🌸İYİ OKUMALAR🌸

....

Yeni bir gün olduğunda hemen kalkıp kendimi soğuk bir suyun altına attım üstümü giyindikten sonra Zeynep uyanmışmı diye baktım hayla uyuyordu rahatsiz etmek istemedim kapısını yavaşça çekip mutfağa yöneldim mutfakta kendime bişeyler atıştırdıktan sonra hastaneye gitmek için çantamı koluma takip Zeynep'e uyandığında endişeye düşmesin diye küçük bir not yazarak evden çıktım Zeynep ilkokul öğretmeniydi yeni okulundan 1 hafta izin almıştı sonra işine başlayacaktı

Yolda yürümeye başladım hastaneye geldiğimde bugün modum yoktu kendimi yorgun hissediyordum bişey olmaz diyerekten hastaneye geldim odama doğru yürürken poyraz bir yandanda bana ameliyatın saatini anlatıyordu onu dinledikten sonra odama girdim bir kaç dosyaya baktım ameliyat saatine kadar vakit öldürmeye çalıştım ama vakit geçmiyordu sonra kalkıp hastalarla ilgilenmeye başladım 5 tane hastayla ard arda ilgilendikten sonra ameliyata girdim başarılı bir şekilde geçmişti ellerimi yıkayıp aileye haber vercektim kapılar açıldı hemen ailesi basıma toplandı "merak ediceginiz bir durum yok kızınızın mide ameliyatı başarılı geçti şimdi normal odaya alıcaz iyi günler" diledikten sonra onların yanından ayrıldım kantine gidip bir kahve alıp bahçeye çıktım bahçeye göz gezdirdim boş bir bank bulup oturdum telefonumla uğraşırken

Diğer yanıma biri oturdu kim olduğuna bakmak istemedim çünkü kokusundan anlaşılıyordu barut ve erkeksi bir koku ne o konuştu nede ben konuştum aramızdaki sessizliği dinledik öylece karşımıza bakıyorduk bazı gözler bize bakıyordu ama umursamadım ilk sessizliği bozan o oldu "yeşim" dedi

onun sesini duyunca ağlıcak gibi oldum içimde korku vardı daha fazla burda durmak istemedim hızlı adımlarla odama gittim ağlamamak için kendimi zor tutuyordum odama geldiğimde yaman da benimle birlikte geldi kapıyı kapattı

ona arkam dönük bir şekilde camın önünde duruyordum sonra derin bir şekilde iç çekiş sesi duydum "yeşim sıkıntı ne" diye sordu cevap vermedim "yeşim bana bakar mısın ne bu tavrın"diye soru yöneltti yine bakmadı bu sefer sinirli bir sesle "yeşim" diye bagırınca daha çok sinirlenmesin diye ona baktım odanın ortasında öylece duruyordu yaman "bi sıkıntımı var" diye sordu evet sıkıntı vardı

"Evet bi sıkıntı var"diye bende yükseldim sonra kendini sakinleştirmeye çalıştı önüme geldi

ellerimi tutup "söyle sıkıntını söyle rahatla bana" dedi

"Bana böyle bakma bana böyle yapma" bunları söylerken gözümden yaş geldi

"Neden yeşim neden" diye sordu bu sefer o da derdimi anlamıştı gün yüzüne çıkan duygularımızı ikimizde biliyorduk ama ben kabullenmek istemiyorum

"Bana iyi davranma sıkıntı ne biliyormusun kalbimdeki bu sızı neden biliyormusun sen benimle böyle konuştukça daha çok sızlıyo kalbim acıyor"

diye haykırdım sadece susup beni izliyordu bişey demesini bekledim ama o sadece bakmakla yetindi en sonunda "ilk ben gidersem daha iyi olucakmısın" dedi başımı evet anlamında salladım arkasını dönüp yavaş yavaş yürümeye başladı hayır gitsin istemiyordum kalbim o arkasını dönünce daha çok ızdırap veriyordu sessiz sessiz gözyaşlarımı dökerken o bana bakmadan konuştu

"Allah'a emanet ol yeşim"

.....

✨ BÖLÜMÜ NASIL BULDUGUNUZU CANLARR✨

✨BİR YANLIŞIM OLMUŞSA YORUMLARDA YAZIN DÜZELTMEYE ÇALIŞICAM ✨