Firuze'den

Resmen günler geçmiyordu. Bu nasıl bir stres ya? Pamuk şeker gibi olan bünyem kaldırmıyor artık. Kafam dağılsın diye bu gece en yakın arkadaşım olan İpeği evime çağırmıştım. Uzun zamandır kızlar gecesi yapmıyorduk.

Öte yandan birkaç gün önce tanıştığım adam vardı aklımda. Aklımı fazlasıyla meşgul ediyordu Cihangir. Neyse amaaan... Çıkar aklından o dağ ayısını Firuze.

Ben düşüncelere dalmışken zil çaldı. Koşarak kapıyı açtım.

"Hoş geldin İpek böceğim." dedim. İpeğe sıkıca sarıldım.

"Hoş buldum sarı kız."

"İçeri geç bakalım. Bize pijama ve yiyecek bir şeyler hazırladım."

"Tamam balım."

İçeri geçtik. İpek ceketini çıkardı, pijamalarını giymek için banyoya gitti. Bende odama gidip pijamamı giydim.

Ben odamdan çıkmıştım ki İpek te banyodan çıkmıştı.

İpek' in geceliği fazla sade olmuştu sanki. İpek bana bakıp gülmeye başladı.

Kaşlarımı çatıp konuştum. "Ne gülüyorsun İpek böceği?"

"Pijaman çok tatlı olduğu için gülüyorum balım. Sanırım yanında çok sönük kaldım."

"Haklısın istersen pembe uzaylı olan geceliği de sana getireyim"

"Yok yok ben iyiyim böyle."

İpek ile beraber mutfağa ilerledik. İpek "Gelmeden sana sormayı unuttum, cips kola falan var mı?" Dedi.

"Bitmişti. Cips, kola olmadan film gecesi olmaz ki. Sen mısır patlat ben de hemen gidip marketten abur cubur alayım olur mu İpek böceğim? "

"Ama hava karardı tek başına gitme."

"Market çok yakın hemen gidip geliyorum hadi İpek."

Market gerçekten de çok yakındı ve pijamamı değiştirme ihtiyacı duymadım sadece bir ceket giyip dışarı çıktım.

Hava karanlıktı ama önemi yoktu çünkü market bayağı yakındı. Markete girdim ve üç çeşit cips ve iki kola aldım. Sonra kasaya geldiğimde gözüme en sevdiğim fıstıklı çikolata çarptı. Hepsini ödemesini yaptıktan sonra çıktım.

Eve doğru yürürken takip ediliyormuş hissi ile arkamı döndüm. Bir adam beni takip ediyordu. Adımlarımı hızlandırdım. Arkama baka baka yürüyordum. Arkamdaki adam bana doğru koşmaya başlayınca ben de koşmaya başladım. Kafam sert bir şeye çarptı.

Sanırım duvara çarpmıştım kafam çok acımıştı. Bir duvar nasıl bu kadar güzel kokabilir diye düşünürken kafamı kaldırıp neye çarptığıma baktım. Çarptığım duvar Cihangir' di.

Cihangir de bana afallamış bir şekilde bakarken zorlukla konuştum.

"O adam be-beni takip ediyordu. Üzerime doğru koşmaya başladı Cihangir."

Cihangir hemen kaçmaya çalışan adama doğru koştu. Adamı yakaladı ve yere yatırıp yumruk atmaya başladı.

Sonra Cihangir bir arama yaptı. Muhtemelen polisi aramıştı. Polis sirenleri yaklaştı ve polisler yanımıza geldi. Cihangir onlarla konuşup benim yanıma geldi. Benim hâla ellerim titriyordu.

"İyi misin güzelim? Firuze bana bak canımın içi iyi misin?" dedi.

Kafamı sağa sola salladım. İyi değildim. Çok korkmuştum ya Cihangir ile karşılaşmasaydım.

"Ben çok korktum Cihangir." dedim sesim titreyerek. Birkaç adım daha atarak Cihangir' e yaklaştım. Kollarımı sıkıca beline sardım ve kafamı göğsüne yasladım.

Cihangir önce bu hareketimle afallasa da bir elini belime koyup diğer elini saçlarıma koydu. Saçlarımı okşamaya başladı.

"Ben burdayım canımın içi korkmana gerek yok."

Bir süre aynı pozisyonda kaldıktan sonra kafamı kaldırıp yüzüne baktım.

"Teşekkür ederim." dedim.

Yere düşürdüğüm poşetleri eline aldı.
"Hadi seni evine bırakayım." dedi.

Kafamı sallayarak onayladım yan yana evime yürüdük. Ben tedirginlikle arkama bakıp duruyordum. Bunu farkeden Cihangir poşet tutmayan boştaki elini belime sardı.

"Ben burdayım." dedi.

Yanında gerçekten güvende hissetmeye başlamıştım. Korumacı bir adamdı ve güven veriyordu. Tanışmamız pek iyi olmasa da iyi biri olduğuna kanaat getirmiştim.

Evimin önüne geldiğimizde zili çaldım.

Cihangir bana bakıp "Tek yaşadığını sanıyordum. Evde biri mi var?"dedi.

Cihangir' in sözünün bitmesiyle kapı açıldı.

"Arkadaşım bana gelmişti. Tanıştırayım İpek." dedim.

İpek ise bana korkuyla bakıyordu. Muhtemelen gördüğü görüntüyü sorguluyordu.

"Ne oldu bu halin ne Firuze?"

"Her şey yolunda içeriye geç ben sana anlatacağım. Tamam mı?"

İpek hâla tereddüt ile bakıyordu. "Sorun yok, hadi geç içeriye. "dedim

İpek içeriye geçti. Cihangir ile yalnız kaldık.

"Her şey için çok teşekkür ederim tekrardan. İyi bir tanışmamız olmadı ama olsun. Ben çok korkmuştum eğer sen olmasaydın ne yapardım bilmiyorum. İyi ki oradaydın."dedim içtenlikle.

"Kötü şeyler yaşamana her zaman engel olacağım ama engel olamadığım yerde seni kötülüklerden korumak için her zaman bir adım arkanda olacağım. Yanında olmama izin verene kadar..." dedi Cihangir.

Bu sözler çok fazlaydı. Her bir kelimesinde samimiydi bu anlaşılıyordu.
Ama neden?

***

Yorum yapmayı ve oylamayı unutmayın lütfen.

Bölümü nasıl buldunuz?

Diğer bölümleri daha uzun tutmaya çalışacağım :)

UMARIM HİKAYEYİ BEĞENİRSİNİZ FINDIKLARIM :)