girip uykuya daldım...

Uyandığımda saat 6'ya geliyordu akşam olmuştu o kadar yatmış mıydım ya neyse diyip kalktım mutfağa baktığımda Zeynep sıkkın bir şekilde oturuyordu beni görünce gülümsemeye çalıştı ama ben onu teniyordum bişey moralini bozmuştu gidip yanına bir sandalye çektim ellerini tuttum "Zeynep sorun ne noldu" Zeynep ağlamamak için direniyordu ama başarılı olamadı ağlamaya başladı bende hemen ona sarıldım "Zeynep ne olursa olsun bana anlatabilirsin" dedim Zeynep biraz daha sakinleştikten sonra bir bakdak su götürdüm sonra anlatmasını bekledim Zeynep söze girdi "yeşim ben çok korkuyorum" neyden korktuğunu ilk anlamadım sonradan yaman ve Fırat'ın göreve gittiği geldi evet bende korkuyordum sadece belli etmemeye çalışıyordum ama şimdi Zeynep'e teselli vermem gerekiyordu "Zeynep onlara bişey olmayacak tammamı Allah'ın izniyle sağ sağlim gelcekler o yüzden üzülme dua et tamammı" dedim birileri banada bu şekil moral verebilirmi Zeynep benim sözlerimden sonra daha iyi oldu bende yamanla sevgili olduğumuzu anlattım

Bu haberi duymayı bekliyormuş gibi bir tepki verdi bizim adımıza çok mutlu olduğunu söyledi zeyneple bu sohbetimizin ardından Aysel teyzelerle alakalıda konuştuk Aysel teyze Zeynep'in annesiydi bu sohbetten sonra biraz dinlenmek amaçlı odamıza çekildik bende telefonumda yamanın profiline bakıyordum sadece bu fotoğrafı vardı o gelince ilk işim onun fotoğraflarını çekmek olucak inşallah hemen gelirler sonra kendimi derin karanlığa bıraktım...

3 gün sonra

Evet hastaneydim Allah'tan bugün nöbetçi değildim ama yarın nöbetçiydim bi yandan hayla yamanı özlüyordum o gideli 4 gün olmuştu onu gerçekten çok özlemiştim kokusunu.

Hastaneden çıkıp eve doğru yürümeye başladım kendime araba almam lazım böyle yol çekilmez her gün neyse bunları boş verip içeriye geldim pijamalarımı giydigimde Zeynep artık okul öğretmenliğine başlamıştı Zeynep öglenciydi o yüzden saat 6 da gelicekti eve, bende bişeyler atıştırdıktan sonra telefonum çaldı odadaydı hemen yanına giderek baktım kimin aradığına baktığımda bilinmeyen numara aradığını gördüm ilk önce Cem dir diye açmak istemedim artık cem ben de travma olmuştu her arayanı o zannediyorum telefon ikinci çalışta belki o değildir diye açtım hemen karşı taraftan ses geldi

"Yeşim" bu onun sesiydi bu ses yaman'a aitti ben de hemen cevap verdi

"Yaman iyimisin yaran yok degilmi nolur iyi olduğunu söyle" diye sorularımı tek tek sormaya başladım karşı taraftan gülme sesi geldi ne yani komik bir şey mi söylemişti sadece çok merak etmiştim en sonunda Yaman "yeşim merak etme hiçbir şeyim yok ama gelince sen beni iyileştir olurmu"

Bu dediğine güldüm arsız orada bile bunları düşünüyor ben de

"Yaman doğru söyle bir şeyin yok değil mi" bu sefer sıkıntılı bir nefes aldı korktuğumu anlayabiliyordu bu benim için zor bir şeydi onun için de "iyiyim Yeşim sen beni bırak sen ne yaptın" dedi

"Sensiz ne yapılabiliyorsa onu yaptım normal şeyler sen ne zaman geleceksin"

"Yeşim seni sevdiğimi unutma seni her şeyden çok seviyorum" neden böyle ayrılıyormuş gibi bunları söylüyordu hiçbir anlam veremedim ve soruma da cevap vermemişti onun daha çok moralini bozmamak için bir şey de demedim "ben de seni seviyorum yaman sen de bunu unutma" dedim ve arkadan konuşma sesleri gelmeye başladı yaman "Yeşim benim şu an kapatmam lazım görüşürüz" dedi bende hemen "görüşürüz" dedikten sonra telefondan dıt sesleri geldi biraz yatağın üstünde kestirmekten zarar gelmez bence, derin bir karanlık.

....

Evet yeni bir hastane gününden merhaba bugün nöbetçiydim ve nöbetimi bitmesini bekliyorum ama sorun şu ki nöbetim daha başlamamıştı bile bunları boş vereyim kendime bir kahve aldım saat 4'e geliyor öğlen dörde nöbetim 1 saat sonra başlayacaktı odama gittiğimde telefonumdan biraz vakit geçirdim dün yaman'la konuşmamız geldi aklıma kendi kendime tebessüm ettim ne zaman gelecekti bilmiyorum

Odamda bir saat geçirdikten sonra nöbetin başlamıştı hadi bismillah kapım tıklandı yine bir hasta acaba kimdi ama hasta gelmedi hemşire geldi ve hemşire telaşlı bir sesle "hocam rahatsız ettiğim için özür dilerim ama acile 10 dakika içerisinde yaralı iki asker geliyormuş"ilk önce idrak edemedim ya yamansa diye düşünmeden de edemedim ne yapacağımı bilmiyorum hemşireyi ben geleceğim diye gönderdim hemen acile gittim 5 dakika kalmıştı kalbim güm güm atıyordu ne yapacağımı bilmiyorum ellerim ayaklarıma dolanmıştı öyle beklemeye başladım bir o tarafa bir bu tarafa doğru yürüdüm vakit geçmesini bekledim ama süreli vakit geçmek bilmiyordu

Ve en sonunda acil kapısına baktığımda askerler sedyenin üzerinde iki asker getiriyordu bütün askerler buradaydı ama gözüm tek bir kişiyi arıyordu Yaman'ı Fırat'ı gördüm bana üzgün gözlerle bakıyordu ne olduğunu anlamamıştım sonra zaman kaybetmeyip sedyeyle bana doğru gelen yaralıya baktım iki asker vardı biri bacağından vurulmuştu ve diğer askere baktığımda kolundan vurulmuştu ve yüzüne baktığımda en son görmek istediğim kişi yatıyordu orda.

YAMAN...

......

~bölümü nasıl buldunuz canlar istediğiniz bir sahne varsa yorumlara yazın o sahneleri mutlaka ekleyeceğim~

✨ Beğenmediğiniz bir yer varsa yorumlara yazın düzeltmeye çalışacağım ✨

🤍🤍🤍